Zanim wyścig w przestrzeni powietrznej stał się obsesją potęg militarnych i ekonomicznych, oceany były par excellence przestrzenią wymiany między ludźmi, czy to o charakterze handlowym, kulturowym, czy migracyjnym. A powierzchnie oceanów, odbiegając od zasobów o gwarantowanej wartości – od węglowodorów po gatunki morskie – również wniosły nieznany, ale nie mniej ważny wkład w regulację klimatu dla pokoleń ludzkich.
Małe rozwijające się państwa wyspiarskie (SIDS) były entuzjastycznymi promotorami milenijnych celów rozwoju w zakresie wzrostu populacji, dostępności zasobów, izolacji regionalnej, braku bezpieczeństwa klimatycznego i wrażliwości na wahania handlu światowego. Ziemie te – położone na Karaibach, Bliskim Wschodzie, Oceanie Indyjskim, Południowym Pacyfiku i Azji Wschodniej – były wzywane na wielu forach międzynarodowych do pełnej gotowości do przestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju. Pomimo wzrostu inwestycji społecznych w komunikację, infrastrukturę, energię i transport w tych regionach; Ich niepewna pozycja w obliczu komercyjnej konkurencji i kruchość naturalnych środków przetrwania ograniczają zakres działań samorządów lokalnych i wspólnotowych.
Wstrząśnięty wybuchem pandemii COVID-19 kontekst międzynarodowy sprawił, że środowiskowe, społeczne i gospodarcze wyzwania atoli, wysepek i archipelagów, które składają się na geografię wyspiarską, stały się jeszcze bardziej złożone. Fizyczne skutki ograniczonego eksportu usług i załamanie dochodów z turystyki masowej ograniczyły zdolność małych wyspiarskich krajów rozwijających się do importu towarów przemysłowych, rozpuszczając rynki emisyjne dla handlu. i realizacji obiektów. Wymagane do komunikacji cyfrowej.
Zgodnie z Indeksem Podatności na Środowisko opracowanym przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska, SIDS nieustannie przeznacza cenne zasoby na dostosowanie swoich struktur społecznych i ekonomicznych do zmian klimatu. Chociaż są domem dla mniej niż jednego procenta światowej populacji i generują jedną dwutysięczną emisji dwutlenku węgla na planecie, terytoria wyspiarskie są bardzo niepewne w odniesieniu do przewidywanych skutków globalnego ocieplenia i wynikającego z tego wzrostu poziomu oceanów. Oprócz szkodzenia rybołówstwu, akwakulturze i turystyce, gazy cieplarniane zagrażają siedliskom morskim i infrastrukturze przybrzeżnej, co zdaniem ekologów trwa zaledwie kilka dekad.
Wyspiarze wołali na scenach planetarnych, aby chronić swoją witalną przestrzeń, odkąd Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Zrównoważonego Rozwoju w 1992 r. – słynny Szczyt Ziemi – przedstawiła podatność SIDS na problemy środowiskowe i wstrząsy handlowe. Skala.
Saint Lucia została uznana przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska za swoją pracę na rzecz środowiska. Zdjęcie: Pinbax Pictures.
Ta troska ludzi o przetrwanie gatunków w coraz bardziej wrogim kontekście społeczno-ekologicznym została ratyfikowana w XV wieku. Konferencja Bioróżnorodności COP15 (Montreal, 3-19 grudnia 2022 r.). Na tym spotkaniu na wysokim szczeblu zidentyfikowano kultowe inicjatywy mające na celu przywrócenie świata, które mają na celu przywrócenie ekosystemów w celu odwrócenia kryzysu planetarnego spowodowanego zmianami klimatycznymi, utratą różnorodności biologicznej i zanieczyszczeniem spowodowanym gromadzeniem się odpadów.
Zgodnie z Dekadą Odbudowy Ekosystemów ONZ (2021-2030) projekty te mają na celu złagodzenie na dużą skalę iw długim okresie degradacji naturalnych przestrzeni na planecie. Wspomniane plany odbudowy ekosystemów lądowych i morskich były wspierane przez Międzyinstytucjonalną Grupę Doradczą ds. Małych Rozwijających się Państw Wyspiarskich, prowadząc pełną wspólną działalność od lat 90.
W obliczu tego środowiskowego i geopolitycznego scenariusza mieszkańcy narodów wyspiarskich będą mogli dążyć do zrównoważonej przyszłości dla swoich ziem poprzez działania obywatelskie i zbiorowe, które wykraczają poza zaniedbania i zaprzeczanie dużej części społeczności międzynarodowej.
Republika Vanuatu, między innymi archipelagi Pacyfiku, ogłosiła stan zagrożenia klimatycznego Zdjęcia: Getty Images.
„Freelance twitter buff. Typowy adwokat kawy. Czytelnik. Subtelnie czarujący przedsiębiorca. Student. Introwertyk. Zombie maniakiem.”
