Wilfredo Leon i Melissa Vargas to skrzydła tego samego ptaka. Tak myślałem, kiedy Polska po raz pierwszy w swojej historii została mistrzem Siatkarskiej Ligi Narodów (VNL). Wilfredo i Melissa, dwa skrzydła ptaka, który migrował, wrócił i ponownie migrował z największym sportowym talentem Kuby. A przede wszystkim, czy na korcie jest między nimi wysoka siatka. Kuba jest jedynym krajem, który ma mistrza każdej płci w turnieju. (Nie)dzięki zniekształceniom systemu matematycznego, który próbuje naprawić na złamanie karku. Ale żebyście nie marzyli o skakaniu jak siatkarze.
W finale Lyon nie wystartował w klasycznej biało-czerwonej koszulce Polaków. Miał na sobie czarną koszulę z dekoltem w szpic i zielono-białymi paskami, które zdawały się być wtopione w klatkę piersiową. W Gdańsku, dokładnie o ósmej wieczorem, świat był kulą poruszającą się tam iz powrotem z jednej strony siatki na drugą. Było to dodatkiem do odrobiny cierpliwości, ponieważ Lyons musiał nosić inną koszulkę na finał VNL. Bycie profesjonalnym Leonem: najlepszym zabójcą na świecie, gdy jest wyposażony w regionie 4 pola. Stamtąd wstaje i strzela z pistoletu bez amunicji. A kula, ponieważ zawsze wygląda jak kula, wygląda inaczej, gdy wychodzi z jego prawego ramienia.
Któż lepiej niż on, Murzyn Kubańczyk, walczący o reprezentację Polski, nosi ten inny mundur. Wilfredo, wspominając swoich przodków: teraz ryczy biały orzeł, szybuje lew z orłem. Może złudzenie. Bez iluzji. Szaleństwo, które przychodzi mi do głowy. Kto wie, odkąd zadebiutował w kubańskiej drużynie w wieku 14 lat i serwował jak dawni mistrzowie gry, wydawało się, że wszystko jest w jego zasięgu. A jeśli wyspa zdobyła srebro w Lidze Światowej w 2010 roku i brąz w Lidze Światowej w 2012 roku, to z jego przybranym krajem przyszedł długo oczekiwany tytuł VNL, nieuchwytny w pierwszych czterech edycjach turnieju.
Słychać okrzyki „Leona”, doskonale wyartykułowane przez miejscową publiczność, kiedy przejmuje on linię serwisową. Po pierwszym secie z uderzeniami dochodzącymi do 129 kilometrów na godzinę i skutecznymi atakami, w drugim secie jego drużyna przegrywa, a USA bombardują Wilfredo tomahawk Kontroluj, kto zabija żelazem, a kto ginie serwisem, myśli trener Nikola Garbek z ławki. Resztę dał Lyonowi, aby sprowadził Tomazca Fornala, najlepszego odbierającego. Asystent został starterem zespołu z 9 punktami w dwóch i pół setach.
Kolejnym zdobywcą pałkarza dla Europejczyków był Alexandre Sliuca, który po godzinach odbierze nagrodę dla najlepszego na swojej pozycji podczas ceremonii wręczenia nagród od Gilberto Godoy Filho „Geba”. Nie dla zabawy Jeby: Sluka nadrabia swoją siłę (w porównaniu z Leonem czy Bartoszem Couriciem) umiejętnościami i inteligencją w Travelex. Lewa ręka rozwiązuje każdą sytuację. Choć z Brazylijczykiem jest tyle samo dystansu, co z Gdańska do Rio de Janeiro, to jednak czasami puszcza oko do wiecznego pomocnika zielony Kiedy twarde podanie przychodzi przed 2 lub 3 blokującymi. Gdzie nie ma nic do naprawienia, gdy stawką jest Micah Christensen. Amerykanin wychował sobie elitę światowej elity siatkówki. W najlepsze dni argentyński Luciano Di Cecco pojawia się na horyzoncie. nikt więcej.
I jeśli Lyon nie był mistrzem Wielkiego Finału, to atak przeciwnika Łukasza Kaczmarka był świetną przyczyną. Drużyna nie potrzebowała więcej sił: 25 punktów nie przegapił kontuzjowany kapitan Bartosek Couric. Wilfredo przyszedł z Samurai Carnage w półfinale: powiedzieli mu 23 zgony. Wymaż uśmiech najszczęśliwszej drużyny w konkursie. Ci, którzy byli tak niepokonani w pierwszym etapie, padli właśnie na Polskę w ostatnim tygodniu pierwszej rundy. Revelation, Japończyk Ishikawa, zdobył brąz przeciwko mistrzowi świata Włochom, którzy zostali pokonani w półfinale, pokonując Stany Zjednoczone, regularnych liderów etapu.
W pierwszym secie z Japonią nawet zespół Transalpines został kontuzjowany w sobotnim meczu, a kiedy odpowiedzieli w drugim secie: 23-21, Kento Miyaura dotarł do linii serwu, aby ustawić drugiego i trzeciego z 7 asów, które strzelił podczas meczu. Włochy wyszły z letargu i wygrały wygodnego seta 3 i 4 z lepszym podaniem Giannellego i Romano, skuteczniejszym niż strefa 2. Ale Japonia bardziej chciała trzeciego miejsca, a ich energia była w Tie break Aby zakończyć historię i zdobyć swój pierwszy medal w tych bitwach.
Nic dziwnego, że to, co pokazały rankingi, przełożyło się na decydującą fazę: czwórka finalistów wyeliminowała pierwszą piątkę tabeli. Jedyną nieoczekiwaną rzeczą jest zwycięstwo Włoch nad Argentyną w ćwierćfinale po wielkim turnieju gauczów. Nie dla wyniku, ale dla formy. Niespodzianką było też wyróżnienie polskiego libero Pawła Satorskiego najlepszym zawodnikiem rozgrywek, choć Matthew Anderson, Ishikawa czy Alan byli pytani, czy ta decyzja ich zaskoczyła. Wraz z siłą ataku, świetne pary libero i podający są podstawą największych światowych drużyn.
Z drugiej strony Kuba, która w swoim debiucie w VNL zajmuje 13. miejsce w tabeli generalnej, będzie musiała walczyć o awans do Paryża 2024 w mocnym wydarzeniu przedolimpijskim w przyszłym miesiącu. Krajowa publiczność może pokochać Wilfredo Leona i Melissę Vargę takimi, jakimi są teraz: z Santiago, Cienfuegos, Kuby, Polski, Turcji i świata.
Melissa Vargas: Kolejny talent triumfujący poza kubańskimi dworami
„Pionier w mediach społecznościowych. Miłośnik muzyki. Zły student. Introwertyk. Typowy fan piwa. Ekstremalny webinnik. Fanatyk telewizji. Totalny ewangelista podróży. Guru zombie.”
