„Agenda reform musi być ponad cyklem wyborczym”.

– Przeglądając opinie wydane przez Zgromadzenie Ludowe przed jego corocznymi posiedzeniami, można znaleźć wspólny mianownik: ubolewanie nad brakiem konsensusu politycznego w czasie reform.

-Tak jest. Jeśli spojrzysz w górę i spojrzysz trochę poza teraźniejszość, zobaczysz, jak hiszpańska gospodarka, zwłaszcza katalońska, rozwinęła się pod względem PKB na mieszkańca lub produktywności poniżej naszego europejskiego środowiska. Mamy stagnację. Można to częściowo wytłumaczyć tym, że poprawa tych standardów wymaga programu reform, który musi koniecznie wykraczać poza cykl wyborczy; Wymaga to minimalnego poziomu konsensusu.

Przesłanie jest jasne, brak zrozumienia pociąga za sobą koszty ekonomiczne.

– Tak, ale jest to przekaz zbiorowy, który nie tylko jest przypisywany jednej czy drugiej partii, ale trafia także do aktorów społecznych. To nie jest tylko problem polityczny, to problem kraju. Musimy rozmawiać o inwestycjach w badania i rozwój, wielkości naszych firm, edukacji, szkoleniu zawodowym, transferze badań do przemysłu, nie zapominając o koniecznej reformie nieefektywnego zarządzania…

Chodźmy na części. Nowa ustawa mieszkaniowa jest procedowana bez konsensusu, pod groźbą jej obalenia przez kolejną większość parlamentarną, jak to ma miejsce w przypadku ustaw oświatowych.

-To jest przykład. Potrzebujemy ważnego zasobu mieszkań socjalnych, to jest niezaprzeczalne, aw Círculo nie jesteśmy zwolennikami pozostawienia wszystkiego w rękach rynku. Krytycznie odnosimy się jednak do kontroli czynszów i minimalnego wskaźnika mieszkań socjalnych w nowych inwestycjach. Żeby ceny nie rosły, kluczem jest to, żeby oferta była mocna, a nowe prawo robi coś przeciwnego, to środki, które anulują ofertę: pułap czynszu, niepewność prawna.

– Odnośnie reformy systemu emerytalnego, również bez konsensusu i wątpliwości co do jej trwałości, poruszają ciekawy aspekt: ​​straconą szansę jako akt sprawiedliwości międzypokoleniowej.

– Obecnie przeprowadzamy reformę polegającą na powiązaniu emerytur ze wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych, w miejsce którego nie uwzględnia się wynagrodzeń. To, co tworzymy w ten sposób, to transfer, asymetria między grupami, które nie dzielą modyfikacji w tej samej proporcji…

– Círculo analizuje również moment w Europie. W obliczu kryzysu poczyniono postępy.

Jesteśmy w momencie federacji. To jest dobre. Religia połączyła nas z następnym pokoleniem, reakcja na Brexit była dobra, na pandemię, na wojnę… Niewyobrażalne rzeczy się działy. Czas powiedzieć, że idziemy dalej.

W obliczu amerykańskiego protekcjonizmu i azjatyckiej konkurencji Europa wydaje się maszerować z tulipanami w dłoni.

– Cóż, Europa częściowo na to odpowiada, ale niebezpieczeństwo polega na tym, że jest to reakcja między krajami, z wykorzystaniem marginesu finansowego każdego kraju. To naturalna reakcja, ale naszym przesłaniem jest to, że musimy nadal realizować politykę europejską. Dlatego prezydencja hiszpańska w European Classroom będzie interesująca i będzie okazją.

– Besztują spółdzielnie mieszkaniowe za brak przywództwa w takich sprawach, jak rozbudowa lotniska. Jesteśmy sparaliżowani. Żądamy infrastruktury, czy to transportowej, czy energetycznej, ale nie chcemy ponosić jej skutków.

– Dlatego prosimy o odwagę, bo czasem ta dyskusja z tym, co nazywamy Terytorium, jest za słaba… Jeśli chodzi o lotnisko, to jest koincydencja wszystkich sił politycznych i tu zaliczam do tego Burmistrza Adę Colau, potrzebujemy lotniska z lotami międzykontynentalnymi. Jeśli ta okazja zostanie zmarnowana, warto ją wykorzystać, Madryt, który jest twoim naturalnym konkurentem. Błędem jest przedstawianie debaty na temat lotnisk jako konfliktu między wzrostem a ochroną środowiska, gdy obie te kwestie są ze sobą powiązane.

– Po tym, co określili jako „straconą dekadę”, doceniają „zwrot pragmatyczny” w Generalitat.

– Sytuacja się uspokoiła i jest pewien powrót do normalnego życia.

– Czy data „operacji”?

– Proces rozumiany jako jednostronny, jako przekrojowa większość suwerena, utknął w ślepym zaułku. Ale uwaga, jest część społeczeństwa, która zwróciła się ku niezależności z powodu rozczarowania, ruchu związanego z koncepcją podziału władzy między Barceloną a Madrytem lub z finansowaniem regionalnym. Te problemy nadal istnieją. Madryt, do tego stopnia, że ​​wszystko idzie im dobrze, bardziej niż kiedykolwiek ignoruje Katalonię i Barcelonę. To jest źródło niestabilności, które, jeśli nie zostanie przekierowane, nigdy nie zostanie rozwiązane. Pomysł Ortegi i jego następstwa były przeczuciem… zawsze będzie z nami, ale są chwile, kiedy ten wniosek jest lepszy lub gorszy.