Naukowcy odkryli, że duże wieloryby jedzą co najmniej trzy razy więcej niż wcześniej sądzono, co podkreśla ich znaczenie dla utrzymania zdrowych oceanów.
uczenie się, Opublikowano w środę w recenzowanym czasopiśmie charakter temperamentu, dostarcza wskazówek, dlaczego miliony największych wielorybów na naszej planecie niszczą środowiska morskie.
Dwóch naukowców powiedziało Insiderowi, że odtworzenie populacji wielorybów może zdziałać cuda dla środowiska morskiego, a nawet może pomóc w odbudowie malejącej populacji ryb.
Paradoks kryla
Od 1900 do 1970 roku przemysłowy wielorybnictwo zostało wyeliminowane 1,5 miliona dużych wielorybów wokół Antarktydy.
„Na największe gatunki wielorybów na naszej planecie poluje się systematycznie, co w wielu przypadkach zmniejsza ich liczebność o ponad 70 procent” – powiedział Insiderowi Nicholas Benson, autor badań i kurator badań nad kopalnymi ssakami morskimi w Smithsonian Institution.
„99 procent płetwali błękitnych, które żyły w 1900 roku, zniknęło do 1960 roku” – powiedział.
W latach 70. naukowcy założyli, że bez żerujących na nich wielorybów grupy kryla i ryb eksplodują, a inne drapieżniki będą się rozwijać, wypełniając lukę w łańcuchu pokarmowym.
Ale tak się nie stało. Ekosystem nigdy się nie odbił.
„Rzeczywiście nastąpił niesamowity spadek [of krill] przez następne 50 lat – i dzieje się to do dziś” – powiedział Matthew Savoca, główny autor badania i badacz z tytułem doktora w Hopkins Naval Station w Stanford.
„Największy spadek biomasy kryla zaobserwowano na obszarach, na których zginęło najwięcej wielorybów” – powiedział Insiderowi.
„Paradoks kryla” wprawił naukowców w zakłopotanie.
Wieloryby dostarczają więcej jedzenia niż wcześniej sądzono
Do niedawna bardzo trudno było zapoznać się z wielkością karmienia wielorybów. Nie mogą być trzymane w niewoli i żerują głęboko pod powierzchnią wody.
Naukowcy, którzy przeprowadzili badanie, opracowali czujniki, które mogą wykrywać ryby i kryla, gdy wieloryb je zjada.
Czujniki te, przymocowane do wielorybów za pomocą przyssawek, jak pokazano na poniższym filmie, zostały wykorzystane do śledzenia 321 wielorybów fiszbinowych siedmiu różnych gatunków w Oceanie Południowym, który otacza Antarktydę.
Korzystając z tej techniki, naukowcy odkryli, że wieloryby jedzą trzy lub więcej razy, niż wcześniej sądzono.
Oznacza to, że populacje sprzed wielorybnictwa w samym Oceanie Południowym zjadałyby około 400 milionów ton kryla rocznie, znacznie więcej niż oczekiwano.
Jest to również dwukrotność całkowitej ilości kryla pozostałego obecnie na Antarktydzie.
(Elliott Hazen na mocy zezwolenia NOAA/NMFS 16111)
nad: Naukowcy podchodzą do płetwala błękitnego, aby przymocować przyssawkę.
Oznacza to, że wieloryby produkują dużo swoich bogatych w żelazo odchodów, co wyjaśnia dotkliwość szkód środowiskowych po ich zabiciu.
„Uważamy, że te wieloryby działają jako główne podmioty zajmujące się recyklingiem składników odżywczych w tym ekosystemie” – powiedział Savoca.
Kiedy wieloryby żerują i wypróżniają się, redystrybuują żelazo w kierunku powierzchni oceanu. To sprawia, że żelazo jest dostępne dla fitoplanktonu, czyli maleńkich alg, które nie mogą rosnąć bez składników odżywczych.
Te z kolei zjada kryl, którego zjadają wieloryby.
Bez wielorybów duża część tego żelaza spadłaby na dno oceanu, skutecznie opuszczając ekosystem.
Benson i Savoca powiedzieli, że gdy wieloryby wydają się być kluczowym graczem w ekosystemie, odtworzenie populacji wielorybów na Oceanie Południowym i innych oceanach byłoby korzystne dla środowiska morskiego.
„Zobaczysz więcej kryla, więcej wielorybów” – powiedział Benson. „Prawdopodobnie zobaczysz również, w wyniku zdrowszego ekosystemu, zwiększoną produktywność ryb, populacje pingwinów mogą się odbić, a w dole rzeki mogą pojawić się różnego rodzaju konsekwencje”.
Dziś, powiedział, wielorybnictwo „nie ma znaczącego wpływu na światową populację wielorybów”, ponieważ jego wielkość jest bardzo mała w porównaniu z przeszłością.
Ale Benson powiedział, że o wiele więcej wielorybów – setki tysięcy – zostaje przypadkowo zabitych przez ludzi, albo wpadając na statki, albo przez utknięcie w sprzęcie rybackim.
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany przez zainteresowany handlem.
Więcej od Business Insidera:
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
