Zobacz zdjęcia Neptuna z naciskiem na teleskop Webba

Żaden statek kosmiczny nie odwiedził Neptuna od 1989 roku, kiedy sonda NASA Podróżnik 2 Wyleciał z Układu Słonecznego. Neptun, który jest cztery razy szerszy od Ziemi, jest Najdalsza planeta w naszym Układzie Słonecznym. Obserwacje Voyagera 2 zaostrzyły apetyt astronomów, którzy chcieli dowiedzieć się więcej o lodowym olbrzymu.

W tej chwili wróciliśmy. Nieco.

W środę Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba rzucił swoje potężne, pozłacane oko na ten odległy świat. Moc tego urządzenia na podczerwień, większa i Najbardziej zaawansowany teleskop W kosmosie zapewnił jedne z najlepszych widoków Neptuna od 30 lat.

„Od dawna czekałam na te zdjęcia Neptuna” – powiedziała Heidi Hamill, interdyscyplinarna naukowiec NASA z Teleskopu Webba i wiceprezes ds. nauki w Konsorcjum Uniwersytetów ds. Badań Astronomicznych w Waszyngtonie. „Bardzo się cieszę, że to zadziałało”.

Obserwatoria Ziemi i Kosmiczny teleskop Hubble W ciągu ostatnich trzech dekad wykonali wiele zdjęć Neptuna. Ale widoki Neptuna wykonane w lipcu przez Webba oferują bezprecedensowy obraz planety w świetle podczerwonym.

Teleskop potrzebował tylko kilku minut, aby sfotografować Neptuna z bliska, a kolejne 20, aby zrobić szersze zdjęcie, ukazując nie tylko planetę, ale także niezliczone galaktyki za nią rozciągające się we Wszechświecie. „To estetycznie fascynujące widzieć te odległe galaktyki i mieć poczucie, jak mały jest wygląd lodowego olbrzyma” – powiedział Klaus Pontopedan, naukowiec projektu Webb z Space Telescope Science Institute w Baltimore, który obsługuje Teleskop Webba.

Najbardziej godne uwagi w widoku teleskopu są pierścienie Neptuna, które otaczają planetę pod lekkim nachyleniem ze względu na jej orientację w kierunku Ziemi. Teleskop Webba pozwoli astronomom zmierzyć współczynnik odbicia pierścieni, zapewniając niezrównany widok tego odległego krajobrazu. Nowe obrazy mogą ujawnić rozmiar i skład tych cienkich pasm, które mogły powstać z lodu i innych szczątków.

„System pętli był dla mnie całkowicie oszałamiający” – powiedział dr Hamill. „Nie widziałem tego na tym poziomie szczegółowości od czasu spotkania z Voyagerem w 1989 roku. Wyskakuje natychmiast”.

Na całej planecie znajdują się jasne plamy, uważane za chmury lodu metanowego, które wznoszą się wysoko w niebo planety i mogą trwać przez kilka dni.

„Nikt tak naprawdę nie wie, czym są te rzeczy” – powiedział Patrick Irwin, fizyk planetarny z Uniwersytetu Oksfordzkiego. „Wydaje się, że przychodzą i odchodzą, jak puszyste chmury na ziemi”. Przyszłe obserwacje za pomocą Teleskopu Webba mogą ujawnić, jak i z czego są zrobione.

Obrazy Webba pokazują również siedem z 14 księżyców Neptuna. Najjaśniejszym księżycem jest Tryton, największy księżyc na planecie, który, jak podejrzewają naukowcy, został schwytany przez grawitację Neptuna na początku historii Układu Słonecznego. Na zdjęciach w podczerwieni powierzchnia zamrożonego azotu sprawia, że ​​Tryton świeci jak gwiazda, znacznie jaśniej niż sam Neptun, ponieważ metan przyciemnia planetę w świetle podczerwonym. NASA Niedawno odmówił wysłania ekspedycji w celu zbadania TrytonaNiewiele da się wydobyć z tego obrazu. Jednak przyszłe obserwacje Webba powinny wskazywać na skład powierzchni Tritona i mogą pokazać zmiany wskazujące na aktywność geologiczną.

„Triton jest światem aktywnym geologicznie” – powiedział dr Hamill. „Kiedy Voyager 2 przeleciał w pobliżu, obserwowałem erupcje lodowych wulkanów. Więc istnieje możliwość zmian w chemii powierzchni w czasie. Będziemy tego szukać.”

Dr Hamill uważa również, że obraz Hipokampa, ósmego księżyca Neptuna, jest sfotografowany tuż nad planetą. „Jest bardzo słaby, ale jest we właściwym miejscu” – powiedziała.

Te zdjęcia Neptuna to tylko najnowsze z internetowej wycieczki po Układzie Słonecznym. W tym tygodniu otrzymaliśmy leczenie z teleskopu Pierwsze przebłyski Marspodczas gdy widzieliśmy latem Spektakularne widoki dla kupującego. Duża część naszego Układu Słonecznego będzie poddana błądzącemu oku obserwatorium, w tym Saturn, Uran, a nawet odległe lodowe ciała poza Neptunem – takie jak planeta karłowata Pluton.

„To pokazuje, że jesteśmy obserwatorium wielofunkcyjnym” – powiedział Mark McGreen, naukowiec Webb Telescope i starszy doradca naukowy Europejskiej Agencji Kosmicznej. „Możemy obserwować bardzo jasne rzeczy, takie jak Mars i Neptun, ale także bardzo słabe rzeczy. Teraz wszyscy widzą, jak to działa.”