Dziesięć lat później podstawowa część pierwszej ciężkiej rakiety należącej do NASA Space Launch System wjechała w czwartek do budynku montażowego pojazdów w Centrum Kosmicznym im.
Rakieta o długości 212 stóp (64,6 m), pokryta izolacją termiczną z pomarańczowej pianki, wystrzeliła w czwartek rano z pancernika NASA Pegasus na samobieżnej kołysce transportowej, która ostrożnie przejechała pierwszy etap około pół mili od obrotowej rynny na południe VAB drzwi.
Zespoły naziemne spędzały czas na operacji, przemieszczając pocisk w lodowatym tempie po tym, jak problem z lotniskowcem samobieżnym opóźnił rozpoczęcie wyładowania z pancernika Pegasus o około trzy godziny.
W końcu rakieta pojawiła się około 8:30 czasu wschodniego (1230 GMT) w czwartek z Pegaza, specjalnie zbudowanej barki, która kiedyś transportowała zewnętrzne zbiorniki paliwa promu kosmicznego z fabryki w Nowym Orleanie do miejsca startu na Florydzie. NASA przedłużyła długość pancernika do 310 stóp (94,4 metra), aby zmieścić się w najdłuższym podstawowym etapie SLS.
Stopień bazowy zbudowany przez Boeinga ma średnicę 27,6 stóp (8,4 metra), czyli taką samą szerokość jak zewnętrzny zbiornik paliwa wahadłowca. Gigantyczny stopień podstawowy zawiera zbiorniki zawierające ponad 730000 galonów przechłodzonego ciekłego wodoru i propelentów ciekłego tlenu do uwolnienia.
Cztery silniki Aerojet Rocketdyne RS-25 są zainstalowane w tylnej części podstawy. Wszystkie cztery silniki są weteranami wielu misji promów kosmicznych
Inżynierowie testowali cztery silniki RS-25 przez osiem minut 18 marca w Stennis Space Center w Mississippi, mniej więcej tyle samo, ile spaliłyby się podczas rzeczywistego startu. Hot Blaze był ostatnim testem rozwojowym, mającym na celu rozwiązanie wszelkich rażących problemów w fazie bazowej przed pierwszym lotem testowym SLS, znanym jako Artemis 1.
Przedstawiciele Kennedy’ego z niecierpliwością czekają na rozpoczęcie etapu podstawowego w VAB. Dwa 177-stopowe (54 m) solidne dopalacze rakietowe do pierwszego lotu testowego SLS, dostarczone przez Northrop Grumman, zostały w całości umieszczone na mobilnej wyrzutni rakiet w High Bay 3 wewnątrz hali montażowej pojazdów.
Ponieważ główny etap będzie teraz w Kennedy, technicy zakończą odnowienie piankowo-korkowej izolacji pocisku, który doznał pewnych przewidywanych uszkodzeń po ośmiominutowym teście silnika RS-25 w zeszłym miesiącu. Zespoły naziemne w Kennedy zainstalują również amunicję do użycia w systemie zakończenia lotu pocisku, który zostanie aktywowany, aby zniszczyć pocisk, jeśli wykolei się i zagrozi publiczności podczas wystrzelenia.
NASA planuje być gotowa do końca maja, aby obrócić pocisk w pionie i podnieść go dźwigiem do Hi-Bai 3. Operator dźwigu ostrożnie opuści podstawę między dwoma solidnymi dopalaczami rakietowymi SLS.
Pracownicy będą podłączać podstawę do każdego wzmacniacza za pomocą wsporników w przednich i tylnych punktach mocowania. Następnym etapem będzie ułożenie w stos górnego stopnia SLS, pochodzącego z drugiego stopnia używanego w rakiecie Delta 4-Heavy należącej do United Launch Alliance, oraz przełącznika obsługującego statek kosmiczny Orion.
Rakieta będzie pokryta masowym modelem statku kosmicznego Orion w celu przetestowania rezonansu strukturalnego w pełni ustawionej rakiety nośnej. Po zakończeniu zespoły przetransportują prawdziwy statek kosmiczny Orion – już zintegrowany z systemem przerywania startu – do VAB w celu zamontowania go na szczycie kosmicznego systemu startowego.
W pełni zmontowany Space Launch System i sonda Orion będą miały wysokość 322 stóp (98 metrów). Podczas startu, cztery silniki rakietowe RS-25 i podwójne dopalacze rakietowe będą generować 8,8 miliona funtów ciągu. Może wysłać na Księżyc około 59 500 funtów (27 ton metrycznych) masy, więcej niż jakikolwiek pocisk działający obecnie.
NASA planuje po raz pierwszy wyjąć Space Launch System z budynku montażu pojazdów w sierpniu – ale prawdopodobnie jesienią – aby udać się na Plate 39B na próbę odliczania. Zespół startowy załaduje do rakiety ciekły wodór i przechłodzony ciekły tlen pędny i przećwiczy odliczanie.
Po zakończeniu pocisk wróci do VAB w celu przeprowadzenia ostatecznych kontroli i przygotowań, a następnie ponownie przeniesie się na platformę 39B w celu wystrzelenia.
Pełniący obowiązki administratora NASA, Steve Gurczyk, powiedział we wtorek, że agencja wciąż ma nadzieję na uruchomienie lotu testowego Artemis 1 do końca 2021 roku.
Przyznał jednak, że rozpoczęcie premiery w tym roku było „trudnym” harmonogramem. Każde opóźnienie w jakimkolwiek większym wydarzeniu zagroziłoby dacie startu i opóźniłoby misję Artemis 1 do początku 2022 roku.
Drugi lot testowy SLS / Orion w 2023 roku zabierze trzech astronautów NASA i jednego kanadyjskiego członka załogi wokół Księżyca iz powrotem na Ziemię. Ta misja, Artemis 2, będzie pierwszą od czasu ostatniej misji Apollo Moon w 1972 roku, kiedy ludzie wyruszyli poza orbitę o niskiej Ziemi.
Według NASA przyszłe misje Artemidy spowodują powrót astronautów na Księżyc, a ostatecznie pierwsza kobieta i pierwsza osoba koloru wylądują na powierzchni Księżyca.
Agencja twierdzi, że kosmiczny system startowy i statek kosmiczny Orion są kluczowe dla programu Artemis Moon, wraz z komercyjnym lądownikiem księżycowym klasy ludzkiej opracowywanym przez SpaceX oraz małą stacją kosmiczną umieszczoną na orbicie wokół Księżyca.
Ale oprogramowanie, zwłaszcza SLS, przez lata musiało się opóźniać i kosztować miliardy dolarów.
NASA rozpoczęła wstępne prace nad Space Launch System w 2011 roku i oczekuje inauguracyjnego startu w 2017 roku. Według Inspektora Generalnego agencji od czerwca 2020 roku NASA przeznaczyła 16,4 miliarda dolarów na program SLS.
Dodatkowe zdjęcia z pierwszego odciążenia etapu SLS są zamieszczone poniżej w czwartek.
Wyślij e-maila do autora.
Śledź Stephena Clarka na Twitterze: Osadź tweeta.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
