Bertolt Brecht pisał w 1939 r. Odwaga matki i jej dzieci, Na emigracji mieszkają ze Szwecji. W 1941 roku sztuka została po raz pierwszy wystawiona w Zurychu w Szwajcarii.
Po II wojnie światowej, w 1949 roku Brecht dokonał pewnych zmian w tekście i prowadził prace z firmą Berliner Ensemble, którą założył wraz ze swoją partnerką Helen Weigel.
Akcja toczy się w ramach wojny trzydziestoletniej (1618-1648) między katolikami a protestantami. Matka Odwaga Handlarz, aby przeżyć, podąża swoim wozem pełnym towarów za armią szwedzką. Towarzyszą jej dzieci. W tych okolicznościach wykorzystuje wojnę i cierpienie.
Koszt, który trzeba ponieść, próbując przetrwać, jest bardzo wysoki. Na wojnie iw różnych okolicznościach ginie jego troje dzieci. Dwóch mężczyzn i kobieta. Została sama i musi dalej żyć w niekończącej się wojnie.
Ta praca Brechta jest krytyczną analizą relacji między wojną a biznesem. To także argument przeciwko absurdowi wojny, w której bezsensowne są ofiary tysięcy ofiar.
Tym tekstem niemiecki dramaturg krytykuje wzrost hitlerowskiego faszyzmu i nawiązuje bezpośrednio do inwazji na Polskę w 1939 roku, która wywołała II wojnę światową.
Dramaturg Luis de Tavira twierdzi, że to, co wydarzyło się podczas wojny trzydziestoletniej „jest dokładnie tym, co dzieje się tutaj dzisiaj: wieczna wojna przekształciła się w normalny stan. Wybrano perspektywę tych, którym nakazano przetrwać w takim stanie. Wojna jest zwykle jako ukryte źródło nieistnienia „równość”.
Dodaje, że „odwaga matki musi sama podążać własną ścieżką; do końca wojny jest jeszcze dużo czasu. Odległe wydarzenia, które będą próbować wskazać widzom meksykańskim cechy obecnej rzeczywistości: przestępczość zorganizowana, wojny kartelowe, brutalne działania zabójców, handlarzy ludźmi i porywaczy, przemyt broni, morderstwa kobiet” – podsumowuje dramaturg.
De Tavira, dyrektor National Theatre Company (CNT), oparty na oryginalnym dziele Brechta, które Stephanie Weiss przetłumaczyła na język hiszpański, parafrazuje propozycję Niemca, zawsze z wielkim szacunkiem i znajomością jego twórczości, do dzisiejszej rzeczywistości w Meksyku.
Spektakl został wystawiony dla uczczenia dwudziestu lat od założenia Compañía Telón de Arena, z Ciudad Juárez, Chihuahua. Tam odbyła się premiera, która jest teraz prezentowana w Mexico City, z udziałem aktorów i muzyków, którzy w czasie epidemii intensywnie pracowali pod okiem założyciela Casa del Teatro.
Na próbach kilku członków firmy, w tym dramaturg, zaraziło się wirusem Covid-19. Jeden z aktorów zginął. W pewnym momencie wahali się, czy kontynuować pracę na tej scenie, ale reżyser i aktorzy odważnie i odważnie postanowili kontynuować swoją propozycję. W tych okolicznościach, mówi de Tavira, kontynuowanie było „decyzją moralną, a nie estetyczną”.
National Science and Arts Award (2006) umieszcza prace w niepewnym czasie i miejscu, które płynie z Europy w czasie wojny trzydziestoletniej do przerażającego poziomu przemocy w Meksyku, a zwłaszcza w Ciudad Juárez. Osiąga tam iz powrotem, to jeden z wielkich sukcesów serialu, który płynie naturalnie. Wiek XVII i wiek XXI zbiegają się. To ta sama historia. Ludzkość nie uczy się z tragedii wojny. Powtórz to. Jest Ukraina.
Brecht proponuje zarówno teatr polityczny, jak i edukacyjny. Teatr rzeczywistości. To dwa zasadnicze elementy jego pracy. Swoimi pracami sugerują widzom, aby zastanowili się nad tematem, który widzą na scenie. W razie gdyby Odwaga matki i jej dzieci Wojna, niesprawiedliwość i władza. De Tavira proponuje za pośrednictwem tego teatru tę samą propozycję Niemca, którego był wielkim fanem, a także koneserem.
Krajobraz i oświetlenie Jesúsa Hernándeza wyróżniają się żywym kontrastem kolorów, co stanowi różnicę między jedną sceną a drugą. Powóz odważnej matki jest centralną częścią sceny, porusza się z boku na bok na małej scenie, która wymaga wyobraźni, aby rozwiązać to ograniczenie. Oryginalną muzykę zapewnioną przez Brechta skomponował Paul Dessau. W tej meksykańskiej wersji kubański Ivan del Prado, dyrektor Orkiestry Symfonicznej Uniwersytetu Ciudad Juárez (UACJ). To propozycja, która towarzyszy i podkreśla to, co dzieje się w historii.
Członkowie Compañía Telón de Arena wykonują świetną robotę aktorską. Przekazują emocje i energię. Znają pracę, którą reprezentują. Doskonale rozumieją propozycję reżysera, mistrza wielu pokoleń aktorów. Na scenie emanują pasją i profesjonalizmem. Poddali się. W ten sposób świętują dwudziestolecie swojego istnienia. Sześciu muzyków, którzy wykonują na żywo utwór muzyczny stworzony przez Del Prado, robi to bardzo dobrze. Są członkami Symfonii UACJ.
Aktorstwo teatralne jest niezwykłym dziełem reżysera koncertu pochodzącego z Taviry, któremu udaje się wyartykułować złożone elementy składające się na sztukę jako solidną całość: oryginalny tekst, jego adaptację, grę aktorską, taniec, śpiew, dekoracje, muzyka, kostiumy, charakteryzacja i wiele innych elementów.
Odwaga matki i jej dzieci To nie tylko jedno z największych dzieł Brechta, ale także światowa klasyka. Spektakl był wystawiany na całym świecie. Tekst po 80 latach jest nadal aktualny. Zobacz to w wyjątkowym wydaniu Luisa de Taviry.
Pracę można zobaczyć w Greckim Centrum Kultury w Meksyku, 9-24 kwietnia. Pokazy odbywają się od czwartku do piątku o 17:00 oraz w soboty i niedziele o 18:00.
Odwaga matki i jej dzieci
Praca: Bertolt Brecht
Wersja i reżyseria: Luis de Tavira
Tłumaczenie: Stephanie Weiss
Scenografia i oświetlenie: Jesus Hernandez
Muzyka: Ivan del Prado
Projektant mody: Girridi Bosch
Makijaż: Estefania Villa Ruiz
Załoga: Pearl Rose. Jezus Pinna Meza; Saura Emilia Zobiat; Ezra Padilla de la Rosa; Umberto Leal Valenzuela; Cesar Cabrera Sanchez Maria Guadalupe Willa Balderrama; Guadalupe de la Mora Covarrubias; Alan Escobedo, Mario Alberto Vera Elizalde; Claudia Cecilia Rivera-Carrera i Norma Miraz-Herrera.
Muzycy: Alejandro Vasquez (skrzypce), Luis Ledesma (klarnet), Jose Ibarra (fagot), Eduardo Apodaca (perkusja), Hector Moreno (trąbka). Reżyser: Roberto Jurado.
#JoSoyZwierzę
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
