Polska atmosfera skażona antysemityzmem utrzymuje się – El Financio

W marcu 2018 roku Prezydent RP Andrzej Duda przeprosił za kampanie antysemickie z 1968 roku. W 1968 roku toczyły się walki studentów przeciwko rządom komunistycznym, a rząd szukał „ofiary”, co wskazuje na istnienie elementów syjonistycznych (związanych z Izraelem), które doprowadziły do ​​powstania. W tym obszarze należy zwrócić uwagę, że postawy antysemickie nie były rzadkością w ówczesnej Polsce, ale były powszechne w innych krajach Obozu Wschodniego; Niespotykana sytuacja po 23 latach Holokaustu.

Warto zauważyć, że prześladowani byli Żydzi w Polsce przed II wojną światową, kiedy to się rozpoczęła, stanowili 3,3 miliona, 10,0% populacji Polski, w zasadzie nie widzieli dobrze większości katolickiej ludności polskiej. Żydzi winni TCD, śmierci Jezusa Chrystusa. W przeciwnym razie polski antysemityzm wynikał nie tylko z katolickich korzeni, ale także z niezadowolenia wielu biegunów za współpracę Żydów z sowiecką okupacją Polski w 1939 roku.

Żydzi mieli ograniczony dostęp do uniwersytetów i już w 1937 r. Zakładano nielegalne rezerwacje na ich wstęp. Podobnie wiele stanowisk w służbie cywilnej ograniczono do katolików. Żydowskie biznesy były systematycznie atakowane, rabowane lub zaniedbywane, powodując straty ekonomiczne i zniszczenie wielu rodzin.

W latach 1939-1941 300 000 Żydów zostało deportowanych do różnych republik Związku Radzieckiego z terenów zaanektowanych przez Związek Radziecki, z których niektórzy, zwłaszcza polscy Żydzi komunistyczni, zostali dobrowolnie deportowani, ale wielu zostało przymusowo deportowanych z reżimu sowieckiego, aby podporządkować sobie dysydenci.

Wraz z okupacją Polski (1939–1945) społeczność żydowska bardzo ucierpiała z powodu Holokaustu, w którym zginęło około 6 milionów ludzi, dokonanej przy pomocy kilku podwojonych na nich masakr, a nawet przy bezpośrednim udziale Polaków.

Ludność Jetvapne, terytorium polskiego włączonego do Związku Radzieckiego, była okupowana i zarządzana przez niemieckich nazistów do lata 1944 r. W przerażającej antypolskiej sprawie. Podczas niemieckiej okupacji wojskowej, w obecności władz Hitlera, schwytano z miasta od 300 do 400 polskich Żydów z tej samej polskokatolickiej dzielnicy miasta Jetvapne; Mężczyzn, kobiet i dzieci i spalili ich żywcem.

10 lipca 2001 r. Polski prezydent Alec Sanders Kwazniewski publicznie przeprosił ofiary i ich rodziny w imieniu polskiego katolika. Była to nie tylko jedyna masakra dokonana przez polskich katolików na polskich Żydach, ale miała ona miejsce także w innych miastach, takich jak Vasos i Ratzilo. Narodowy Instytut Pamięci zwraca uwagę, że masakry, takie jak Jetwab, miały miejsce w 22 innych miastach.

Saul Friedlander, jeden z wielkich historyków Holokaustu, był ocalonym z Holokaustu, którego rodzice zginęli w Auschwitz. Ponad 1,5 miliona zamordowanych żydowskich dzieci miało mniej niż 14 lat.

Należy zauważyć, że było wiele przypadków, w których Polacy ryzykowali życie, aby ukrywać i chronić Żydów przed nazistami. Polska ma jedną z największych na świecie liczby nieżydowskich prawych ludzi, którzy dostarczyli Jatwashem do Izraela, aby pomagał i ratował Żydów podczas Holokaustu. Polska była jedynym krajem w okupowanej Europie, w którym naziści dokonywali formalnych egzekucji na wszystkich ukrywających się Żydach.

Tylko od 40 000 do 100 000 Żydów uciekło z masakry w Polsce, ukrywając się lub przyłączając się do polskich lub sowieckich grup sekciarskich. Po wojnie ze Związku Radzieckiego deportowano od 20 do 40 tysięcy więcej Niemców, głównie z obozów.

Pod koniec wojny w Polsce było od 180 do 240 tysięcy Żydów, zwłaszcza w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Digersun, Belava i Wrocławiu. Z woli wszystkich europejskich Żydów skorumpowanych Holokaustem, brytyjski dekret został rozpocząć nowe życie w Palestynie, która dziś jest terytorium biblijnego Izraela. W latach 1945–1948 Polskę opuściło od 100 000 do 120 000 Żydów. W latach 1957–1959, kiedy rozpoczął się reżim komunistyczny, z Polski wyemigrowała druga fala ok. 50 tys. Osób.

W przypadku Żydów przebywających w Polsce odbudowę życia żydowskiego pozostawiono Centralnemu Komitetowi Żydów Polskich, który w okresie od października 1944 do 1950 r. Udzielał pomocy prawnej, edukacyjnej i zdrowotnej, a także organizował działalność kulturalną. W 1967 roku, po sześciu dniach prowokacyjnej wojny Izraela ze światem arabskim, polski rząd komunistyczny zerwał stosunki dyplomatyczne z Izraelem. W 1968 r. Większość z 40 000 Żydów w Polsce nadal należała do społeczności polskiej, jednak w tym samym roku padli ofiarą zorganizowanej przez państwo akcji, opartej na tym, że osoby pochodzenia żydowskiego są z pewnością sympatyczne. Dlatego są lojalni wobec Polski i komunizmu.

W marcu 1968 r. W stolicy, Warszawie, wybuchły demonstracje studenckie spowodowane niezadowoleniem z rządów komunistycznych, co pozwoliło Komułce odwrócić nastroje antyrządowe od ludności. W ten sposób szefowa obrony Michisla Moxer wykorzystała sytuację do stworzenia w prasie antysemickiej propagandy państwowej (choć oficjalnie użyto określenia „syjonista”). Kampania doprowadziła do wypędzenia Żydów ze Zjednoczonej Partii Pracy (jedna partia) oraz do wydalenia części pozostałych profesorów żydowskich ze szkół wyższych i uniwersytetów. Te naciski zmusiły 25 000 Żydów do emigracji w latach 1968-1970. Chociaż kampania od początku była skierowana do Żydów, którzy współpracowali z administracją stalinowską, dotknęła większość pozostałych Żydów w Polsce.

Polski kryzys polityczny 1968 r. I wynikająca z niego kampania antysemicka mocno nadszarpnęły reputację Polski za granicą, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Wiele osób (Żydów i nie-Żydów), którzy wyemigrowali z Polski do ówczesnych krajów kapitalistycznych, tworzyło organizacje polityczne przeciwko władzy komunistycznej w Polsce, co również wzmocniło opozycję wewnątrz kraju.

W latach 70. wielu żydowskich działaczy przyłączyło się do podziemnego ruchu antykomunistycznego. Kiedy w 1989 r. W Polsce upadły władze komunistyczne, w Polsce pozostało tylko 5–10 000 Żydów, z których wielu ukrywało swój żydowski wygląd.

Obecnie istnieje społeczność żydowska licząca około 12 000 osób, niepewna dodatkowa liczba osób pochodzenia żydowskiego, które mogą nie potrzebować jej znać, a nawet nie być zainteresowane jej poznaniem.

Po II wojnie światowej miało miejsce wiele wydarzeń historycznych, które zostały zatuszowane przez sowiecką cenzurę i ujawnione; Jednak wskaźnik myślenia antysemickiego w Polsce jest nadal wyższy niż w innych krajach europejskich. Chociaż polskie władze promowały życie społeczności żydowskiej, w Polsce utrzymują się antysemickie skargi ze względu na kryzys uchodźczy w Europie i nacjonalistyczny ekstremizm niektórych członków polskich partii politycznych – w kraju panuje semicka atmosfera, która tchnie antysemicką i antyizraelską atmosferą.

You May Also Like

About the Author: Eugene Barker

"Przyjaciel zwierząt na całym świecie. Guru sieci. Organizator. Geek kulinarny. Amator telewizyjny. Pionier kawy. Alkoholowy narkoman."

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *