Polska ponownie kwestionuje pamięć o Zagładzie

W historii 76 lat to mgnienie oka, stosunkowo krótki okres czasu, który nie usprawiedliwia celowego i wyraźnego ignorowania przeszłości.

Dokładnie to, co robi ten podstawowy fakt Najnowszy atak Polski na dziedzictwo Najbardziej nikczemny w Holokauście.

W zeszłym tygodniu Izba zatwierdzona przez polski parlament, znana jako Sezm a Rachunek za usunięcie czegokolwiek Roszczenie Renowacja mienia Związany z zamordowaniem 6 mln Żydów.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że ta ustawa jest tak zwyczajna, że ​​nie wspomina wprost o Żydach ani o ludobójstwie na nich, które w większości miało miejsce na ziemiach polskich.

Zamiast tego prawo użyje suchego i nieciekawego języka preferowanego przez wiele ustawodawców na całym świecie, aby zastosować 30-letnie limity do roszczeń majątkowych skonfiskowanych pierwotnym właścicielom przez powojenny reżim komunistyczny.

Niezapowiedziany gość może zostać ułaskawiony za myślenie, że prawo ma na celu jedynie nałożenie rozsądnego terminu lub pewnego rodzaju ograniczenia na zakończenie tej afery.

Jednak fakt, że prawo jest sformułowane w monotonnym języku prawniczym, nie ukrywa jego złych intencji, a mianowicie Koordynacja masowych kradzieży mienia żydowskiego w Polsce.

W rezultacie ustawa pozwoliłaby tym, którzy ukradli żydowskie mienie ofiarom Holokaustu, spokojnie odpocząć, wiedząc, że oni i ich spadkobiercy mogą czerpać korzyści z grabieży.

Jak zauważył polski prezydent rabin Michael Schtrich, „jest to wyraźnie wadliwe prawo”, które należy zmienić.

„Ktoś, kto mieszkał na posesji od 30 lat, ma prawo czuć, że nie zostanie wyeksmitowany ze swojego domu” – powiedział gazecie. „Z drugiej strony rząd zrobił coś złego i ma obowiązek to naprawić”.

Rabin Schudrich twierdzi, że odszkodowanie od polskiego rządu jest „bardzo sprawiedliwym, uczciwym, sprawiedliwym i moralnym rozwiązaniem”.

Szkoda, że ​​polscy przywódcy nie zadali sobie trudu rozważenia rozwiązania w sposób zaproponowany przez rabina. Szkoda, ale bez niespodzianki.

Przecież premier Polski Matzos Moraveki wielokrotnie iz wyprzedzeniem wypowiadał się przeciwko zwrotowi skradzionego mienia żydowskiego jego właścicielom.

Dwa lata temu, podczas postoju kampanii w Łodzi, Morawecki bez ogródek oświadczył, że nie „zgodzi się” zapłacić za roszczenia o odbudowę Holokaustu, dziwacznie mówiąc, że byłoby to „pośmiertnym zwycięstwem Hitlera”.

W zeszłym tygodniu, po uchwaleniu kontrowersyjnej ustawy, Moraweki potwierdził swoje stanowisko, mówiąc coś przeciwnego:Dopóki jestem premierem, Polska nie zapłaci za niemieckie zbrodnie. Ani złotówki, ani euro, ani dolara”.

Jego wypowiedzi są bardzo nieuczciwe i mylące, ale Mark Twain spopularyzował opinię najczęściej wypowiadaną Benjaminowi Disraeliemu, ale teraz możemy powiedzieć, że istnieją trzy rodzaje kłamstw: „kłamstwa, skromne kłamstwa i polskie kłamstwa”.

Moraveki doskonale zdaje sobie sprawę, że kiedy polska rodzina żydowska domaga się majątku na polskiej ziemi skonfiskowanego przez polski rząd, nie żąda od Polski zapłaty za niemieckie zbrodnie. Ma to zapłacić za polskie zbrodnie, takie jak konfiskata nadmiaru mienia głównym ofiarom Holokaustu.

Przedstawianie go w inny sposób jest przestępstwem przeciwko moralności, prawdzie i zdrowemu rozsądkowi.

W rzeczywistości Polska jest jedynym krajem, który nie uchwalił ustawy odszkodowawczej mającej na celu naprawienie krzywd historycznych wyrządzonych żydowskim właścicielom. Prawie połowa z sześciu milionów zabitych to polscy Żydzi, a Polska miała pół tuzina nazistowskich obozów śmierci.

Niechęć kraju do znalezienia konstruktywnego i sprawiedliwego rozwiązania problemu restrukturyzacji żydowskiego majątku rodzi poważne pytania, czy Polska rzeczywiście stoi przed własną przeszłością.

Nie było za późno, aby polski rząd zmienił kurs. Chociaż skandaliczna ustawa została uchwalona przez niższą izbę polskiego parlamentu w zeszłym tygodniu, nie została jeszcze uchwalona jako ustawa senacka.

Kto przypuszcza, że ​​Polska zrobi słuszną rzecz i zmieni prawo. Ale jednego możemy być pewni: naleganie Polski na odmawianie sprawiedliwości ofiarom Holokaustu i ich potomkom jest plamą na kraju i nie zostanie wybaczone ani zapomniane.