Członkowie misji państwowych, dyplomaci, grupy solidarnościowe, organizacje polityczne, mieszkańcy kraju karaibskiego, studenci i nauczyciele z Uniwersytetu Panamskiego, wśród innych uczestników, podkreślili tę trwałą pracę po obejrzeniu audiowizualnej projekcji Tarrara, autorstwa Argentyńczyka. reżyser Ernesto Fontane.
Hołd dla tych, którzy zasiali ducha oporu i pomagali najbardziej potrzebującym, zamykając delikatną historię ponad 26 000 dzieci z Ukrainy, Rosji, Białorusi i Mołdawii, którymi w latach 1990-2011 objęto opieką program medyczny, który je wyleczył po ich wypadku w elektrowni atomowej w Czarnobylu.
Na zakończenie projekcji filmu dokumentalnego o tym wyczynie integracji kubańskich lekarzy, pielęgniarek i tłumaczy z chorymi dziećmi i ich rodzinami, młoda prawniczka Lilian Ruiz z Krajowego Koordynatora Solidarności z Kubą w Panamie powiedziała, że docenia kontynuację tych działań. zasad przez te wszystkie lata z innym rodzajem współpracy. .
Odniósł się w tym względzie do pracy w Panamie i innych krajach na rzecz walki z Covid-19 w bardzo trudnych czasach przez członków międzynarodowej jednostki lekarzy „Henry Reeve” specjalizujących się w przypadkach katastrof i poważnych epidemii.
Zwrócił uwagę, że dokument pozwala nam zagłębić się w ludzką koncepcję Rewolucji Kubańskiej, zwłaszcza w dawanie życia.
Wieczorem, któremu przewodniczyła ambasador Kuby w Przesmyku, Lydia Margarita González, publiczność była wyraźnie wzruszona, na przykład przewodniczący partii Szeroki Front na rzecz Demokracji w jej formacji, dr Fernando Cepamanos, oraz wybitna wielkość Fidela w zapewnianiu bezwarunkową pomoc dla Szerokiego Frontu na rzecz Demokracji. Najbardziej potrzebujących w świetle trudnych warunków, w jakich żyje ich lud w związku z amerykańską blokadą.
Jak Fontaine wyjaśnił Prensa Latina w Madrycie w Hiszpanii, to, co wydarzyło się w Tarrarze i co ukraińskie dzieci wtedy i dziś opowiadały dorosłym, takim jak Władimir Rudenko i Aleksandr Sawczenko, którzy doświadczyli promieniowania po wypadku w Czarnobylu w kwietniu 1986 r., było dla Fidela Castro epickie. i jego ludzie.
Reżyser chwalił sposób, w jaki kubańscy lekarze opiekowali się i leczyli te dzieci, określając je jako heroiczne, bo w szczególnym okresie (kryzys gospodarczy), w tak trudnym momencie, kiedy wszystkiego brakowało, „Kuba zaoferowała swoich lekarzy.
jha/ga
„Freelance twitter buff. Typowy adwokat kawy. Czytelnik. Subtelnie czarujący przedsiębiorca. Student. Introwertyk. Zombie maniakiem.”