Kuba i ludzie w pieśniach Gaspar

Las Tunas: Śpiew przyszedł do Gaspara Esquivela Suareza, gdy miał zaledwie pięć lub sześć lat, ponieważ „Mój tata zabierał mnie na imprezy, a ja byłem w chórze. Był także przewodnikiem i grał Giro na tych festiwalach rolniczych. To były moje początki i są to chwile, których z biegiem lat nigdy nie zapomnę.

Piosenkarz i autor tekstów z Las Tunas – urodzony i wychowany w gminie Amancio – zamyka oczy i widzi siebie obok ojca i wspomina chwile, kiedy zasnął; Ale chęć nauki i przyjemność, jaką odczuwał przed strunami zrodzonymi z tres, a także z gitarami, guiro, marakasami i klawiszami, były silniejsze.

„Na placu jest dużo śpiewu. Spacerujesz po ulicach śpiewając, ludzie śpiewają na bieżąco. Byłem taki jak oni i moi koledzy z jubileuszowej rubryki młodzieżowej to odkryli, więc zacząłem brać udział w amatorskich festiwalach.”

Kiedy skończyłem służbę wojskową, poszedłem do pracy w biurze jako statystyk trzciny cukrowej. Są też festiwale robotnicze, które odbywają się od lat. Ale pewnego razu przyjechał gość z Hawany i zapytał, co tam robię.

Zaproponowali, abym zapisał się do instytucji w sektorze kultury. Prawie o tym zapomniałem, aż pewnego pięknego dnia przyszedł do mnie urzędnik państwowy i jestem mu tak wdzięczny, że zabrali mnie stamtąd i zabrali do pracy w wydziale kultury w Amancio.

Zaczynała jako kierownik działu sztuki i sztuki, po czym została dyrektorem domów kultury. Stopniowo zacząłem od muzyki i brałem lekcje, ponieważ musiałem mieć panoramiczny widok na sztukę. Już w 1980 roku stałem się profesjonalnym artystą, jako trubadur i oto jestem, robiąc guachę i mojego syna.”

Gaspar to prosty człowiek, który nie rozdęty od dziesięcioleci jako piosenkarz i po występach na kilku scenach, nie tylko na Kubie, ale także w Argentynie, Portugalii, Hiszpanii, na Węgrzech, Bułgarii, Niemczech, Brazylii i Meksyku, dwa ostatnie razy.

Robił filmy i wycieczki. Ale jest tak skromny, że nie dba o dużą publiczność. Woli być blisko ludzi i cieszyć się, że szukają go, aby dać swoją muzykę tym, którzy mieszkają na obszarach wiejskich lub wrażliwych. „Dbają o niego, cieszą się nim i bardzo go doceniają”.

Costombresmo i Michev w bieżących sprawach

Gaspar Esquivel włączył do swojego repertuaru tematy z nowej i tradycyjnej trovy, zwłaszcza Silvio Rodrígueza i Pabla Milanésa, których podziwia i ocenia jako „najwybitniejszych kompozytorów i śpiewaków Kuby i Ameryki Łacińskiej”.

Stara się jednak, aby jego kreacje były znane, ponieważ marzy i pisze to, co następnie przekazuje swoim radosnym głosem. Są to proste i łatwe do zrozumienia teksty, doprawione niezrównanym rytmem, który sprawia, że ​​ludzie poruszają się stopami i myślami.

„Śpiewałam wiele piosenek i czuję się użyteczna, ponieważ jestem związana ze społecznością. Kiedy widzę coś, co cię dotyka, ponieważ jest szkodliwe, ostrzegam cię, a to jest moja ukochana piasku, aby myśleć o paleniu, picie, siedzący tryb życia…

„Śpiewałem także dla wyścigu zbrojeń. Eduardo Dimas, międzynarodowy komentator, powiedział mi, że podoba mu się sposób, w jaki wyjaśniłeś wyścig zbrojeń, który tak dobrze opisał, ponieważ mówię, że są mylące, szaleńcze, tyraniczne, chaotyczne, szalone, histeryczne i inne przymiotniki.

„Niedawno opublikowałem inne materiały. Nazywa się La vaca Pinta i jest powszechnie akceptowane ze względu na słowa i rytm. Wiem, że praca w terenie jest bardzo trudna i zgadzam się na rozwój; ale potrzebujemy też motyki, aby uprawiać ziemię, ponieważ jeśli nie jesz nie będziesz się uczyć, nie pracujesz i nie żyjesz.”

Pracuj, aby cieszyć się i trwać

Istnieje około 50 skomponowanych guarach, choć niektóre są bardziej słyszalne niż inne. Ale wszystkie one odpowiadają na zainteresowanie piosenkarza i autora tekstów dalszym rozbudzaniem młodzieńczego talentu i zainteresowania naszymi korzeniami. Kubański to sonero i guarashiro, to część naszej tożsamości.

Zawsze tak mówi, a tym bardziej, odnosząc się do Guarachando Compay Gallo Guaracha, wydarzenia, które narodziło się w Amancio około 15 lat temu i zostało wznowione w tym roku po dwukalendarzowej przerwie narzuconej przez pandemię Covid-19.

„Teraz chcieliśmy zrobić coś podobnego w tym mieście i postanowiliśmy nazwać je Las Tunas. Ma syna Jawarchę. Był już pierwszy raz, ale praktycznie z powodu okrucieństwa narzuconego przez epidemię. przełożone z powodu wydarzeń Matanzas.

„Chcemy to zrobić wkrótce w niektórych wrażliwych społecznościach i będzie to hołd dla Rogelio Díaz Castillo i jego słynnej piosenki La caldosa de Kike i Marina. Firmy z tego terytorium udzieliły dużego wsparcia, a także przewodnictwa dla kultury oraz Narodowy Związek Pisarzy i Artystów Kuby”.

Więcej niż doskonałość dla kultury kubańskiej, Medal za wyczyn, replika maczety Maximo Gomeza i wiele innych nagród, artysta, prosty człowiek i piosenkarz Las Tunas czuje się użyteczny i szczęśliwy. Dziękuje wyznawcom i jest gotowy, by jeszcze długo im (nam) towarzyszyć.