Samodzielni pracownicy pomocy

Słownik działań humanitarnych i współpracy rozwojowej, Z Instytutu Badań nad Rozwojem i Współpracy Międzynarodowej oraz Uniwersytetu Kraju Basków definiuje interwencję humanitarną jako „środki podejmowane przez społeczność międzynarodową na terytorium danego państwa w celu ochrony i zabezpieczenia ludzi przed poważnymi i masowymi naruszeniami. Zapewnienie podstawowych praw człowieka i pomocy humanitarnej ofiarom konfliktów zbrojnych, gdy suwerenny rząd blokuje im drogę”.

Zgodnie z prawem „odnosi się to do użycia siły przez siły zbrojne w celu narzucenia pomocy humanitarnej, która ma być udzielana ofiarom konfliktu zbrojnego, jednocześnie uniemożliwiając suwerennemu rządowi regionalnemu udzielenie pomocy”.

Brutalna interwencja humanitarna „Trzy zasady najbardziej zintegrowane z prawem międzynarodowym: suwerenność państwa; Nie ingerować w sprawy wewnętrzne innych państw i zakazywać użycia sił zbrojnych „które” stanowią filar stosunków międzynarodowych i są zapisane w Karcie Narodów Zjednoczonych”.

Wiele interwencji humanitarnych nie uzyskało aprobaty Rady Bezpieczeństwa ONZ, a niektóre nawet nie zostały skonsultowane, ale zareagowały jednostronnie i są uważane za nielegalne przez większość ekspertów prawa międzynarodowego.

Niektóre z tych działań pokazują, że rozwiązanie może być gorsze niż rzeczywistość, sytuacja w Somalii (1993), Jugosławia (1999), Irak (2003), Haiti (2010) i Libia (2011).

Somali: Pentagon wezwał w 1993 roku „humanitarną interwencję”, aby wysłać 30 000 marines na Afrykański Róg. Operacja Restore Hope Zasoby naturalne w rękach zagranicznych firm Głód i kryzys zdrowotny osiągnęły bezprecedensowy poziom. Według Czerwonego Krzyża głód zabił tam ponad 1,5 miliona ludzi.

Jugosławia: Między marcem a 10 czerwca 1999 r. NATO zbombardowało Belgrad i inne miasta, aby zapobiec rzekomej „katastrofie humanitarnej” Armii Wyzwolenia Kosowa (KLA) przeciwko albańskim separatystom. Co najmniej 2500 osób zginęło, a ponad 10 000 zostało rannych. Szkody ekonomiczne szacuje się na 30 do 100 miliardów dolarów. Najgorsza jest „bałkanizacja”, która rozbiła wielokulturowy program Jugosławii na sześć nowych republik o losowym wzroście gospodarczym: Słowenię, Chorwację, Bośnię i Hercegowinę, Czarnogórę, północną Macedonię i Serbię. Niepodległość Kosowa, pierwsza wymówka, idzie o połowę dalej, a obszar ten stał się „centrum logistycznym dla handlu narkotykami i rynku broni w Europie”; A także w „fabryce terrorystów”.

Irak: Od 30 marca do 1 maja 2003 r. na starożytne irackie miasta padał lekki deszcz. Siły ze Stanów Zjednoczonych, Anglii, Hiszpanii, Australii i Polski najechały i przejęły kontrolę nad rządem. Po stronie amerykańskiej poległo około 5500 żołnierzy i najemników; Natomiast ponad 500 tys., nie mniej niż 120 tys. to cywile. Funkcja, wbudowana Fałszywe wiadomości Użycie przez Saddama Husajna broni masowego rażenia położyło podwaliny pod powstanie tak zwanego Państwa Islamskiego, najgorszego ataku terrorystycznego tego stulecia.

Haiti: Niszczycielskie trzęsienie ziemi z 2010 roku (1,5 miliona ludzi w skrajnym ubóstwie i ponad 7,9 miliarda dolarów strat materialnych) to za mało. Stany Zjednoczone i ONZ utworzyły tam misję Niebieskiego Hełmu. I postępowanie przestępcze. Zbrodnia przeciwko byłemu haitańskiemu urzędnikowi Klausowi Eberweinowi, która ma zostać zbadana i zgłoszona w 2017 r., została sklasyfikowana jako selektywne morderstwo jako wcześniejsze morderstwo, które przeszło „pomoc humanitarną” zarządzaną przez Fundację Clintona. Według ich badań tylko 0,6% dotarło na tereny haitańskie; 9,6% trafiło do rządu Haiti; Pozostałe 89,8%, czyli 5,4 miliarda dolarów, trafiło do firm spoza Haiti. Kluczowymi osobami kierującymi tą firmą są Bill i Hillary Clinton.

Libia: Jako kraj o najwyższym standardzie życia w Afryce Północnej stał się dziś przepaścią biedy i kryzysu. Makabryczne obrazy przywódcy Muammara Kaddafiego wciąż pamięta się z rąk rebeliantów, którzy pobili go na śmierć na środku ulicy. „Humanitarna interwencja” zabiła ponad 120 000, rannych 200 000 i 400 000 uchodźców.

Przykłady te ilustrują rzeczywiste i jedyne kontinuum, w którym funkcje imperialistycznej hegemonii można zamaskować jako retoryczne określenie „pomoc humanitarna”.