Wiadomości dnia z laboratorium klinicznego — Drewniany szpatułka do języka wykonana za pomocą urządzenia biosensorowego, które mierzy poziom glukozy i azotynów w ślinie Chemia kliniczna

Drewniany szpatułka do języka wykonana z biosensorem mierzącym poziom glukozy i azotynów w ślinie

Zespół redakcyjny LabMedica w języku hiszpańskim
Zaktualizowano 3 maja 2023 r

Lekarze często używają szpatułki do badania jamy ustnej i gardła pacjenta. Trudno sobie jednak wyobrazić, aby tak prostym drewnianym instrumentem można było skutecznie ocenić stan zdrowia pacjenta. Pomysł ten doprowadził do opracowania przyjaznego dla środowiska, jednorazowego czujnika, który może mierzyć poziom glukozy i innych biomarkerów w ślinie.

Naukowcy z National University of Athens i Kapodistriana (NKUA, Ateny, Grecja) stworzyli to łatwe w produkcji urządzenie, które ich zdaniem może ostatecznie pomóc lekarzom w diagnozowaniu różnych schorzeń. Drewno jest atrakcyjnym wyborem dla czujników i konstrukcji elektronicznych ze względu na jego odnawialność, biodegradowalność i niski koszt. Jednak jego niska przewodność elektryczna stwarza wyzwania. Jednym z rozwiązań jest użycie drewna jako podłoża negatywowego i pokrycie go atramentami metalicznymi i węglowymi. Inna metoda polega na użyciu wysokoenergetycznego lasera do zwęglenia niektórych obszarów drewna w przewodzący grafit.

Zdjęcie: Komórki elektrochemiczne wyryte laserowo na drewnianych szpatułkach do języka mierzą poziom glukozy i azotynów w ślinie (Zdjęcie dzięki uprzejmości Analytical Chemistry)

Jednak ta złożona technologia wymaga zaawansowanego i kosztownego oprzyrządowania, środowiska beztlenowego i środków zmniejszających palność. Aby stworzyć bardziej przystępny cenowo i prostszy proces, naukowcy wykorzystali laser diodowy małej mocy. Lasery te były z powodzeniem wykorzystywane do wytwarzania czujników na bazie poliimidu, ale nie były wcześniej stosowane w czujnikach elektrochemicznych i elektronicznych do drewna. Zespół wykorzystał niedrogą przenośną maszynę do grawerowania laserowego do wygenerowania wzoru przewodzących elektrod grafitowych na drewnianym szpatułce bez konieczności stosowania specjalnych warunków. Elektrody te tworzyły dwa ogniwa elektrochemiczne oddzielone liniami narysowanymi wodoodpornym trwałym markerem.

Następnie bioczujnik wykorzystano do szybkiego i jednoczesnego pomiaru stężenia azotynów i glukozy w sztucznej ślinie. Azotyny mogą wskazywać na choroby jamy ustnej, takie jak zapalenie dziąseł, podczas gdy glukoza może być diagnostyką cukrzycy. Naukowcy sugerują, że te niedrogie urządzenia mogłyby zostać przystosowane do wykrywania innych biomarkerów w ślinie oraz być łatwo i szybko produkowane w placówkach medycznych.

Powiązane linki:
NKUA