Po 41 latach zbrodni w Salwadorze sprawiedliwości nie stało się zadość

Będzie to nie tylko przypomnienie o zbrodni przeciwko ludzkości popełnionej 41 lat temu, 17 marca 1982 r., w Salwadorze, jak niedawno wyraziła to Christine Perrin, ambasador Holandii w Ameryce Środkowej, ale także żądanie sprawiedliwości i przeciwko bezkarność, która przenika ten naród.

W ubiegłym roku podjęto ważne kroki, kiedy aresztowano dwóch żywych podejrzanych o morderstwo, a trzeciego zażądano ekstradycji do Stanów Zjednoczonych, ale proces sądowy nie zakończył się postawieniem winnych przed sądem.

Według skarg bezkarność, groźby ze strony byłych wojskowych oraz współudział środowisk związanych z tymi grupami pozostają przeszkodą nie do pokonania.

Ambasador Perrin niedawno podziękował za wysiłki krewnych, aby posunąć sprawę do przodu, za wartość sędziego i innych zaangażowanych władz, organizacji pozarządowej Comunicándonos, Salwadorskiego Stowarzyszenia Praw Człowieka (Asdehu) oraz Okrągłego Stołu ds. Bezkarności.

„Ta sprawa dla Królestwa Niderlandów jest nadal ważna, ponieważ chcemy sprawiedliwości, ponieważ zbrodnia przeciwko ludzkości nie może pozostać bezkarna, a dziennikarze mają dziś prawo do bezpiecznego wykonywania swojej pracy” – zauważył dyplomata.

Podkreślił, że nie należy odkładać sprawy zasadzki i zabójstwa jego rodaków przez patrol Batalionu Atonal w 1982 r., a sprawcy wymykają się sprawiedliwości.

Na mocy postanowienia sądu aresztowano byłego sekretarza obrony José Guillermo Garcíę, byłego dyrektora Policji Skarbowej Francisco Antonio Morana oraz dowódcę 4. Dywizji. Powiedział, że stacjonujący w USA generał dywizji piechoty Mario Reyes Mena powinien zostać postawiony przed sądem.

Geert Kuiper, brat Jana, jednej z czterech ofiar, wezwał władze do przyspieszenia procesu, po 41 latach oczekiwania bez podjęcia podstawowych kroków w celu przezwyciężenia bezkarności i osiągnięcia prawdy i sprawiedliwości.

Kongresmenka Claudia Ortiz niedawno wezwała swoich współmieszkańców i mieszkańców Salwadoru do uczczenia pamięci Coza Costera, Jana Kueppera, Juppa Willemsena i Hansa ter Laaga, których „jedyną zbrodnią było mówienie prawdy o tym, co dzieje się w naszym kraju, i raport o nadużyciach państwa wobec ludności cywilnej podczas konfliktu zbrojnego” , według niego.

g cm / funt