Zdjęcia z orbity słonecznej, pierwsze koronalne wyrzuty masy – oglądaj wspaniałe filmy z wielu urządzeń

Zdjęcia z orbity słonecznej, pierwsze koronalne wyrzuty masy – oglądaj wspaniałe filmy z wielu urządzeń

Połączenie obrazów z trzech instrumentów teledetekcyjnych Solar Orbiter – Extreme Ultraviolet Imager (EUI), Metis coragraph i Solar Orbiter’s Heliospheric Imager (SoloHI) – zapewnia bliski i szeroki obraz ewolucji koronalnego wyrzutu masy (CME) w okresie od 12 lutego do 13, 2021 r. Duże i średnie masy to erupcje wulkanów cząstek z atmosfery słonecznej eksplodujące w Układzie Słonecznym.

  • Pierwsze filmy Solar Orbiter demonstrujące wyrzut masy wieńcowej (CME)
  • Podczas bliskiego przelotu Słońca w lutym wykryto parę mas koronalnych wyrzuconych przez wiele instrumentów
  • Małe i średnie planety to wulkaniczne eksplozje cząstek z atmosfery słonecznej, które wybuchają w Układzie Słonecznym i mają zdolność wywoływania pogody kosmicznej na Ziemi.
  • Solar Orbiter rozpocznie swoją główną misję naukową w listopadzie tego roku
  • Solar Orbiter to misja kosmiczna w ramach współpracy międzynarodowej między ESA a NASA

Obrazowanie w ultrafiolecie (EUI) Solar Orbiter uchwyciło ten koronalny wyrzut masy emanujący ze Słońca 12 lutego 2021 roku. W tym czasie orbitujący moduł słoneczny obserwował dalszą stronę Słońca, a erupcja była po lewej około – 30 ° C Szerokość geograficzna (z Ziemi pojawiłaby się po prawej stronie).

Wyjdź z etapu rejsu

Solar Orbiter wystrzelił 10 lutego 2020 roku i obecnie znajduje się w fazie rejsu przed główną misją naukową, która rozpocznie się w listopadzie tego roku. Podczas gdy cztery instrumenty na miejscu działały przez znaczną część czasu od wystrzelenia, zbierając dane naukowe na temat środowiska kosmicznego w pobliżu statku kosmicznego, działanie sześciu instrumentów teledetekcyjnych podczas fazy rejsu koncentruje się głównie na kalibracji instrumentów. Aktywne tylko w niestandardowych oknach kas i określonych kampaniach.

Wielopunktowe wyświetlanie wyrzutu masy wieńcowej

Schematyczny diagram względnych pozycji statku kosmicznego, który zaobserwował koronalny wyrzut masy (CME) 12 lutego. Sonda kosmiczna Solar Orbiter Europejskiej Agencji Kosmicznej znajdowała się „za” słońcem z perspektywy Ziemi; Ziemia znajdowała się około 12 stopni na zachód od środka Słońca, jak widać z Solar Orbiter. Zobaczył również Proba-2 Europejskiej Agencji Kosmicznej, która okrąża Ziemię, oraz Obserwatorium Słońca i Heliosfery (SOHO) ESA / NASA, które znajduje się na orbicie wokół punktu Lagrange’a 1, 1,5 miliona kilometrów przed Ziemią w kierunku Słońca. . Obserwatorium NASA STEREO-A relacji słonecznej Ziemi również uchwyciło wgląd w to wydarzenie z punktu obserwacyjnego z dala od bezpośredniej linii Słońca i Ziemi. Statek kosmiczny razem zapewnia różne i cenne perspektywy tego samego wydarzenia. Kredyt: ESA

Przeprawa w pobliżu peryhelium 10 lutego 2021 r., Która zabrała statek kosmiczny w połowie drogi między Ziemią a Słońcem, była jedną z takich okazji dla zespołów do wykonania niestandardowych obserwacji, sprawdzenia ustawień instrumentów i tak dalej, aby lepiej przygotować się do następnego etapu naukowego. W całkowicie naukowym środowisku zdalne czujniki i instrumenty na miejscu będą rutynowo przeprowadzać wspólne obserwacje.

Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) propa-2 (po lewej) uchwyciła pochodzenie dwóch koronalnych paczek masowych 12 lutego 2021 r. Pierwszą zaobserwowano około 10:30 UTC na 45 ° długości geograficznej i rozciągającą się od 0 do -40 ° szerokości a drugi około 13:20 w stanie Utah na 75 stopniach długości i 30 stopniach szerokości geograficznej. Są postrzegane jako ciemne włókna wznoszące się i przecinające krańce słońca, zanim skoczy ono w kosmos, tak jak widziane dalej przez Obserwatorium Heliospheric (ESA / NASA).SohoLASCO Akapit C2 (w środku) i C3 (po prawej).

W tym samym czasie, co pobliski korytarz słoneczny, statek kosmiczny znajdował się „za” Słońcem widzianym z Ziemi, co skutkowało niezwykle niską szybkością przesyłania danych. W związku z tym pełne pobranie danych z bliskiego lotu zajęło dużo czasu i nadal jest analizowane.

To filmy przedstawiające koronalny wyrzut masy wyemitowany przez słońce 12 lutego 2021 r. Korona blokuje jasne światło z powierzchni słońca, umożliwiając widok słabej zewnętrznej atmosfery Słońca, korony. Metis jest pierwszym kręgiem koronalnym, który umożliwia obserwację CME w koronie zarówno w zakresie rozpraszania światła widzialnego przez wolne elektrony (po lewej), jak i emisji UV z obojętnych atomów wodoru (po prawej).

Uwagi dotyczące możliwości

Szczęśliwym zbiegiem okoliczności trzy zdalne czujniki Solar Orbiter wychwyciły parę koronalnych wyrzutów masy w dniach następujących po najbliższym podejściu. Ultraviolet Extreme (EUI), Heliosphere Imager (SoloHI) i kręg Metis Coragraph uchwyciły różne aspekty dwóch CME, które wybuchły w ciągu dnia.

SoloHI uchwycił ten koronalny wyrzut masy emanujący ze słońca 12 lutego 2021 roku.

CME były również widziane przez ESA Proba-2 i ESA / NASA Solar and Heliosphere Observatory (SOHO) z „ przedniej ” strony Słońca, podczas gdy NASA STEREO-A, znajdująca się dalej od linii Słońce-Ziemia, również została złapana przegląd wydarzeń.

To filmy przedstawiające koronalny wyrzut masy wyemitowany przez słońce 12 lutego 2021 r. Korona blokuje jasne światło z powierzchni słońca, umożliwiając widok słabej zewnętrznej atmosfery Słońca, korony. Jest to film „różnicy operacyjnej”, który powstał z przedstawionych tutaj obrazów poprzez odjęcie poprzedniego obrazu od każdego obrazu i jest techniką stosowaną w celu lepszego uwydatnienia ruchomych cech.

W przypadku SoloHI Solar Orbiter był to pierwszy koronalny wyrzut masy, który zobaczył instrument; Metis wcześniej wykrył jeden 17 stycznia, a EUI odkrył jeden w listopadzie ubiegłego roku, podczas gdy detektory na miejscu statku kosmicznego wypełniły pierwszy CME wkrótce po jego wystrzeleniu w kwietniu 2020 r. Kilka instrumentów na miejscu wykryło również aktywność cząstek około lutego. 2021. Dane są analizowane i zostaną przedstawione w późniejszym terminie.

Wielopunktowe wykrywanie masowego wyrzutu wieńcowego

Kilka miesięcy po wystrzeleniu orbitującego modułu słonecznego w lutym dokonano pomiaru skutków koronalnego wyrzutu masy (CME), który pochodzi ze Słońca. Podobne pomiary z innych statków kosmicznych ESA i NASA umożliwiły sporządzenie mapy ewolucji CME w ciągu pięciodniowego przejścia ze Słońca na Ziemię. Kredyt: ESA

Dla SoloHI zobaczenie CME było szczególnie przypadkowe, uchwycone w „dodatkowym” czasie telemetrii. Modernizacje anten naziemnych dokonane od czasu planowania po misji pozwoliły zespołowi na pobieranie danych w czasie, którego wcześniej nie spodziewali się, że będzie w stanie, choć przy niższych szybkościach telemetrii. Postanowili więc zbierać dane o wartości tylko jednego kawałka (przyrząd ma cztery kwadraty odczynników) w tempie dwóch godzin i zdarzyło się, że przechwycili CME w tym okresie.

Klimat kosmiczny

CME jest ważną częścią „pogody kosmicznej”. Cząsteczki wzbudzają zorze na planetach z atmosferą, ale mogą powodować nieprawidłowe działanie niektórych technologii, a także mogą być szkodliwe dla niechronionych astronautów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć CME i móc śledzić ich postępy, gdy rozprzestrzeniają się w Układzie Słonecznym.

EUI pierwszy wyrzut masy wieńcowej

Ekstremalne obrazowanie UV misji ESA / NASA Solar Orbiter uchwyciło pierwszy koronalny wyrzut masy (CME) 17 listopada 2020 r. CME pokazano w prawym górnym rogu. Film składa się z dziesięciu zdjęć. Zdjęcia zostały wykonane przy maksymalnej długości fali ultrafioletu 17 nanometrów i pokazują atmosferę Słońca, koronę, która ma około miliona stopni. Źródło: Solar Orbiter / Team EUI / Europejska Agencja Kosmiczna i NASA

Badanie CME to tylko jeden aspekt misji Solar Orbiter. Sonda powróci również do bezprecedensowych zbliżeń Słońca i z dużych szerokości geograficznych Słońca, dostarczając pierwsze obrazy nieznanych regionów polarnych Słońca. W połączeniu z pomiarami wiatru słonecznego i pola magnetycznego w pobliżu statku kosmicznego, misja dostarczy nowego wglądu w to, jak nasza gwiazda macierzysta działa pod względem jej 11-letniego cyklu słonecznego oraz w jaki sposób możemy lepiej przewidywać okresy burzowej pogody kosmicznej.

You May Also Like

About the Author: Ellen Doyle

"Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia."

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *