Obiecujące pole dla firm prywatnych |

Moskwa (Sputnik) – Historia turystyki kosmicznej rozpoczęła się od ludzkiego marzenia o podboju nieba, pomysłu, którego nigdy nie porzucił pomimo krytyki i sceptycyzmu, a to zainspirowało go do zbudowania pierwszego samolotu, a następnie pierwszego pocisku astronautycznego.

Samolot, obecnie uważany za najbezpieczniejszy środek transportu, nie zawsze taki był. Jego historia zaczęła się od wynalezienia mechanicznego gołębia około 400 roku pne przez greckiego matematyka i filozofa Architasa z Tarantum, przyjaciela Platona.

Wieki później Leonardo da Vinci (1452-1519), pochodzący z włoskiego miasta Florencja, wynalazł latającą maszynę, którą dzięki swojej konstrukcji można uznać za pierwszy gest ludzkiego lotu. Ponadto da Vinci stworzył rodzaj helikoptera, którego zasada była taka sama, jak we współczesnych maszynach.
Po Da Vinci próby latania nie ustały aż do 1903 roku, bracia Wright wykonali pierwszy lot załogowy, który zapoczątkował podbój nieba.

Historia kosmicznych pocisków nawigacyjnych rozpoczęła się w Chinach, gdzie wynaleziono proch strzelniczy i używano ognistych strzał. Wynalazek Chińczyków doprowadził do powstania rakiet, które po raz pierwszy były używane jako broń zapalająca.

Później, wraz z rozwojem artylerii, pociski były wykorzystywane do celów wojskowych, aż do początku XX wieku pojawili się pierwsi naukowcy, wśród nich:
Rosjanin Konstantin Tsiolkovsky;
Pedro Poli z Peru;
Niemiecki Hermann Oberth;
el estadounidense Robert Hutchings Goddard.

Przekształcili rakietę w system operacyjny statku kosmicznego załogowego.

W 1957 roku Związek Radziecki, modyfikując pocisk wojskowy, po raz pierwszy umieścił satelitę Sputnik 1 na orbicie okołoziemskiej. A cztery lata później, w 1961 r., Historyczny start pierwszego człowieka, radzieckiego astronauty Jurija Gagarina na pokładzie rakiety Wostok 1.
W 1969 roku amerykańska misja Apollo 11 umieściła na powierzchni Księżyca pierwszych ludzi – Neila Armstronga i Edwina Aldrina.

Wydarzenia te, stanowiące prawdziwe kamienie milowe w historii ludzkości, otworzyły nowe horyzonty i pokazały, że człowiek w kosmosie jest rzeczywiście nową rzeczywistością.

Idea turystyki kosmicznej

Idea komercjalizacji przestrzeni pojawiła się po raz pierwszy pod koniec lat 60., choć nie zadziałała.
W 1986 roku podczas 37. edycji Międzynarodowego Kongresu Astronautycznego zaprezentowano raport „Potencjalne konsekwencje gospodarcze rozwoju turystyki kosmicznej”, wywołując dyskusje zarówno w środowisku naukowym, jak i handlowym.

W tym samym roku prom kosmiczny Challenger, który miał na pokładzie siedmiu członków załogi, w tym Christę McAuliffe – amerykańską nauczycielkę w liceum, która miała zostać pierwszą turystką kosmiczną – rozpadł się 73 sekundy po wystrzeleniu.

W następstwie katastrofy rząd Stanów Zjednoczonych uchwalił prawo zakazujące lotów kosmicznych dla nieprofesjonalnych astronautów, podczas gdy Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) tymczasowo zawiesiła loty kosmiczne do 1988 roku.

Piętnaście lat po tragedii Challengera idea kosmicznej turystyki powstała z popiołów wraz z rozpoczęciem współpracy w tej dziedzinie w 2001 roku pomiędzy rosyjską firmą kosmiczną Roscosmos i Space Adventures, odpowiedzialną za promocję komercyjną.

Kosmiczni turyści

Turysta kosmiczny, zdaniem specjalistów, to „nieprofesjonalny uczestnik lotu kosmicznego”. Jedynym kierunkiem, który może odwiedzić turysta kosmiczny, jest rosyjska część Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).

Kosmiczni turyści trenują w Star City, małym miasteczku na północny wschód od Moskwy. Program szkolenia obejmuje orientację i zachowanie w stanie nieważkości, badanie konstrukcji statku kosmicznego, podstawy prowadzenia pojazdu, ćwiczenie wszelkiego rodzaju sytuacji awaryjnych, a także przetrwanie w kosmosie i na Ziemi.

Aby zostać turystą w kosmosie, kandydat oprócz zdania egzaminu musi przejść różne badania lekarskie, choć wymagania nie są tak rygorystyczne jak w przypadku zawodowych astronautów.

Do tej pory w sumie siedem osób mogło odwiedzić przestrzeń kosmiczną jako turysta kosmiczny. Pierwszym był włosko-amerykański biznesmen Denis Tito, który 28 kwietnia 2001 r. Udał się na Międzynarodową Stację Kosmiczną na pokładzie statku kosmicznego Sojuz TMA-32.

Drugim nieprofesjonalnym gościem na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej był Mark Shuttleworth z Republiki Południowej Afryki, którego lot odbył się od 25 kwietnia do 5 maja 2002 roku.
Trzecią osobą, która udała się w kosmos z powodów niezwiązanych z kosmosem, jest amerykański miliarder Gregory Olsen, który odwiedził Międzynarodową Stację Kosmiczną od 1 do 11 października 2005 r. Pierwszą kobietą i czwartą kosmiczną turystką była irańsko-Amerykanka Anousheh Ansari, która spotkali się na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej od 18 do 11 29 września 2006 roku.

Pierwsi czterej turyści zapłacili po 20 milionów dolarów za podróże na Międzynarodową Stację Kosmiczną.
Piątym był jeden ze współzałożycieli Microsoftu, węgierski Amerykanin Charles Simonyi, który odwiedził Międzynarodową Stację Kosmiczną od 7 do 21 kwietnia 2007 r., A także od 26 marca do 8 kwietnia 2009 r.
Simonyi zapłacił około 25 milionów dolarów za swoją pierwszą podróż i około 35 milionów dolarów za drugą podróż.

Szóstym kosmicznym turystą był brytyjsko-amerykański projektant gier wideo i biznesmen Richard Jarriot, który przebywał na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej od 12 do 23 października 2008 roku i zapłacił za swoją podróż około 30 milionów dolarów.
Siódmym i ostatnim turystą kosmicznym był założyciel i obecny dyrektor generalny Cirque du Soleil, Guy Laliberte, który odwiedził Międzynarodową Stację Kosmiczną od 30 września do 11 października 2009 roku i zapłacił około 40 milionów dolarów.

Podsumowanie minionej dekady

W 2011 roku Rosja została zmuszona do zawieszenia programu turystyki kosmicznej po tym, jak NASA zakończyła swój program promów kosmicznych, w wyniku czego straciła możliwość prowadzenia własnych załogowych startów. Od tego czasu amerykańscy astronauci są zmuszeni podróżować na Międzynarodową Stację Kosmiczną na pokładzie rosyjskiego statku kosmicznego Sojuz.

Aby przetransportować astronautów na Międzynarodową Stację Kosmiczną, prywatne amerykańskie firmy SpaceX i Boeing zaprojektowały odpowiednio załogowe statki kosmiczne Crew Dragon i Starliner w ramach programu sponsorowanego przez NASA.
Pierwsza załogowa misja Smoka Załogowego rozpoczęła się pod koniec maja, kiedy to przetransportowano astronautów Douglasa Hurleya i Roberta Pinkena na Międzynarodową Stację Kosmiczną.

2 sierpnia amerykańscy astronauci wrócili na Ziemię po zakończeniu 64-dniowego lotu.
Był to pierwszy załogowy lot kosmiczny prywatnego przewoźnika.
W obliczu doniesień o udanych testach Crew Dragon, Roscosmos i Space Adventures już zawarli w lutym 2019 roku kontrakt, który przewiduje podróż kosmicznego turysty na Międzynarodową Stację Kosmiczną przed końcem 2021 roku.

W czerwcu 2020 roku RKK Energia i Russia’s Space Adventures podpisały kontrakt na przewiezienie dwóch kosmicznych turystów na Międzynarodową Stację Kosmiczną w 2023 roku.
Podczas wyprawy turysta ma odbyć spacer kosmiczny w towarzystwie rosyjskiego astronauty.

Minione dziesięciolecia pokazują, że idea turystyki kosmicznej, dotychczas postrzegana jako paradygmatyczna osobliwość dla milionerów, jest postrzegana jako obiecująca dziedzina przez prywatne firmy dążące do jej urzeczywistnienia. SpaceX poinformowało już o sprzedaży swojego pierwszego biletu na Księżyc, podczas gdy Richard Branson Virgin Galactic i Jeff Bezos’s Blue Origin ogłosili plany budowy hoteli kosmicznych, co nie brzmi szalenie. Czas, jak zawsze, będzie miał ostatnie słowo.

(Sputnik)

Turystyka kosmiczna: od szalonego pomysłu do nowej rzeczywistości