Podczas bombardowań w Gazie Palestyńczycy nie wiedzą, dokąd się udać

Odkąd Hamas przeprowadził w sobotę atak, w wyniku którego zginęło co najmniej 1300 osób, Izrael bezlitośnie bombarduje palestyńską enklawę rządzoną przez ruch islamistyczny, zabijając co najmniej 1500 Palestyńczyków, w tym jedną trzecią dzieci, według lokalnych źródeł informacji zdrowotnej.

Umm Hussam trzy dni temu opuściła bombardowaną dzielnicę i schroniła się u krewnych. „Powiedzieli mi, że mój dom został całkowicie zniszczony” – opowiada.

„Nie mamy domu, wszystko w Gazie zostało zniszczone. Gdzie są Arabowie? Powinni nas chronić, mamy dość!” Podąża za mężczyzną, który za niecały tydzień znów będzie się przeprowadzał.

Kwestię wysiedleń uważa się za kluczową w Strefie Gazy, ponieważ ponad 80% populacji Strefy Gazy, liczącej około 2,4 miliona ludzi, to uchodźcy, którzy opuścili swoje miasta lub zostali z nich wypędzeni, gdy Izrael powstał w 1948 roku.

Te bolesne wspomnienia wypłynęły na powierzchnię, gdy armia izraelska zrzuciła ulotki, w których prosiła mieszkańców o opuszczenie „natychmiastowego” wyjazdu do południowej Strefy Gazy, wąskiego obszaru o powierzchni 362 kilometrów kwadratowych graniczącego z Izraelem od północy i wschodu. Na zachodzie z Morzem Śródziemnym. A na południu z Egiptem.

Organizacja Narodów Zjednoczonych informowała już wcześniej, że armia izraelska wydała rozkaz ewakuacji 1,1 miliona ludzi na południe w ciągu najbliższych 24 godzin, co oznacza przedłużenie terminu zapowiadanego przez siły zbrojne.

Reporterzy AFP poinformowali, że od tego czasu drogi zapełniły się rodzinami niosącymi część swojego dobytku w plastikowych torbach. Dziecko mocno trzyma w dłoni poduszkę, a kobieta zbiera wszystko, co się da, do skórzanej torby, którą nosi na ramieniu.

Są też mieszkańcy, którzy zdecydowali się pozostać, albo dlatego, że nie mają środków transportu, albo dlatego, że nie wiedzą, kto ich przyjmie na południu, albo dlatego, że nie chcą opuścić ziemi, którą Izrael może odzyskać.

Hamas, który rządzi Strefą od 2007 roku, wezwał mieszkańców do przeciwstawienia się izraelskiemu porządkowi, podobnie jak zrobił to palestyński prezydent Mahmoud Abbas, który rządzi okupowanym Zachodnim Brzegiem. Abbas powiedział, że to nowe wysiedlenie jest „drugą katastrofą” i „katastrofą”, jaką dla Palestyńczyków oznacza utworzenie państwa Izrael.

„Wróg jest zaciekły i chce nas terroryzować i zmusić do wygnania, ale będziemy się opierać” – powiedział AFP Abu Azzam, mieszkaniec północnej Gazy, zdecydowany pozostać tam.

Muhammad Khaled, lat 43, również zdecydował się zostać. „Czego chce od nas świat? Jestem już uchodźcą w Gazie i chcą, żebym znowu wyjechał?” – zastanawia się.

Zastanawia się: „Co będziemy robić w Rafah?”, dużym mieście położonym po drugiej stronie Gazy, na granicy z Egiptem.

„Chcesz, żebyśmy spali na ulicy z naszymi dziećmi? Odmawiam! Nie chcę tego upokarzającego życia!” Muhammad Abu Ali wyjaśnia: „Nie ma bezpiecznego miejsca, więc nie wiemy, dokąd się udać”. Z obozu dla uchodźców w Al-Shati, burmistrz Gazy, na północ od Strefy Gazy.

Abu Ali mówi: „Nasze dzieci żyją wśród gruzów, a my nie mamy wody ani jedzenia”.

Po sobotnim ataku Hamasu Izrael ogłosił stan oblężenia w Strefie Gazy, zakazując wjazdu towarów i paliwa oraz odcinając dostawy wody i prądu.

„Przybyliśmy, aby schronić się w UNRWA”, agencji ONZ odpowiedzialnej za prawie sześć milionów uchodźców palestyńskich w krajach Bliskiego Wschodu. „Przed waszymi biurami oficjalnie pytam Organizację Narodów Zjednoczonych: Dokąd teraz pójdziemy?”

Jednak nawet UNRWA zdecydowała się pójść drogą południową, przenosząc swoje centrum operacyjne i personel.

my-az-sy/sbh/tp/rsc/js