Konfluencja w globalnym przewrocie

Leonid Savin*, współpracownik Prensa Latina

Ostatnio kilka amerykańskich think tanków regularnie publikuje małe publikacje i bardzo obszerne analizy globalnej konkurencji. Mówią nie tylko o rywalizacji na arenie światowej, ale o rywalizacji ze strony wielkich mocarstw, którymi autorzy często nazywają Stany Zjednoczone, Rosję i Chiny.

Jeśli spojrzymy na badania RAND, w ostatnich latach opublikowali oni kilka badań na temat rywalizacji wielkich mocarstw. I chociaż ten ostatni został opublikowany w 2023 roku, same badania rozpoczęły się lata wcześniej.

W jednej z takich prac stwierdza się, że rywalizacja w drugorzędnych teatrach prawdopodobnie będzie koncentrować się wokół historycznych ośrodków władzy. Wpływy Chin i, w mniejszym stopniu, Rosji na drugorzędnych teatrach działań rosną, choć na razie dominującym graczem militarnym pozostają Stany Zjednoczone. Podkreślono jednak, że zaangażowanie wielkich mocarstw w konflikty na drugorzędnych teatrach działań w nowej erze rywalizacji może być w mniejszym stopniu napędzane logiką o sumie zerowej niż miało to miejsce w okresie zimnej wojny. Utrudnia to ocenę potencjału konfliktu i jego eskalacji.

Mówi się, że w Ameryce Łacińskiej może być wiele prawdopodobnych scenariuszy konfliktów, w których Stany Zjednoczone mogłyby być zaangażowane po drugiej stronie Rosji lub Chin. Chociaż w regionie nie ma sił, które mogłyby ogłosić zamiary konfrontacji z Moskwą i Pekinem.

W poprzednim dokumencie podkreślono, że obecna rywalizacja między mocarstwami związana jest głównie z charakterem układu międzynarodowego. Rywalizacja między Stanami Zjednoczonymi, Chinami i Rosją wiąże się z wieloma nakładającymi się na siebie interesami wojskowymi, gospodarczymi i geopolitycznymi i ma ważne implikacje dla systemu międzynarodowego. W szczególności Chiny zmieniają dominujące międzynarodowe zasady, normy i instytucje, a także poprawiają swoje zdolności militarne. Jednak Stany Zjednoczone nadal mają silną pozycję konkurencyjną. Choć jej długoterminowy sukces zależy od utrzymania silnej pozycji gospodarczej i chęci zaangażowania się na arenie międzynarodowej; dostępność kluczowych sojuszników i partnerów; Za ideologiczny wpływ na międzynarodowe normy, normy i instytucje oraz za silną globalną postawę militarną przeciwko konkurującym mocarstwom.

Wydajność USA

Być może ta wyjaśniana przez autorów konieczność wyjaśnia starania Stanów Zjednoczonych wobec ich sojuszników, krajów neutralnych i partnerów Rosji.

To nie przypadek, że wizyty delegacji Departamentu Stanu USA w krajach Azji Środkowej, gdzie Kazachstan i Kirgistan są członkami Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej (EAEU). Tym też tłumaczy się zapowiedź Waszyngtonu nowych sankcji wobec Rosji. Oprócz głównych konkurentów Stanów Zjednoczonych, planiści polityki opisują obszary działania i identyfikują krytyczne etapy, na których muszą się skoncentrować. Pod hasłem „Geopolityczna rywalizacja strategiczna” RAND ogólnie oferuje szeroki zakres publikacji, począwszy od tematu zastępczej wojny i konfliktu na Ukrainie, poprzez produkcję półprzewodników na Tajwanie, a skończywszy na zmianach w japońskiej polityce bezpieczeństwa i przestrzeni kosmicznej.

Znaczenie czynnika militarno-przemysłowego dla Stanów Zjednoczonych

Oczywiste jest, że amerykański establishment jest zainteresowany utrzymaniem swojej globalnej supremacji i obawia się utraty kluczowych ośrodków światowej gospodarki, logistyki, sektora finansowego i bankowego oraz kompleksu wojskowo-przemysłowego.

To ostatnie jest szczególnie ważne dla Waszyngtonu, ponieważ sprzedaż systemów uzbrojenia ma kilka celów: presję na grupy polityczne powiązane z producentami broni i sprzętu, takimi jak Lockheed Martin, Boeing, Northrop Grumman i inne, w tym informacje z sektora technologicznego (Amazon, Microsoft i Google ); Militaryzacja krajów sąsiadujących z krajami docelowymi (takich jak Ukraina, Polska i Finlandia), wciągnięcie ich satelitów w realizację własnych interesów, w tym nowych strategii wojskowych i politycznych. Próby Waszyngtonu wzmocnienia sojuszy wojskowych można prześledzić w publikacjach, takich jak stanowisko Wielkiej Brytanii w powyższych kwestiach, podkreślające potrzebę zaangażowania ze Stanami Zjednoczonymi.

Należy mieć na uwadze, że RAND Corporation działa na potrzeby armii USA i otrzymuje finansowanie od Pentagonu. Ale ogólny obraz odnosi się do regionów na całym świecie i regionów, w których (zachodnie) interesy USA są lub mogą być w konflikcie z interesami Rosji, Chin, Iranu i innych (niezachodnich) krajów. Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS) w Waszyngtonie również rzuca światło na tę kwestię, zarówno na poziomie tematycznym, jak i regionalnym.

Język etykiety

Czyniąc to, zauważalne jest nakładanie się już opracowanych wcześniej wskaźników, takich jak „Jak Stany Zjednoczone reagują na taktykę nacisku Pekinu w szarej strefie wobec Tajwanu i w całym Indo-Pacyfiku jako całości? Jaki jest najlepszy sposób na powstrzymać Pekin od konsekwentnego atakowania Tajwanu?” Wiarygodne pozamilitarne narzędzia, które mogą zastosować Stany Zjednoczone i inne podobnie myślące narody?” Jeśli chodzi o ogólne pytania globalne, pyta on, w jaki sposób Stany Zjednoczone mogą poprawić trwałość i skuteczność istniejących instytucji wielostronnych ( czyli model stworzony przez kolektywny Zachód) i jak najlepiej wykorzystać jego siłę ekonomiczną, aby zwiększyć swoje wpływy na globalnym Południu. (Ograniczając w ten sposób Pekin).

Pomijając fakt, że Waszyngton stara się utrzymać i rozszerzyć swoje wpływy w różnych regionach, w rzeczywistości wszystko to wskazuje na swego rodzaju konsensus w amerykańskim establishmentu, że świat trójbiegunowy zastąpi świat jednobiegunowy.

Powstanie dwóch nowych biegunów, z których jeden reprezentuje dawne supermocarstwo, a drugi odważnie deklaruje aktywny udział w zarządzaniu operacjami globalnymi, podważa ugruntowany model, którego głównym beneficjentem były Stany Zjednoczone. W Waszyngtonie ten model jest często przytaczany jako rodzaj reguły ustanowionej przez kolektywny Zachód i jest rzeczą naturalną, że jakiekolwiek przekształcenie mogłoby zagrozić nie tylko przepływowi zysków, na który wtargnęły Stany Zjednoczone i ich satelity, ale także jego znaczeniu. Jak. Z tego powodu mówi się o rosnącej konkurencji mocarstw z różnych lokalizacji (tutaj Ukrainy, Tajwanu i innych krajów, ale nie tylko krajów, ale całych regionów), aby starać się zachować jak najwięcej swoich monopoli i utrzymać sojuszników, partnerów i satelitów . w ich strefie wpływów, nie pozwalając im na podejmowanie suwerennych decyzji i przechodzenie na drugą stronę, nawet jeśli jest ona neutralna na warunkach.

Bez zmian w wierze

Godne uwagi jest to, że mówią o krajach, a nie o sojuszach. Jednak blok amerykański i NATO to cała regionalna struktura wojskowo-polityczna, która podporządkowuje sobie całe państwa, oddzielając je ze względów historyczno-kulturowych od sąsiadów i od niektórych przestrzeni metageograficznych. Tak więc Australia, Nowa Zelandia, a nawet Japonia i Korea Południowa często identyfikują się jako część kolektywnego Zachodu, chociaż te dwa ostatnie kraje mają swoje własne orientalne tożsamości. Ale podstawowe dokumenty doktrynalne polityki zagranicznej USA nie uległy zmianie. Trend, który rozwinął się pod rządami Baracka Obamy, trwa. Jako główne zagrożenia dla Stanów Zjednoczonych wymienia się Rosję, Chiny, Iran i KRLD.

Rosja i jej nowa koncepcja polityki zagranicznej

Na tym tle uderza nowa koncepcja rosyjskiej polityki zagranicznej, która nie tylko zmienia ton, ale także posługuje się odmienną terminologią, niecharakterystyczną dla dotychczasowych doktryn.

Już w ogólnych postanowieniach mówi się, że „Rosja jest państwem wyraźnie cywilizowanym, ogromną potęgą euroazjatycką, europejską i pacyficzną, która zjednoczyła naród rosyjski i inne narody tworzące kulturowo-cywilizacyjną wspólnotę świata rosyjskiego”. Chociaż Nikołaj Danilewski już w XIX wieku pisał o typach kulturowych i cywilizacyjnych, przedstawia się tu z pozycji strategicznej, gdyż Rosja traktowana jest jednocześnie jako mocarstwo europejskie i pacyficzne (czynnik geograficzny) oraz jako mocarstwo eurazjatyckie (czynnik geograficzny). czynnik ideologiczny i kulturowy). Stwierdził również, że Rosja „działa jako jeden z suwerennych ośrodków globalnego rozwoju i realizuje swoje historycznie unikalne zadanie utrzymania globalnej równowagi sił i budowy wielobiegunowego systemu międzynarodowego, aby zapewnić warunki pokojowego i stopniowego rozwoju ludzkości na podstawie jednolitego i konstruktywnego programu”.

Oczywiście ta historyczna misja spotka się z krytyką naszych krytyków, tak jak to było wielokrotnie w całej historii.

Jednak biorąc pod uwagę inne zapewnienia, takie jak nadzieja, że ​​Zachód zrozumie daremność swojej polityki wobec Rosji, a także zainteresowanie współpracą z różnymi regionami i stowarzyszeniami, kraje zaliczane do partnerów strategicznych, wspierane działaniami na szczeblu międzynarodowym , stwarza nowe warunki interakcji. A dla Zachodu, a zwłaszcza dla Stanów Zjednoczonych, będzie to postrzegane jako wyzwanie konkurencyjne, w tym kwestie ideologiczne.

Wymaga to głębszego i dokładniejszego przestudiowania obszarów wyróżnionych zarówno w koncepcji, jak i tych, które są już w trakcie realizacji. Ponieważ każdy słaby punkt zostanie zaatakowany przez naszych geopolitycznych przeciwników. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje dodatkowe zapotrzebowanie na międzynarodowych ekspertów w odpowiednich sektorach, którzy specjalizują się w poszczególnych krajach i regionach. Niezależnie od masowego transferu kadr zawodowych z Zachodu do innych regionów, o czym wcześniej informowało kierownictwo rosyjskiego MSZ, uruchomienie drugiej ścieżki partnerstwa publiczno-prywatnego i dyplomacji publicznej wyraźnie poprawi jakość pracy w tym obszar. Z długoterminowej perspektywy strategicznej.

rmh/ls

* Współpracownik naukowy na Uniwersytecie Rosyjskim

(zaczerpnięte z wybranych firm)