Wszystkie kraje prześcigną Hiszpanię pod względem PKB na mieszkańca w nadchodzących latach

Gospodarka Hiszpanii od ponad dwóch dekad odnotowuje praktycznie zerowy wzrost PKB na mieszkańca. Odwieczny dramat produktywności nie pozwala Hiszpanom cieszyć się większym dobrobytem gospodarczym. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opublikowała raport, który może wydobyć informacje na temat złożonej przyszłości hiszpańskiej gospodarki.

Hiszpania od pewnego czasu traci pozycje w światowych rankingach PKB. Wskaźnik ten nie jest jednak zbyt użyteczny ani dokładny w ocenie dobrostanu społeczności. Istnieją kraje o bardzo dużym produkcie krajowym brutto (PKB), ale w rzeczywistości nadal są one pogrążone w sferze gospodarek o niskich lub średnich dochodach. Przykładowo Indonezja, choć jest krajem bardzo biednym, pod względem PKB przewyższa Hiszpanię.

Z tego powodu OECD preferuje stosowanie PKB na mieszkańca, co w zasadzie daje bardziej wiarygodny obraz rzeczywistości gospodarczej kraju. Wskaźnik ten dzieli produkcję pomiędzy wszystkich obywateli kraju, eliminując w ten sposób „zakłócenie” spowodowane wielkością populacji. Mimo wszystko PKB na mieszkańca nie jest panaceum w tym zakresie, gdyż nadal jest średni. Gospodarka charakteryzująca się wysokim stopniem nierówności charakteryzuje się zazwyczaj bardzo wysokim PKB na mieszkańca, podczas gdy znaczna część populacji ma niskie dochody. Dzieje się tak, gdy kilka osób monopolizuje dużą część dochodu kraju. Gospodarki takie jak Arabia Saudyjska czy Zjednoczone Emiraty Arabskie zazwyczaj oferują ten profil.

PKB na mieszkańca jako wskaźnik

Mimo to, ogólnie rzecz biorąc, PKB na mieszkańca wydaje się dziś najbardziej wiarygodnym wskaźnikiem pozwalającym zbadać dobrobyt gospodarczy kraju. Dlatego wynik przyznany Hiszpanii w najnowszym opublikowanym przez OECD raporcie dotyczącym prognoz długoterminowych może być nieco niepokojący. Jak widać na wykresie, PKB na mieszkańca Hiszpanii w nadchodzących dziesięcioleciach pozostanie praktycznie na niezmienionym poziomie (krajem porównawczym są Stany Zjednoczone).

OECD ujawnia, że ​​Hiszpania straci 11 miejsc ze względu na klasyfikację krajów świata PKB na mieszkańca lub PPP według parytetu siły nabywczej. Pomiar ten (PPA) przeprowadza się w celu „usunięcia” zniekształceń powodowanych przez ceny pomiędzy różnymi krajami. W prosty sposób zakup hamburgera i lodów zapewnia taki sam dobrobyt w tym czy innym kraju, mimo że kosztuje tylko 15 dolarów w USA i 7 dolarów w Polsce. Liczy się ilość i jakość tych towarów i usług, a nie ich cena.

Według najnowszych danych Hiszpania znajduje się na 23. miejscu zestawienia. Ale do 2060 r. (Jak daleko sięga prognoza OECD?), Hiszpania będzie nadal spadać, pozostawiając kraj na 34. miejscu wraz z Rumunią. Kraje takie jak Portugalia, Polska, Litwa, Czechy, Słowacja, Węgry, Turcja, Estonia, Grecja i Łotwa wyprzedzą w tych dziesięcioleciach Hiszpanię. Rumunia dogania także Hiszpanię.

Co się dzieje z Hiszpanią?

Chociaż Hiszpania nie jest jedynym krajem, w którym wzrost dochodu na mieszkańca utrzymuje się na stosunkowo stałym poziomie, prawdą jest, że Hiszpania jest jedynym krajem, który tak wcześnie doświadczył tego zatrzymania. Czego chcą kraje Dania, Szwajcaria i Luksemburg odnotowują powolny wzrost PKB Wskaźnik per capita jest logiczny, gdyż gospodarki te osiągnęły bardzo zaawansowany poziom rozwoju (najwyższy na świecie), a Hiszpania, której dochody na mieszkańca wciąż plasują się w średnim lub dolnym-średnim przedziale, nie wydaje się do końca powszechna. Gospodarki cierpią z powodu tego rodzaju stagnacji.

Dania czy Szwajcaria posiadają już systemy produkcyjne wykorzystujące wysoce zaawansowaną technologię i najnowocześniejsze techniki, podczas gdy ich rynki pracy działają z pełną wydajnością (pełne zatrudnienie). Marża na dalszy wzrost jest niewielka. Hiszpania ma jednak dużo miejsca na obu polach.

Dane zebrane przez OECD podkreślają problemy, z jakimi boryka się hiszpańska gospodarka na przestrzeni lat, ale także ostrzegają przed problemami, przed którymi stanie ona w przyszłości. Z jednej strony niski jest wzrost tego, co OECD nazywa wydajnością pracy, czyli po prostu produktywnością. W latach 2007–2020 produktywność rosła zaledwie o 0,1% rocznie. Organizacja międzynarodowa potwierdza, że ​​okres 2007-2020 stracił prawie dekadę (i trzy lata). Jedną z przeszkód wzrostu jest niska produktywność i konkurencyjność hiszpańskich przedsiębiorstw (wysoce skoncentrowanych w sektorach o niskiej wartości dodanej).

Wydajność ledwo rośnie

OECD zachowała jednak optymizm i w raporcie opublikowanym pod koniec ubiegłego roku przewidywała, że ​​w tej dekadzie wskaźnik ten będzie rósł o 0,4% rocznie i 0,9% rocznie w latach 2030–2060. Co zaobserwowano w hiszpańskiej gospodarce przez ostatnie 20 lat? Mimo to wzrost produktywności będzie absolutny To za mało, aby Hiszpania dołączyła do strefy euro Albo Amerykę. Zamiast tego dzieje się odwrotnie.

Z drugiej strony pojawia się problem populacji. OECD przewiduje, że w ciągu tej dekady udział ludności w wieku produkcyjnym będzie rósł średnio o 0,1% rocznie. Jednakże, W latach 2030-2060 spodziewa się rocznego spadku o 0,5% w przypadku Hiszpanii (wraz z Grecją). Najbardziej ukarany kraj w całej próbie (38 krajów i dwa bloki gospodarcze). W istocie OECD uważa, że ​​głównym czynnikiem ograniczającym wzrost PKB na mieszkańca w nadchodzących dekadach będzie spadek liczby ludności w wieku produkcyjnym. Liczba ludności Hiszpanii (ogólnie, nie tylko w wieku produkcyjnym) zacznie spadać w 2025 r., a ONZ przewiduje, że do 2060 r. może ona stracić nawet 40 milionów ludzi. Pokazuje to w swoich podstawowych rzutach.

Silniki napędzające gospodarkę w dłuższej perspektywie zyskują coraz większą popularność w Hiszpanii, chociaż w krótkiej perspektywie mogą wystąpić ruchy wzrostowe ze względu na czynniki cykliczne. Będą gorsze i lepsze lata, ale od dziesięcioleci obraz jest ponury. Wzrost gospodarczy jest determinowany wzrostem czynników produkcji (ziemi, kapitału i pracy) lub wzrostem całkowitej produktywności czynników produkcji (TFP). O ile nie nastąpi rewolucja, boom produktywności, nowy baby boom, lawina migracyjna lub inne mało prawdopodobne wydarzenie, hiszpańska gospodarka jest skazana na dziesięciolecia stagnacji gospodarczej.

Co więcej, Hiszpania znajduje się w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z wieloma krajami, które plasowałyby się na czele rankingów dochodów na mieszkańca: dług publiczny i deficyty strukturalne. Innym sposobem pobudzenia wzrostu, przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej, są wydatki publiczne. Hiszpania ma jednak dług na poziomie 110% PKB. Obecnie, po ustąpieniu fali inflacji, wydaje się mało prawdopodobne, aby wskaźnik ten uległ obniżeniu, zwłaszcza że deficyt strukturalny (nieuwzględniający cyklu koniunkturalnego) jest jednym z najwyższych w krajach rozwiniętych.