Stare cegły pokazują dramatyczną zmianę w polu magnetycznym Ziemi

Wydaje się, że starożytne cegły mogą opowiedzieć historię dramatycznych zmian w sile pola magnetycznego Ziemi, otwierając nowy świat dla datowania antyków.

Zespół badaczy, który opublikował swoje wyniki w czasopiśmie Postępowanie Narodowej Akademii NaukPokaż, jak przypływy i odpływy ziemskiego pola magnetycznego zostały odciśnięte na liczących 3000 lat cegłach glinianych z Mezopotamii dzięki zmianom w ziarnach tlenku żelaza. Co ekscytujące, dane te mogą oznaczać początek zupełnie nowego sposobu datowania starożytnych artefaktów wolnych od substancji organicznych.

„Często korzystamy z metod datowania, takich jak datowanie radiowęglowe, aby poznać chronologię starożytnej Mezopotamii”. – stwierdził w oświadczeniu Mark Al-Tawil, współautor i profesor archeologii na University College London. „Jednak niektórych z najpowszechniejszych pozostałości kulturowych, takich jak cegły i ceramika, często nie da się łatwo datować, ponieważ nie zawierają materii organicznej. Ta praca przyczynia się obecnie do stworzenia ważnej bazy datowania, która umożliwia innym korzystanie z datowania bezwzględnego poprzez magnetyzm archeologiczny.”

Ten nowy termin, magnetyzm archeologiczny, odnosi się do odcisku pola magnetycznego Ziemi na obiektach archeologicznych. Nie tylko pomaga w datowaniu obiektów, ale może także nauczyć ekspertów więcej o historii ziemskiego pola magnetycznego, którego natężenie zmienia się w czasie.

Okazuje się, że magnetosfera naszej planety po podgrzaniu odciska charakterystyczny ślad na metalach, takich jak tlenek żelaza. Kiedy więc robotnicy palili gliniane cegły, gromadzili dowody względnej siły ziemskiego pola magnetycznego w czasie.

Samo określenie siły pola magnetycznego – bez żadnych powiązań z nim – może pomóc nam lepiej zrozumieć historię naszej planety, ale niewiele pomaga w datowaniu badanych artefaktów. Aby to zrobić, zespół wybrał 32 cegły ze stanowisk archeologicznych w starożytnej Mezopotamii, a każda z nich nosiła imię króla.

„Dobrze datowane pozostałości archeologiczne z bogatych kultur Mezopotamii, zwłaszcza cegły z wyrytymi imionami konkretnych królów, zapewniają bezprecedensową możliwość badania zmian w wytrzymałości Ziemi z dużą rozdzielczością czasową” – stwierdziła dr Lisa Tookes w swoim artykule oświadczenie. Jako profesor w Instytucie Oceanografii Scripps „śledzi zmiany, które zaszły na przestrzeni kilkudziesięciu lat lub nawet krócej”.

To nie był łatwy proces. Analiza ziarnista tlenku żelaza polega na badaniu małych fragmentów połamanych powierzchni cegieł i dokładnym zmierzeniu tych pozostałości za pomocą magnetometru.

„Porównując starożytne artefakty z tym, co wiemy o starożytnych warunkach pola magnetycznego, możemy oszacować daty podgrzewania artefaktów w starożytności” – wyjaśnia w oświadczeniu Matthew Howland, główny autor i profesor na Wichita State University. .

Może nie było to łatwe, ale udało się. Mapowanie zmierzonego natężenia magnetycznego ziaren tlenku żelaza z wydrukowanym nazwiskiem i znanym wiekiem podstawy tej osoby umożliwiło zespołowi stworzenie historycznej mapy zmian pola magnetycznego. Połączenie nauki i historii pozwoliło ekspertom na unikalne spojrzenie w przeszłość, zarówno na analizowany obiekt, jak i na naszą planetę.

Okazuje się, że zastosowanie chronologii królów – z których niektórzy panowali zaledwie kilka lat – może zapewnić jeszcze węższe okno datowania niż datowanie radiowęglowe, które często sięga zaledwie kilkuset lat.

Ta nowa starożytna mapa ukazuje także pewne wyjątkowe wydarzenia w historii naszej planety. Udało mu się potwierdzić zjawisko znane jako anomalia geomagnetyczna, które miało miejsce w lewantyńskiej epoce żelaza, kiedy pole magnetyczne było niezwykle silne między około 1050 a 550 rokiem p.n.e. Pokazali także dramatyczną zmianę w polu magnetycznym w stosunkowo krótkim okresie za panowania Nabuchodonozora II (604–562 p.n.e.), co dowodzi, że szybki wzrost natężenia naszego pola magnetycznego może i występuje.

„Badanie to ustanawia punkt odniesienia dla zastosowania analizy archeomagnetycznej jako ostatecznej techniki datowania materiałów archeologicznych w Mezopotamii” – napisali autorzy w badaniu.