Pieśń imion: wizualna melodia pojedynku

W tych dniach ciszy, przestojów i rekonwalescencji po operacji miałem szczęście zobaczyć film, który chwycił mnie za serce. Polecam obejrzenie The Song of Names w adaptacji Jeffreya Kane’a na Netflix. Śmiem twierdzić, że jest to głęboka i wzruszająca historia opowiedziana z empatią i bólem.

Fabuła dotyczy naszych pasji: strachu, przebaczenia, miłości, akceptacji i odkupienia. Historia opowiada o trzydziestokilkuletnim ojcu, na krótko przed wybuchem II wojny światowej, który chce uchronić swojego dziewięcioletniego syna, wspaniale grającego na skrzypcach, przed nazistowską inwazją na Polskę. Zostawia go w Londynie, w domu najsłynniejszego kompozytora tamtych czasów. Ojciec wraca do domu, aby chronić żonę i córki. Chłopiec nigdy więcej nie zobaczył swojej rodziny, ale zawsze miał nadzieję, że jeszcze ich spotka i zobaczy. Dorastał w Londynie wyczulony na wiadomości iw swoich modlitwach zawsze prosił, aby jego rodzina była bezpieczna. W wieku 21 lat w tajemniczy sposób zniknął w noc przed swoim wielkim koncertem.

Poprzez przeskoki w czasie film znakomicie pokazuje nam ludzką potrzebę dobrego stawienia czoła pojedynkom. Nasz ból towarzyszy nam i nie ma nic ważniejszego niż zwracanie uwagi na ten głos, który pali nas od środka. Muzyka The Lost Song to wewnętrzny napęd, hołd złożony tym, których kochamy. W miarę rozwoju fabuły odkrywane są głębokie tematy, takie jak wina, żal i odkupienie. Przepraszam, ale moja psychika zawsze przejmuje kontrolę nad klawiaturą i kończy na wyrażaniu siebie. nie mogę. Film pokazuje, jak przeszłość może nas prześladować i jak zmierzenie się z naszymi błędami i traumami może doprowadzić nas do wewnętrznego spokoju i uzdrowienia ran duszy. Jest scena, która symbolizuje głęboki związek Davida ze swoją przeszłością i ofiarami Holokaustu. Poprzez swoją muzykę oddaje cześć tym, którzy zginęli i znajduje sposób, aby wyrazić swój smutek i pragnienie sprawiedliwości. Pociesza ich z tego straconego czasu, z tego rozdzierającego serce bólu, daje im swój prezent, poczucie winy, że jako jedyny w rodzinie jeszcze żyje. To muzyka ratuje go od śmierci i cierpienia. Jako psycholog mogę powiedzieć, że żałoba jest emocjonalnym i psychologicznym procesem, przez który przechodzimy, gdy tracimy kogoś lub coś ważnego w naszym życiu. Jest to normalna i konieczna reakcja, aby móc pogodzić się ze stratą i uleczyć emocjonalnie.

Żałoba jest unikalnym procesem dla każdej osoby i może objawiać się na różne sposoby. Niektórzy ludzie mogą odczuwać intensywny smutek, złość, dezorientację, zaprzeczenie, a nawet czuć się przytłoczeni stratą. Ważne jest, aby uznać te uczucia i pozwolić im je odczuć, ponieważ zaprzeczanie im lub tłumienie ich może wydłużyć proces żałoby.

David, przez wiele lat zaprzeczał pojedynkom. Może to mieć skutki fizyczne, takie jak trudności ze snem, zmniejszony apetyt lub problemy z koncentracją. Otrzymywanie niewłaściwych informacji zwrotnych w naszych działaniach. Istotne jest, abyśmy pozwolili sobie przebrnąć przez ten pojedynek i dać mu czas i przestrzeń, których potrzebuje, by się zagoić. Nie ma ustalonego harmonogramu procesu żałoby, ponieważ każda osoba ma swoje własne tempo. Podczas tego procesu ważne jest, aby szukać wsparcia psychologicznego. Wsparcie emocjonalne może pomóc nam poradzić sobie ze smutkiem i znaleźć zdrowe sposoby na pamiętanie i szanowanie bliskich.

Krótko mówiąc, żałoba jest naturalnym i niezbędnym procesem radzenia sobie ze stratą. Uznanie naszych uczuć i pozwolenie im na siebie czyni nas wolnymi.

Pieśń imion to film, który wciągnął mnie od samego początku i do samego końca trzymał w napięciu i płaczu. Muzyka, którą David gra w żałobie, jest mieszanką smutku, rozpaczy i nadziei. Intensywność jego uczuć można wyczuć w każdej nucie wydobywającej się z jego skrzypiec. Wszyscy przechodzimy przez życie, próbując znaleźć sposoby na uzdrowienie, uwolnienie się od naszych lęków i przeszłych bólów, które sączą się i pękają. Oglądanie tego filmu może być chwilą katharsis dla wszystkiego, co potrzebuje miłości. Tutaj możemy zaobserwować, jak prawda o tragedii zawsze znajduje sposób na uzdrowienie i pójście dalej.

Tam mówią mi, czy płakali tak bardzo jak ja.

Moniki Salmon

MONICASALMON_

LSN