Misterium literackie Eleny Ferrante | kultura | zabawa

Jego prawdziwe imię wciąż jest ukryte przed światem, jednak w 2016 roku magazyn czas Wymienił ją na swojej liście najbardziej wpływowych ludzi.

„Opowieść, którą słyszymy najczęściej o włoskiej pisarce Elenie Ferrante, to jej nieobecność: jej pseudonim i świadomy wybór odcięcia się od świata jako autorki. więcej o Ferrante niż o jego wspaniałych książkach”, Powstała wówczas słynna publikacja.

Ferrante to ukryta postać wywrotowa. Doszedł do wniosku, że dom, w jego cudownych książkach, jest bombą zegarową zbyt głośną, by ją zignorować. czas.

Pisarka jest najbardziej znana na całym świecie ze swojego zbioru czterech powieści zatytułowanych Powieści neapolitańskie, które zostały pierwotnie opublikowane po włosku i wspaniale przetłumaczone na angielski przez utalentowaną Anne Goldstein. Po hiszpańsku nazywają się mój niesamowity przyjaciel (2012), złe imię (2013), dług cielesny! (2014) i drugi, zagubiona dziewczyna الفتاة (2015).

W 2018 roku telewizja HBO wykorzystała literacki sukces jego powieści genialny przyjaciel (Mój wspaniały przyjaciel) do produkcji serialu mój wspaniały przyjacielu, Dziewczyny Ludovica Nasti i Elisa del Genio (zdjęcie na stronie 13) wystąpiły w rolach Lili i Eleny, gdy były młode. Produkcja ma już dwa sezony, a w zeszłym roku została odnowiona na trzecią odsłonę.

Netflix zastosuje tę samą strategię w swojej najnowszej powieści „Kłamliwe życie dorosłych” (2020), przedstawiającej przejście młodej kobiety o imieniu Giovanna z dzieciństwa do dorastania w 1990 roku.

„Giovanna szuka swojej wiernej refleksji w dwóch połączonych ze sobą miastach, których się obawia i nienawidzi: Neapolu Wyżyn, który przybiera maskę wyrafinowania, oraz Neapolu głębi, miejsca ekscesów i wulgaryzmów” – czytamy w materiale promocyjnym z Edycje Europy. „Kieruje się rowerem między tymi dwoma miastami, zdezorientowana faktem, że żadne miasto, wysokie czy niskie, nie wydaje się udzielać odpowiedzi ani nie uciekać”.

Przy produkcji Netflix będzie współpracować z włoską firmą Fandango. „Książki Eleny Ferrante zainspirowały i przyciągnęły uwagę publiczności we Włoszech i na całym świecie. Cieszymy się, że możemy zaprezentować jej najnowsze dzieło na ekranach naszej globalnej publiczności. Cieszymy się również, że możemy kontynuować naszą współpracę z Fandango i inwestować w więcej unikalne historie stworzone we Włoszech, które naszym zdaniem będą rozbrzmiewać na całym świecie”.

trudne początki

jego pierwsza powieść, Irytująca miłość, opublikowane w 1992 (przetłumaczone jako niepokojąca miłość w 2006 roku). Następna, Los Dias del Abandonment (Dni Opuszczenia) Przyszedł 10 lat później.

jak pamiętasz BBC MondoW tym czasie jego włoski wydawca był przekonany, że jego teksty mogą dotrzeć do szerszego grona odbiorców i starał się znaleźć amerykańskiego wydawcę książki.

Zdając sobie sprawę, że nikt nie był zainteresowany, otworzyli własne wydawnictwo, Europa Editions, w 2005 roku, aby publikować Ferrante i innych międzynarodowych autorów w Wielkiej Brytanii i USA.

W 2012 roku, rok po wydaniu we Włoszech, Europa opublikowała angielską wersję The Great Friend, pierwszą wersję „Neapolitan”.

Opowieść została pierwotnie pomyślana jako pojedyncza książka, dopóki Ferrante nie zdał sobie sprawy, że jest za długa na pojedynczy tom.

Entuzjastyczna recenzja Jamesa Wooda w Nowojorczyk W 2013 roku opisał książki Ferrante jako „intensywne i pełne przemocy powieści o bohaterach” i pomógł umieścić je na radarze większej liczby czytelników. Zanim ukazała się ostatnia książka z serii, La niña perdida (Historia zaginionego dziecka)Do 2015 roku gorączka Ferrante przekształciła się już w wielką rzecz. Kopie były przekazywane z rąk do rąk, a ludzie komentowali je w mediach społecznościowych.

Do tej pory powieści neapolitańskie sprzedały się na świecie w 15 milionach egzemplarzy i zostały opublikowane w 45 językach, wydane przez BBC Mundo.

A wszystko to bez wiedzy, kto stoi za twórczością literacką.

Prześladowana anonimowość

W raporcie opublikowanym 2 października 2016 r. w Nowojorski Przegląd Książek, dziennikarz śledczy Claudio Gatti odważył się spotkać z Ferrante.

Powiedział wówczas, że akta finansowe i nieruchomości wskazują, że prawdziwym nazwiskiem odnoszącej sukcesy autorki była włoska tłumaczka Anita Raga – córka polskiego Żyda i mieszkanka Neapolu.

Jak informowaliśmy, istnieją zapisy wskazujące na znaczny wzrost płatności przez wydawcę Ferrante w Rzymie, Edizioni E/O, skierowanego do proszę od 2014 roku, kiedy powieści Ferrante pojawiły się na całym świecie.

Wtedy też pokrewne New York TimesSandra Osola Ferry, współwłaścicielka i współzałożycielka Edizioni E/O, powiedziała, że ​​nie będzie komentować tych ustaleń. Gatti bronił się, mówiąc, że wykonuje tylko swoją pracę jako dziennikarz. „Mam odpowiedzieć, to właśnie robię” – powiedział.

Alexandra Schwartz, felietonistka prasowa Nowojorczyk, Postanowiłem bronić nominatu. „Podobnie jak wielu – a może większość – zapalonych czytelników, nie interesowało mnie, kim był pisarz. Nie obchodzi mnie to. Rzeczywiście, nie zależy mi na tym, aby wiedzieć.” „W naszym cyfrowym świecie, który wszystko widzi i ujawnia, zostało bardzo niewiele sposobów na artystyczną niejasność rzeczywistości, która nie jest wymyślona jako dzieło propagandowe, ale ma swoje źródło w duszy pisarza jako przywilej w jego zdolności do tworzenia ”.

„Feranti nie zna szczegółów naszego życia i nie obchodzi ich. Nie znamy jej. Jesteśmy na neutralnym terytorium fantazji, otwartym dla wszystkich.” (JA)