Podwyżka cen za marzec, która będzie znana w najbliższą środę, będzie najwyższa od września 2019 r. Zgodnie z naszą prognozą 6%. Diagnoza ta zakłada nowe przyspieszenie inflacji w Argentynie, po 4,7% wzroście wskaźnika cen konsumpcyjnych i 5,3% wzroście cen hurtowych, z wyłączeniem towarów importowanych, w lutym. Rząd również pospieszył i wezwał do ponownego otwarcia wspólnych przedsięwzięć dla sektora prywatnego.
Wojna z inflacją wypowiedziana przez Alberto Fernandeza jest ucieleśniona w logice okopów i oporu.Zagregowany popyt systemowy ze sztywnym programem stabilizacji cen nie pojawia się w strategiach rządu, a obecny scenariusz międzynarodowy zwiększa ryzyko złej realizacji. Natomiast umowa z Międzynarodowym Funduszem Walutowym traktuje inflację jako problem drugorzędny.
Podwyżka cen za marzec, która będzie znana w najbliższą środę, będzie najwyższa od września 2019 r. Według naszych prognoz jest to 6%.
Wpływ wojny rosyjsko-ukraińskiej na dynamikę cen jest prawidłowy: Skok inflacji od strony podażowej. w tej linii, Dwa punkty wyższy w przypadku potrąceń z proszku sojowego i oleju oraz o jeden punkt wyższy w przypadku biodiesla na dotacje, pasmo pszenicy ma sens.
Jednak polityczna walka koalicji rządzącej i brak planu stabilizacyjnego powodują, że nie ma zachęt do wspierania takich inicjatyw. To samo dzieje się z negocjacjami z głównymi producentami żywności w celu przywrócenia cen na początek marca. Ponadto w tym przypadku Skuteczna realizacja ostatecznej umowy jest wątpliwa, właśnie ze względu na uznanie politycznej słabości.
Podobny fakt wynika z inflacji hurtowej w lutym: ceny produktów importowanych wzrosły znacznie mniej niż ceny produktów rolnych, które podążają za cenami eksportowymi (+2,8% vs. +9,3%). Oznacza to, że warunki handlowe nadal rosną, z nowymi maksimami. nazywa się, Inflacja importowana wciąż nie jest w pełni efektywna i wszystko wskazuje na to, że będzie nadal rosła. Nawet dzisiaj, Powodem przyspieszenia cen żywności jest wyłącznie skok cen eksportowych.
Wykres 1 przedstawia reakcję względnej ceny żywności na zmiany w handlu od 2007 r.. Od sierpnia 2021 r. wzrost informatyki wynosi 15%, podczas gdy względna cena żywności wzrosła o 3,3% (elastyczność o jedną trzecią). Wskaźnik ogólny wzrósł w tym okresie o 23,6%, a wskaźnik żywnościowy o 27,7%.
W okresach, gdy warunki wymiany handlowej wzrosły o ponad 5% i trwały dłużej niż miesiąc, wpływ na ceny żywności był podobny. (lipiec 2013 – luty 2014 lub sierpień i listopad 2015).
Oczywiste jest, że problem pogłębia ubóstwo i ubóstwo. Podstawowy koszyk żywności (CBA) i koszyk całkowity (CBT), określone przez każdy z tych wskaźników, są szczególnie dotknięte. Inflacja żywności w aglomeracji Buenos Aires wyniosła w lutym 8,6%, podobnie jak wzrost CBA (+9%). Obecnie czteroosobowa rodzina potrzebuje miesięcznych dochodów w wysokości 37 414 dolarów, aby uniknąć nędzy i 83 807 dolarów w ubóstwie. Aby ocenić problem, płaca minimalna od kwietnia wyniosła 38 940 USD.
Oprócz poważnych wewnętrznych trudności administracyjnych, a dogłębne zaatakowanie problemu nie jest trywialne, istnieją co najmniej dwa główne powody, dla których rząd nie próbuje solidnego programu walki z inflacją i ogranicza się jedynie do powstrzymania niedawnych wzrostów cen..
Po pierwsze, sama struktura wydatków publicznych utrudnia szybkie obniżenie inflacji w kontekście nominalnego dostosowania fiskalnego uzgodnionego z Międzynarodowym Funduszem Walutowym..
Emerytury są korygowane w 50% przez kwartalną zmianę CVS Indec i 50% przez zbiórkę Anses, mierzonych kwartalnie.
Tak więc, podczas gdy mobilność emerytur poprzez płace pozwalałaby na pewne dostosowanie fiskalne do tych wskaźników inflacji, ściąganie emerytur wykazuje większą bezczynność. To już ostatni krok Niewielki wzrost z 27% w 2020 roku do 56% w 2021 roku. W ostatnim kwartale ubiegłego roku było to nie mniej niż 65%.
W 2022 r. trend się utrzymuje (+64% r/r w pierwszym kwartale). Ten mechanizm korekty emerytur przewiduje silny wzrost aktywów i w odpowiedzi na ograniczenie ich monetyzacji inflacyjnej. W 2021 r. wydatki na emerytury i renty spadły o 1,5% PKB w porównaniu z 2020 r., ale realnie tylko o 4%.Podczas gdy inflacja przyspieszyła o 15 punktów między punktami, z 36% w grudniu 2020 r. do 51% w grudniu 2021 r. Obniżenie inflacji nie tylko zlikwidowałoby realne wydatki, ale także zwiększyłoby deficyt nominalny, zgodnie z celem kwartalnym, biorąc pod uwagę, że ściąganie wydatków spowalnia .
Jeśli rząd chce obniżyć inflację, biorąc pod uwagę, że zobowiązania z MFW zakładają akumulację rezerw netto i nie ma dobrowolnego finansowania zewnętrznego, musi zrezygnować ze wzrostu
Innym ważnym powodem, dla którego rząd nie idzie naprzód ze spójnym planem stabilizacji, jest: Niemożność obniżenia inflacji przy wzroście gospodarczym i nadwyżce zewnętrznej.
nazywa się, Jeśli rząd chce obniżyć inflację, biorąc pod uwagę, że zobowiązania z MFW oznaczają akumulację rezerw netto oraz że nie ma dobrowolnego finansowania zewnętrznego, Musisz zrezygnować ze wzrostu. Z drugiej strony deficyt na rachunku obrotów bieżących oznaczałby aprecjację kursu walutowego i wzrost płac w dolarach, wzrost aktywności gospodarczej i importu oraz obniżenie inflacji dóbr zbywalnych, które byłyby filarem poziom ogólny. ceny. Ta dynamika jest obserwowana w zdecydowanej większości udanych planów instalacji, jak pokazano na rysunku 2.
Oś pionowa pokazuje procent lat w fazie deinflacji, w których kraj doświadczył deficytu na rachunku obrotów bieżących. Natomiast na osi poziomej odchylenie wzrostu okresu w stosunku do średniej historycznej. Eksperymenty z redukcją umiarkowanej i wysokiej inflacji zaobserwowano w latach 1981-2020 w Chile, Kolumbii, Grecji, Włoszech, Meksyku, Paragwaju, Polsce, Portugalii i Hiszpanii.
Gospodarka argentyńska stoi przed dwiema możliwościami obniżenia inflacji: wyrzeczeniami w zakresie aktywności lub wdrożeniem planu stabilizacyjnego na podstawie konsensusu.
Po prawej stronie są kraje, które zarówno zwiększyły, jak i obniżyły inflację. Wśród nich wyróżniamy się Chile i Polska, które przez prawie cały okres transformacji utrzymywały deficyty na rachunku obrotów bieżących, mają niską inflację. Poza całą próbą tylko Portugalia miała nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących, która rosła i zdołała obniżyć inflację. Uczynił to poprzez zwiększenie realnego kursu walutowego i zmniejszenie deficytu fiskalnego. Oczywiście jej wejście do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w 1985 r. doprowadziło do subtelnego skoku jakości jego instytucji i wywołało pozytywny szok wiarygodności.
Gospodarka Argentyny stoi przed dwiema możliwościami obniżenia inflacji: poświęcenia w zakresie aktywności lub wdrożenie opartego na konsensusie planu stabilizacyjnego, który generuje zmiany instytucjonalne (takiego jak ten, który Portugalia kupiła w 1985 r.). Ta druga opcja, mniej kosztowna gospodarczo i społecznie, wydaje się odległa w obliczu podzielonej partii rządzącej i pozornie bardziej radykalnej opozycji.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
