Sto lat po narodzinach Sophie Scholl, ikony antyhitlerowskiego ruchu oporu

Od narodzin 9 maja 1921 roku minęło sto lat Sophie Scholl Symbol młodego studenta Nazistowski opór co było Schwytanie i dekapitacja Dystrybucja ulotek skierowanych przeciwko Hitlerowi na Uniwersytecie w Monachium.

Znaczek pocztowy na jej cześć, różne wydarzenia w Ulm, gdzie dorastała, a także w Monachium, a nawet wirtualne wydarzenia w Niemczech, którą pamięta dopiero wtedy, gdy była Liczba próbuje być używana przez skrajną prawicę, W protestach przeciwko ograniczeniom spowodowanym pandemią.

Różnica jest wyraźna między tymi, którzy zwracają się do jej postaci, a Sophie Scholl. Podczas gdy pierwszy z nich swobodnie protestuje przeciwko rzekomemu zdrowiu dyktatury L. Opór Sophie Scholl przeciwko prawdziwej dyktaturze zakończył się jej kosztem.

Sophie Scholl twarz oporu

Scholl, który urodził się w 1921 roku i został ścięty przez nazistów w 1943 roku, skończył na tym Najsłynniejsza twarz „białej róży”, Grupa studentów z Uniwersytet w Monachium.

Trzy filmy, które zostały wyprodukowane o grupie, obracają się wokół niej. Dwa skupiają się na tym prawie całkowicie, a drugi, „Biała róża” (1982) Michaela VerhoevenaChociaż opiekuje się wszystkimi członkami grupy, obsadza Sophie Scholl jako bohaterkę i zaczyna wraz z przybyciem do Monachium, a kończy egzekucją.

„Biała róża” składała się głównie z Pięciu uczniów i mentor Kurt Huber Które zostały rozprowadzone między czerwcem 1942 a lutym 1944 Sześć oświadczeń przeciwko nazistom I wezwij Opór i sabotaż.

Inicjatorami byli Hans Scholl, Brat Sohie Scholl, który był od niej o trzy lata starszy i Alexander Shmorel. Dołączył później Willie Graf, Christoph Probst, Sophie Scholl i Kurt Hopper.

Broszury antynazistowskie

Wszyscy jej członkowie pochodzili z konserwatywnych i chrześcijańskich krewnych. Hans i Sophie Scholl sympatyzowali z nazizmem, zanim opracowali Krytyczne stanowisko, które doprowadziło do całkowitego odrzucenia I ryzykują życiem, aby się oprzeć.

Pierwsze cztery Papiery latające Został rozdany w dniu 27 czerwca i 12 lipca 1942 r W zestawach po sto egzemplarzy rozdano uczniom, księgarzom i nauczycielom.

Na drugiej stronie potępiają Masakry na Żydach i Polakach Należy zauważyć, że ci, którzy pozostają obojętni, nie są uważani za niewinnych i żądają oporu, a na trzecim pytają. Sabotowanie produkcji materiałów wojennych.

Na czwartym tak to nazywają Hitler Antychryst I mówią, że ich głos pochodzi Ogol piekło. Priorytetem powinno być pokonanie nazistów, a po wojnie wzorowa kara dla wszystkich, z którymi mieli wspólną sprawę.

Czy twoja dusza jest tak pogwałcona, że ​​zapomniałeś, że to nie tylko twoje prawo, ale także twoje? Moralny imperatyw, aby zakończyć ten porządek? Pytają.

Śmierć i rozprzestrzenianie się sekcji zwłok

Tylko ostatnie dwa biuletyny zostały rozesłane w formacie Styczeń i luty 1943 r Ale w znacznie większych kolekcjach, do 6000 egzemplarzy, niektóre nawet straciły ważność Opuść Niemcy Dzięki pomocy innych grup oporu.

Szósty i ostatni biuletyn został napisany przez Kurta Hubera i bezpośrednio wznowiony Uczniowie proszą o usunięcie.

Grupa uważa, że ​​jest to właściwy czas po kapitulacji Niemiec w Stalingradzie 31 stycznia i po incydencie na uniwersytecie, w którym nazistowski oficer molestował kilku studentów, wywołując protesty.

Sophie Scholl rozprowadza część tych materiałów pod adresem Stuttgart. To jest 18 lutego 1943I Hans i Sophie Scholl aresztowani Na uniwersytecie i po czterech dniach są Skazany na śmierć i ścięcie.

W marcu 1943 roku Helmut von Moltke przywiózł latającą gazetę Biała Róża. Stamtąd trafia do Wielkiej Brytanii. Od 3 do 25 lipca Brytyjskie lotnictwo upuszcza miliony egzemplarzy W niemieckich miastach.

„Odważni i wspaniali ludzie, nie możecie umierać na próżno. Nie możesz zapomnieć– powiedział Thomas Mann, wskazując na członków „Białej Róży” w jednym z nich Kazania w BBC.

Shmrill, Count Way Huber Syn Został uznany za winnego i stracony w kwietniu.

Bracia Choll nazywają teraz imię Ali Kilka szkół wyższych w różnych częściach Niemiec. Niektóre noszą imiona Sophie Scholl.