Vanessa Barrioso: „Wszystko zaczęło się od kurczaka. Teraz mamy 6000. I 30 koni »

Donostiara. Z historycznej ulicy z historią Miguel Imaz. Ten w barze La Kappa. Ten, który teraz nazywają „Małymi Włochami”, ponieważ znajduje się w Malandrino, a koktajle są w Ondarze. Pierścień motocyklowy z dynastii Batanero. Zapach w kącie jest zdominowany przez Mady, starą perfumiarz. Te z książki Postigo postinero, Javier. Tak, w domu jest godzina dziesiąta. Miguel Emaze 1′. Co robi dziewczyna na Gross Beach w dzielnicy Guiburo, w agroturystyce Passiteji, na fermie drobiu, obozie konnym i klubie?

-Odpowiedź, Co robi psycholog Gross w Ornicy, w otoczeniu hiszpańskich koni sportowych, Appaloosa, źrebiąt, botoków, kucyków, niemowląt i kurczaków?

– W zasadzie jako psycholog nie mogłam znaleźć swojego miejsca, swojego miejsca w życiu, więc z rodzicami (Javi i Txaro), mężem (Aritz) i naszymi dziećmi (Luken, Xuban) zaczęliśmy szukać innego miejsca. W życiu i na świecie. Na początku kupiliśmy gospodarstwo, które nie zostało odrestaurowane i nie zostało całkowicie zniszczone. Widzisz to teraz w całej okazałości, Basitegi. Coraz więcej czasu poświęcamy na renowację ścian i belek. Był bardzo duży i mieliśmy bardzo mało ziemi. Kupujemy więcej. Złożyliśmy kurczaka i znaleźliśmy pełne wsparcie ze strony Euskaber…

– Że spółdzielnia Basirtera opiekuje się ich kurczętami, karmiąc je ziarnem i kukurydzą i pozwalając im żyć na wolnym powietrzu?

– To iluzja, tak. Ich jajka (nasze) opatrzone są pieczęcią „Jajko z baskijskiej farmy z etykietą Eusko”. Jesteśmy jednym i nielicznym. Ludzie tacy jak Begoña Aristi z Tolosy, Aitzol Basauri z Elorrio, Ander Zabala z Otxandio i Iñaki Otaño z Añorga. Jaber Barandiran z Zaldibii. Istnieje właśnie spółdzielczy ośrodek klasyfikacji, który wystawia świadectwa jakości na jaja złożone przez, w naszym przypadku, 6000 kurcząt.

– Strona kooperacyjna jest bardzo wizualna i bardzo smaczna. Jest kilka naprawdę pysznych przepisów, z kilkoma jajkami Bilbel, które zachwycą wszystkich, którzy mają rezerwację w Basitegi do 5 września (praktycznie nie ma wolnych miejsc…). Ale wciąż mamy wiele do wyjaśnienia. Jak zrównoważona ferma drobiu staje się klubem jeździeckim?

– Nie odwracaj się. To jedno i drugie. i więcej. To nasz dom. Ferma drobiu. Agroturystyka. obóz. I tak, klub konny.

Ale nie tylko dla przyjemności z rozpoczęcia, poprawy lub jazdy. Mamy zespół dziewcząt i chłopców, którzy bardzo dobrze rywalizują w Północnej Lidze Skoków. Między Gesopią, Arteixo, Segovią i Burgos. I na naprawdę fajnych wysokościach: 0,50, 0,80… jak widać.

Nasze dzieci (zwłaszcza Loken) kochają konie. Oswojony skok. Trenowali w stajniach innych koni. Kiedy tu przyjechaliśmy, marzyliśmy o klubie jeździeckim. Szkoła. Zespół. czas minął. Dołączyły do ​​nas inne rodziny. W lipcu 2020 spełniło się marzenie i otworzyliśmy klub. Tor z piasku krzemionkowego o długości 50 x 30 metrów i 19 sztuk. Więcej zespołu, który skacze krok po kroku wyżej. Słuchaj, właśnie wróciliśmy z Sewilli; Chcieliśmy zobaczyć konia, który mógłby w końcu pomóc jednemu z naszych bohaterów przeskoczyć ponad 1,20 metra. Niedawno kupiliśmy dwa źrebaki w Nawarrze, ale jeszcze ich nie przywieźliśmy, ponieważ papierkowa robota osłabła podczas naszych dni w San Fermin. W pobliżu stajni pasą się trzy klacze. Młodszą trzeba przygotować, ale o dziwo starsza jest mamą jednego i… babcią drugiego!

– Na zdjęciu jest z Nalą Turdą. Jest to hiszpański koń sportowy, zwany także „trzema krwiami”. Mówią, że są odważnymi, niezawodnymi, lojalnymi i inteligentnymi zwierzętami, ale wymagają od jeźdźców wrażliwości i wiedzy. Jednak zakochałem się w stworzeniu o lubieżnej osobowości i małej brodzie!

– Czy był czarny jak bryła węgla?

Jak osioł diabła

– To Alma Zahar. Obok niego była inna mroczna istota, prawda?

– Co za długa zimowa noc.

– „Gainzelai”. Współpracujemy z Gipuzkoako Pottokazale Elkartea, członkiem Baskijskiego Stowarzyszenia Hodowców Pony Rasy Pottoka w Euskadi (E. Stanowisko, na które zasługuje. Sprawdź, czy może zostać mistrzem w sklepieniu. Zadbaj o to, by dał jej siłę. Dali nam kilka próbek i oto jesteśmy, ucząc je skakać, kalibrować ich cechy.

– Porozmawiamy następnego dnia ze wszystkimi dobrymi kolarzami. Porozmawiamy o jego mentorze, Nahii Santos, ale dokończmy stronę, która wspomina o mieszkańcach agroturystyki. Skąd oni przyszli? gdzie idziesz?

– Nawet z Polski. Przychodzą myśląc o Donostii, ale kiedy zostają dłużej niż dwie noce, w końcu udają się do Adarra, spacerując po Onddi i odwiedzając fabrykę sera Inmy i Mikela, Adarrazpi, po umówionym spotkaniu. A Brytyjczycy oczywiście nie przegapią okazji do jazdy na angloarabskim.