Korzyści są również długoterminowe

Ustawa Federal Insurance Contributions Act (FICA) wymaga potrącania procentu z listy płac każdego pracownika korporacyjnego. Odbywa się to w celu finansowania programów Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Medicare, która zapewnia pomoc emerytom, osobom niepełnosprawnym i dzieciom.

Innymi słowy, wspomniane prawo pojawia się jako podatek federalny od listy płac w Stanach Zjednoczonych. Z drugiej strony podatki FICA są połączeniem podatków na ubezpieczenie społeczne i Medicare, które stanowią 15,3% wynagrodzenia brutto.

W ten sposób połowa składki pochodzi bezpośrednio z wynagrodzenia pracownika, a drugą połowę zapewnia pracodawca.

W związku z tym pracownicy płacą 6,2% swojego wynagrodzenia brutto na ubezpieczenie społeczne od pierwszych 147 000,00 USD dochodu.

Płacą również 1,45% swoich wypłat brutto na rzecz Medicare od pierwszych 200 000,00 USD dochodu. Tymczasem pracodawcy muszą dopasować te składki do 15,3%.

Należy tutaj zauważyć, że korporacje nie odpowiadają dodatkowym podatkom Medicare. Z tego powodu pracownicy płacą dodatkowy podatek w wysokości 0,9% od zarobków powyżej 200 000 USD. W przypadku, gdy małżonkowie rozliczają się wspólnie, minimalna kwota wynosi 250 000,00 USD.

Jedną z korzyści płynących z tego prawa federalnego jest to, że składki pracowników pomagają w opłaceniu ich bieżącego odszkodowania. Ponadto mogą gromadzić pieniądze, które przysługują im po przejściu na emeryturę.

Skąd wiesz, co jest należne w podatkach FICA?

Aby poznać tę kwotę, pracownicy pomnożyliby swoje wynagrodzenie brutto przez 7,65%. Innymi słowy, jeśli pracownik zarabia 700,00 $ tygodniowo, musi zapłacić 53,55 $ podatku FICA.

W przypadku samozatrudnionych sytuacja wygląda inaczej, gdyż muszą oni pomnożyć swoją pensję przez 15,3%.

Jak się okazuje, samozatrudniony musi pokryć całość podatków FICA, zarówno pracownika, jak i pracodawcy. Mogą jednak ubiegać się o ulgi podatkowe FICA na swoich zeznaniach podatkowych.