Najlepsze nogi II RP. Łada Hilma i jej taniec

Zaczęło się od jego mamy i sióstr na scenie w wieku 13 lat. Podziwiali ją Eugenius Bodo, Julian Tweem oraz… publiczność w Japonii, Paryżu i Stanach Zjednoczonych. Później napisał, że jego nogi są warte fortunę. Luda Hilma urodziła się 20 lipca 1911 roku.

Luda, a właściwie Lyucadia Halama, urodziła się w Rylsku w obwodzie kurskim. Jego rodzice, Marta i Stanisław, byli imigrantami poznanymi w Baku. Byli artystami i dużo podróżowali. Podczas podróży w świat narodziły się cztery dziewczynki, które będą nazywane „siostrami marzeń”. Chodzenie do szkoły nie było łatwe, więc rodzice sami uczyli swoje dzieci. Wszyscy znają kilka języków.

– My, tak zwani marzyciele, mamy te taneczne geny od mojej mamy. Ponadto wszyscy studiowaliśmy w Rosji u Bronisławy Niżyńskiej, siostry znanego tancerza Wacława Niżyńskiego. Kiedy przyjechaliśmy do Polski w 1921 roku miałem dziesięć lat, ale wtedy zarabiałem na życie. A gdy miał 13 lat był już gwiazdą w Morskim Oku. Z drugiej strony w wieku 18 lat robiłam już karierę teatralną i byłam już hrabiną, bo wyszłam za mąż. Jak szybko to było! – powiedziała Luda Gela w polskiej stacji radiowej w 1995 roku.

Rodzina Helmów wróciła do Polski w 1921 roku po traktacie ryskim. Początkowo młodym tancerzom nie było łatwo znaleźć pracę, ale po ich przyjeździe do Warszawy zawód nabrał rozpędu. Największą popularnością wśród wszystkich sióstr cieszyła się Luda. Publiczność się w niej zakochała, miała dużo uroku i energii, potrafiła tańczyć do wszystkiego. Wyjechał z siostrami do Paryża w 1927 roku. Wykonał go sam Ignacy Jan Paderewski, który był zadowolony z występu sióstr.

W latach 30. ubiegłego wieku Luda przeniosła się do Drezna, aby kontynuować naukę tańca. Po powrocie została tancerką warszawskiego Teatru Wielkiego. Stworzył własne aranżacje taneczne w utworach dla Chopina, Beethovena i Rimskiego-Korsakowa. Takie piosenki jak „Russian Symphony”, „Wounded Bird” i „Hiszpański taniec” urzekły publiczność.

Śpiewał na scenach całego świata, w Stanach Zjednoczonych, Japonii i Francji. Brał udział w wielu reklamach. Rozpoczęła także karierę filmową, gdzie często grała rolę – tancerki show. Później zadebiutował w takich filmach jak: „Ziemia obiecana” (1927), „Uśmiech przeznaczenia” (1927), „Udawaj Eliasza Horna” (1933), „Kocha, kocha, szanuje” (1934), „Miłość Manewry” Matka Córka Pułku” (1935).

II wojna światowa przerwała jego karierę filmową i filmową. W 1939 Luda wyjechała na krótko do Szwajcarii, ale wróciła do Polski i uczestniczyła w pomocy rannym żołnierzom oraz w działaniach konspiracyjnych. Jej mężem (drugi, bo pierwszym był hrabia Andriej Dempiński) był Szwajcar-Polak, Georgy Golimbowski, jak pamięta, jej największą miłością. W 1943 roku George zginął podczas napadu, a Luda została sama z małym dzieckiem. Następnie wyjechała na krótko do Szwajcarii, aby zamieszkać z rodziną męża.

Następnie kilkakrotnie zmieniał miejsce zamieszkania. Przez kilka lat mieszkał w Hollywood, a także w Londynie, gdzie prowadził trzy restauracje. Od końca lat 50. ubiegłego wieku często bywał w Polsce. Miała trzech innych mężów, ale wszyscy byli mężami przez bardzo krótki czas.

Zmarła 13 lipca 1996 r. w Warszawie i tu też jest pochowana. Jak wspomina w wywiadach na krótko przed śmiercią: – Nie straciłem życia, nie osiągnąłem go, tylko żyłem.