Nasze koncepcje kondycji ludzkiej
O innych narodach i powinności braterstwa
Solidarność nie została i nie zostanie zdradzona.
Fidel Castro Ruz (19.09.2005)
Zdumienie towarzyszyło im przez długi czas. Po pierwsze, odległa kraina, naprawdę fajna kultura dla tych po drugiej stronie świata. „Lud pasterzy, żyjący w bardzo wysokich górach” – potwierdził Naczelny Wódz Fidel Castro Ruz 17 listopada 2005 r. w Aula Magna Uniwersytetu w Hawanie.
Poza niesamowitym położeniem geograficznym, krętymi drogami i odległymi miejscami, Pakistan podbił serca kubańskich pracowników służby zdrowia, którzy przez osiem miesięcy udzielali solidarnej pomocy po niszczycielskim trzęsieniu ziemi z 8 października 2005 r. Region Kaszmiru. na północy kraju, powodując tysiące ofiar śmiertelnych i rannych.
Kubańscy profesjonaliści miesiącami spali i pracowali w namiotach, pokonując opady śniegu i mrozy, a także długie podróże przez odległe i niebezpieczne miejsca. Ale być może jeszcze trudniej było zdobyć zaufanie skromnej ludności, z której wielu nigdy nie konsultowało się z lekarzem.
I zrobili to do tej pory! Wyjazdy ze szpitali polowych nie były tylko pożegnaniami. Każdy powrót Kubańczyków wydzierał mały kawałek serca rdzennym mieszkańcom tych skomplikowanych regionów. Nasi współpracownicy swoją codzienną pracą i wysiłkiem zasłużyli na miłość dzieci i mieszkańców Pakistanu.
To uznanie solidarności zostało urzeczywistnione dzięki determinacji i zaangażowaniu, jakie Fidel złożył prezydentowi tego kraju Azji Środkowej, wkrótce po utworzeniu Międzynarodowego Korpusu Lekarskiego im. rząd wyrzekł się cennej pomocy, jakiej mogła udzielić Kuba po huraganie Katrina, który uderzył w Nowy Orlean.
Bez wątpienia Pakistan był kamieniem milowym w historii współpracy medycznej. Nie tylko ze względu na skalę, jaką osiągnął – ponad 3000 współpracowników pracowało w 32 szpitalach polowych – ale dlatego, że został wymyślony i zrealizowany przez historycznego przywódcę rewolucji kubańskiej i pozostawił niezatarty ślad w tym mieście.
Charakterystyka tego obszaru podatnego na trzęsienia ziemi sprawiła, że warunki pracy były bardzo trudne i niebezpieczne.
Po 60 latach tej współpracy można powiedzieć, że praca batalionów medycznych za granicą jest częścią samej historii rewolucji. Według dr Michaela Cabrery Laza, dyrektora Centralnej Jednostki Współpracy Medycznej (UCCM), w ostatnich latach ponad 605 tysięcy współpracowników reprezentowało Kubę w 165 krajach na wszystkich kontynentach, w tym w krajach rozwiniętych. Obecnie 57 brygad medycznych – z 22 632 współpracownikami – wnosi swój solidarny wkład w świat.
W obliczu błędnego przekonania, że nasi współpracownicy są niewolnikami i wyzyskiwanymi, Michael stwierdził: „Trudno nam słuchać takich standardów, ponieważ byliśmy częścią armii białych fartuchów. Najlepszą odpowiedzią jest ponad dwa miliardy pacjentów leczonych podczas tych sześć dekad, z których każda ma obraz Humane o kubańskich lekarzach.
Celem jest oczernianie pracy, ratowanie życia i pomoc innym krajom przy współpracy medycznej. To altruistyczna misja, ponieważ nasi profesjonaliści docierają tam, gdzie inni nie. I będziemy dalej podążać tą drogą, ponieważ cieszymy się miłością, szacunkiem i podziwem ludzi, którym pomagamy.”
Dyrektor Camp Federation of South America skomentował, że w niektórych przypadkach uzyskuje się dochód z tej współpracy. „Kto wyjeżdża z podpisaną umową, ten wie, że część składki trafia do jego własnej kieszeni. Pozostała część wjeżdża do kraju w celu zainwestowania jej w krajową służbę zdrowia dla dobra ludzi.”
Dziś Kuba jest obecna w krajach, które nie mają możliwości ekonomicznych, z całkowicie bezpłatną pomocą, takich jak Haiti, Republika Sahrawi czy Gwinea Konakry. Podkreślił, że ta międzynarodowa współpraca nie wpływa na dobrostan naszych mieszkańców, a wręcz przeciwnie.
„Za każdym razem, gdy nasi pracownicy w sektorze wykonują międzynarodowe zadanie, wracają jeszcze lepiej wyszkoleni. Bycie częścią tych brygad medycznych to powód do dumy. To przebija wszystko, każdą kampanię kłamstwa lub oszczerstw!
================================ Chwile transcendentne ================ == == ==============
√ Algieria, 23 maja 1963: Z inicjatywy Naczelnego Wodza Fidela Castro Ruza pierwsza brygada medyczna opuściła ten afrykański kraj pod dowództwem José Ramóna Machado Ventury. Miało to precedens z wysłaniem grupy specjalistów i zaopatrzenia do Chile, aby pomóc krajowi po trzęsieniu ziemi w 1960 roku.
√ Od dziesięcioleci nasi pracownicy służby zdrowia są obecni w krajach, w których Kuba prowadzi misje międzynarodowe.
√ W 1998 roku Holistyczny Program Zdrowia narodził się w wyniku huraganów George i Mitch, które przeszły przez Amerykę Środkową i Karaiby. Honduras i Gwatemala były pierwsze. Program rozprzestrzenił się później na inne kraje regionu i kontynentu afrykańskiego.
√ W kwietniu 2003 w Wenezueli pojawił się program Barrio Adentro, który trwa do dziś. W pierwszej fazie zaczęło się od podstawowej opieki zdrowotnej, po czym zintegrowano Zintegrowane Centra Diagnostyczne (CDI), sale kompleksowej rehabilitacji oraz centra nowoczesnych technologii. Ponad 158 000 pracowników służby zdrowia, techników i personelu zaoferowało swoje usługi. Dla wielu z nich była to pierwsza praca.
√ W lipcu 2004 roku z inicjatywy Naczelnego Wodza Fidela Castro Ruza i Komendanta Hugo Rafaela Cháveza Friasa narodziła się Operacja Cud. Początek upłynął pod znakiem przybycia na Kubę pierwszych Wenezuelczyków cierpiących na zaćmę i skrzydlika.
√ 19 września 2005 roku powstał Międzynarodowy Korpus Lekarzy Specjalizujących się w Sytuacjach Katastrof i Poważnych Epidemii Henri Reeve, który jest obecny w ważnych działaniach w ramach Kubańskiej Współpracy Medycznej. Na początku października tego samego roku do Gwatemali przybyła pierwsza brygada tej jednostki. Kilka dni później kubańscy pracownicy służby zdrowia właśnie to zrobili w Pakistanie.
√ Batalion Henri Reeve był obecny na Haiti po trzęsieniu ziemi, które nawiedziło ten kraj w 2010 roku iw tym samym roku w walce z cholerą. Kubańskie bataliony medyczne przejęły prawie całą międzynarodową opiekę medyczną i pomoc do czasu rozwiązania tych sytuacji kryzysowych.
√ W 2014 r. epidemia eboli wystąpiła w Sierra Leone, Gwinei Konakry i Liberii. Kuba była jedynym krajem, który udzielił pomocy w tworzeniu stałych brygad, pomimo obecności WHO i innych krajów, ale na krótki czas. Z naszych doświadczeń wynika, że choroba koncentrowała się w tych trzech krajach bez rozprzestrzeniania się na inne obszary.
√ Zaraz po wydaniu przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) dekretu w sprawie pandemii COVID-19, 15 marca pierwsi współpracownicy (głównie doradcy) wyjechali do Wenezueli, aby podzielić się swoimi nielicznymi wówczas doświadczeniami.
Kuba nakreśliła swoją strategię międzynarodowej współpracy medycznej i od tego momentu kolejna brygada wyruszyła do Lombardii we Włoszech, gdzie była epicentrum choroby.
√ Na początku 2022 r. skompletowana zostanie w 42 krajach 58. Brygada do walki z epidemią, co wyznacza również historię międzynarodowej współpracy medycznej, którą Kuba wprowadziła w świat.
√ Turcja, luty tego roku: W mniej niż 48 godzin sformowano brygadę 32 współpracowników, aby pomóc ratować życie i odzyskiwać ofiary niszczycielskiego trzęsienia ziemi, które dotknęło ich ludność i ludność Syrii.
„Freelance twitter buff. Typowy adwokat kawy. Czytelnik. Subtelnie czarujący przedsiębiorca. Student. Introwertyk. Zombie maniakiem.”