Surviving „Girls”: Po wzlotach i upadkach Lena Dunham powraca z filmem o Holokauście | kultura

To nie pierwszy raz, kiedy Lena Dunham (Nowy Jork, 37 lat) podróżuje do Polski. Mając dwadzieścia kilka lat aktorka i reżyserka wraz z przyjaciółmi ze studiów wybrała się do kraju swoich przodków. „Wycieczkę spędziliśmy pijąc wódkę, spotykając się z chłopakami i tańcząc w klubach” – wspominał w sobotę podczas spotkania w berlińskim hotelu. Wtedy nie chciał nic wiedzieć o swoich przodkach, polskich Żydach ze strony matki, „wraz z dużą liczbą ofiar śmiertelnych w regionie” podczas II wojny światowej. Znalazła go mama…

To nie pierwszy raz, kiedy Lena Dunham (Nowy Jork, 37 lat) podróżuje do Polski. Mając dwadzieścia kilka lat aktorka i reżyserka wraz z przyjaciółmi ze studiów wybrała się do kraju swoich przodków. „Wycieczkę spędziliśmy pijąc wódkę, spotykając się z chłopakami i tańcząc w klubach” – wspominał w sobotę podczas spotkania w berlińskim hotelu. Wtedy nie chciał nic wiedzieć o swoich przodkach, polskich Żydach ze strony matki, „wraz z dużą liczbą ofiar śmiertelnych w regionie” podczas II wojny światowej. Matka i babcia powiedziały mu, że w Auschwitz nic straconego: „To nie jest obiekt turystyczny, co będziesz tam robić? Co będziesz tam robić?” W mojej rodzinie nie było zainteresowania zrozumieniem i kompromisem, ale raczej integracją, byciem na pierwszym miejscu Amerykanami, a na drugim miejscu Żydami. „Nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo się boję, dopóki nie byliśmy kilka mil od siebie”.

Wskazuje dzień, w którym zostało sfotografowane skarbZostał zaprezentowany poza konkursem na Berlinale, przed obozem koncentracyjnym. Film wyreżyserowany przez Niemkę Julię von Heinz powstał na podstawie książki Lily Britt, nowojorskiej dziennikarki muzycznej i córki ocalałych z Holokaustu, która w 1991 roku wybrała się z ojcem do postkomunistycznej Polski, aby dowiedzieć się, skąd pochodzi. Odnaleźli dom rodzinny w Łodzi, kupili porcelanową zastawę stołową i stary złoty płaszcz dziadka od jego mieszkańców i zgubili się na opuszczonych drogach, które prowadziły ich do „kiedyś pięknych” miast, co było tragiczną podróżą. Na dużym ekranie Dunham występuje u boku fatalnego, ale uroczego ojca, granego przez Stephena Fry'a.

W tym pojednaniu ze swoim pochodzeniem, będącym antidotum na amnezję populacji Nowego Świata, kryzys tożsamości bohatera zostaje rozwiązany. Również król Dunham? „Uważałam to za ważne, za coś ważnego, co powinniśmy zostawić naszym dzieciom. Nie wiedząc skąd się to wzięło, miałam przeczucie, że jest coś, co muszę zgłębić. Myślę, że wróciłam całkowicie odmieniona. Pozwoliło mi to lepiej zrozumieć ludzi, z których pochodzę.Wierzymy, że kiedy coś takiego się stanie, będziemy mieli wielkie i cudowne znaki, podczas gdy w rzeczywistości wszystko będzie mogło dziać się stopniowo i w sposób uporządkowany. Obszar zainteresowań „To bardzo dobrze odzwierciedla, jak banalne może być zło”.

Aktorka występuje w filmie i jest także jego producentem – niestety nie reżyseruje i nie pisze scenariusza, co przemawiałoby na korzyść efektu – zaangażowanie w materiał, w którym można sobie wyobrazić zmianę w jej relacji z wiarą i religia. kultura. . „Kiedy byłem młody, religia była sprawą kulturową, rodzajem obowiązku rodzinnego. Kiedy w 2016 roku zmarła moja babcia Dorota, w wieku 96 lat, zacząłem uczyć się u rabina, czytając teksty religijne, a także autorów takich jak Yehuda Amichai. „W byciu Żydem podoba mi się to, że nie musisz mieć relacji z Bogiem, ale ze społecznością wokół ciebie. Dla mnie bycie Żydem oznacza bycie kimś, komu można zaufać, bycie źródłem wsparcia, możliwość polecenia dobrego lekarza lub kosmetologa lub bycie osobą, która wkracza na wyższy poziom. Chleb bajglowy W nagłych przypadkach.” Nazywają to byciem Minczdobry człowiek, choć Dunham przyznaje, że czasami też zachowuje się niestosownie Michojana Albo szalona dziewczyna

„Dla mnie bycie Żydem oznacza bycie kimś, komu ufasz, kimś, kto poleca dobrego lekarza lub przychodzi z chlebem w nagłych przypadkach. Nie jest konieczne utrzymywanie relacji z Bogiem.”

Dunham nigdy całkowicie nie odszedł, ale to bardzo przypomina powrót. Od jego zakończenia minęło siedem lat dziewczynySerial, który uczynił z niej telewizyjny cud, głos pokolenia, wielokrotną zdobywczynię Złotych Globów, okładka magazyn o modzie, Zwykły podpis Nowojorczyk Oraz autorka książki, za którą otrzymała 3,5 miliona dolarów zaliczki. Jest także przedmiotem ciągłych kontrowersji i krytyki w mediach społecznościowych, a potem w fazie embrionalnej: z powodu nadmiernej nagości, z powodu niestandardowego ciała, z powodu rzekomego rasizmu, z powodu niepohamowanego narcyzmu, za wszystko, co wychodzi z jej ust.

Po zakończeniu serialu nastąpiła seria kryzysów komunikacyjnych, co być może wyjaśnia obecność czterech pracowników mediów w pomieszczeniu, w którym odbywał się wywiad. Opisał kobietę, która oskarżyła jego współautorkę o gwałt, jako kłamcę, więc ją wykluczyła De facto Ze strony MeToo, po tym jak był jednym z jego głównych promotorów, został później oskarżony o obelżywe traktowanie czarnego sportowca. Musiał zatrudniać ochroniarzy, gdy otrzymywał groźby śmierci (do jednej z tych gróźb dołączony był plan jego domu ze wskazaniem lokalizacji jego sypialni). Podczas gali Met 2017 upadła i trafiła do szpitala. Przeszła pięć operacji leczenia endometriozy. Przeszła histerektomię. Rozstała się ze swoim partnerem, producentem muzycznym Jackiem Antonoffem. Została przyjęta do kliniki detoksykacyjnej ze względu na uzależnienie od leków przeciwlękowych. A co być może najgorsze, jej poczucie humoru, kobieca wersja jej mentora Judda Apatowa, typowe dla tego gatunku komików, którzy wolą stracić bliskiego przyjaciela, niż chcieć opowiedzieć zabawny dowcip, nie jest już zabawne.

Wracając do telewizji

Od tego czasu Dunham wyreżyserował dwa niskoprofilowe filmy (m.in. Ptaszynana podstawie jej ulubionej książki z dzieciństwa), a także serialu kempingzostał anulowany przez HBO po jednym sezonie i kilku odcinkach serialu przemysł, o młodych szczeniętach w Londynie. Porównując karierę Adama Drivera, aktora, dzięki któremu stała się gwiazdą dziewczynyWydaje się nieco rozczarowujące. „Byłam bardzo młoda. Miałam 38 lat, a 23, kiedy pisałam pilota serialu, który zdefiniował całe moje dwudziestolecie. Nie byliśmy numerem jeden pod względem oglądalności, ale to prawda, że ​​wywołało to wiele rozmów. oczywiście nie mogło tak być. Zawsze… więc kiedyś były tylko dwie serie tygodniowo, teraz jest ich około 800 rocznie.

Jego rodzice, malarz Carroll Dunham i fotografka Laurie Simmons, ostrzegali go: „Jeśli chcesz nad tym pracować, będziesz się wznosić i upadać. Musisz to robić dla samej pracy, dla doświadczenia samej pracy , nigdy dla reakcji na twoją pracę. To jest droga.”, nad którą chce odtąd pracować. „Moją sekretną motywacją nie jest sukces ani to, jak mnie postrzegają inni, ani zdobycie Złotego Globu. Dosłownie nie wiem, gdzie są moje Złote Globy.” Jego następnymi projektami będzie film inspirowany Polly Pocket dla Mattel, tuż po niespodziewanym sukcesie „ lalka BarbieOraz nowa komedia Netflix, kręcona obecnie w Londynie. „Nie spodziewam się reakcji o takiej skali dziewczynyale przypomniało mi to, jak bardzo kocham oglądać telewizję.

„Kiedy wystartował film „Girls”, ludzie bardziej współczuli gangsterowi takiemu jak Tony Soprano, niż dziewczynom, które miały niewłaściwe doświadczenia seksualne. To, że to wciąż odbija się echem, wydaje mi się czymś wyjątkowym.

Ostatnio ponownie oglądają je widzowie w każdym wieku dziewczyny. I tym razem czują do swoich postaci sympatię, której wtedy nie okazali: nie postrzegają już Hannah, Marnie, Jessy i Shoshanny jako czterech samolubnych, nieznośnych dziewcząt, ale być może ludzi, które wyglądają jak one. Przez jakiś czas sieci społecznościowe były pełne kreskówka, Memy I filmy do najlepszego oglądania. „Nie mam wyjaśnienia, ale dziękuję algorytmowi TikTok” – odpowiada Dunham. „Kiedy serial się rozpoczął, ludzie bardziej współczuli gangsterowi takiemu jak Tony Soprano niż dziewczynom, które miały niewłaściwe doświadczenia seksualne. To, że serial nadal cieszy się dużym zainteresowaniem, szczególnie wśród młodszych widzów, wydaje mi się czymś wyjątkowym. Czy powiedziałbyś, że wyprzedziłeś twój czas? „To niestosowne, żebyś tak o sobie mówił” – uśmiecha się. „Powiem tylko, że nasza kultura inaczej rozumie teraz, co to znaczy nie być białym, cispłciowym i heteroseksualnym mężczyzną”.

Nigdy więcej nie zobaczył Dunhama dziewczynyAle od czasu do czasu ktoś to wysyła A supercięcie Z piosenką Taylor Swift Albo Phoebe Bridgers w tle, która przyznaje, że to sprawdzała. „I nagle mówię: «Wiesz co? To była zabawa'. Podoba mi się to, że w tym nowym świecie rzeczy, które robisz jako artysta, nawet jeśli na początku mają skomplikowaną reakcję, ostatecznie kończą się znalezieniem publiczności, która ich potrzebuje i jest w stanie ożywić je. – Nawet jeśli czasami to wszystko zajmuje trochę czasu.