Serbia pamięta zbrodnie NATO przeciwko Jugosławii

Dziś prasa krajowa donosiła, że ​​dziesiątki tysięcy Serbów maszerowało w Belgradzie, by upamiętnić 23. rocznicę bombardowania Jugosławii przez Organizację Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO).

Ataki koalicji wojskowej rozpoczęły się 24 marca 1999 r. i trwały do ​​11 czerwca tego samego roku, zginęło 2500 osób, w tym 88 dzieci.

Na tę stolicę spadło ponad 200 bomb, a także zrzucono od 10 do 15 ton zubożonego uranu, powodując katastrofę środowiskową i mnożąc pięć przypadków chorób onkologicznych.

Łączną liczbę zdetonowanych pocisków szacuje się na około 14 000, a pozostałe ponad 6 000 zostało rannych.

Wobec obecnej pamięci o tym fakcie, Serbowie maszerowali ulicami Belgradu skandując „Jesteśmy przeciwko NATO” lub „Rosjanie i Serbowie są braćmi na zawsze”.

Tłum przybył do ambasady rosyjskiej, aby wyrazić solidarność i poparcie dla operacji specjalnej Kremla na Ukrainie oraz sprzeciw wobec planów ekspansji NATO na Europę Wschodnią, podała telewizja krajowa.

Ambasador Rosji w tym kraju Aleksander Potsan Kharchenko wraz z weteranami złożyli wieńce na wielu pomnikach w mieście poświęconych ofiarom tej agresji.

Dwadzieścia trzy lata po tym ludobójstwie ekspansjonistyczne intencje NATO doprowadziły do ​​tego, co świat dziś nazywa konfliktem na Ukrainie, konfliktem, który rozpoczął się pod koniec lutego i już przesiedlił z tego kraju ponad trzy miliony ludzi.

Sześć milionów kolejnych szukało schronienia poza strefami konfliktu tego kraju, którego rząd od ponad ośmiu lat biczuje Doniecką i Ługańską Republikę Ludową.

Rosyjskie rozmieszczenie na ziemiach Donbasu było odpowiedzią na prośbę tych rządów w obliczu wzmożonych ataków kijowskich grup zbrojnych, neonazistów i skrajnej prawicy.

Pomimo tego, że Moskwa ostrzegła, że ​​operacja nie jest skierowana przeciwko obiektom cywilnym, a głównym celem jest „rozbrojenie i rozbrojenie” Ukrainy, kilka pakietów środków obciąża dziś państwo eurazjatyckie deklarowanym celem uduszenia gospodarczego.

Po raz kolejny NATO, Grupa Siedmiu i Unia Europejska odbyły nadzwyczajne spotkania, aby przeanalizować przebieg tamtejszych wydarzeń, ale najpierw wysłały tysiące żołnierzy do sąsiednich krajów, tych samych, które dziś goszczą ukraińskich uchodźców.