Ta treść została opublikowana 11 maja 2022-07:01
(AFP)
Rezerwuj wodę, żywność, generatory, latryny i mnóstwo materacy lub pieców na drewno w głębokich podziemnych bunkrach. W ukraińskich hutach w stylu sowieckim wszystko projektowano z myślą o wojnie.
Podobnie jak w przypadku Fabryki Azowstal, w której ostatnie siły ukraińskie stacjonowały w portowym mieście Mariupol, Fabryka Zaporoże pokazuje, jak te przemysły z czasów stalinowskich zostały zaprojektowane, by przeciwstawić się podbojowi.
„Możemy przebywać w schronach przez długi czas” – powiedział 20-letni pracownik fabryki Igor Bogalayev, ubrany w srebrne ubranie i chustę na głowie.
„Myślę, że da nam to szansę na przeżycie” – dodaje, gdy stopiony metal płynie za nim.
Rosjanie nie przejęli kontroli nad miejscem pracy Bugliewa w południowym Zaporożu, ale został zmuszony do przerwania swoich działań, gdy linia frontu zbliżała się niebezpiecznie.
Ogromna sieć metra została zbudowana pod stacjami Azovstal i Zaporizhstal na początku lat 30. XX wieku, kiedy świat dochodził do siebie po jednej wojnie i przygotowywał się do kolejnej, i została zaprojektowana tak, aby pomieścić tysiące robotników.
Oba zakłady należą do Grupy Metinvest, kontrolowanej przez najbogatszego człowieka na Ukrainie Rinata Achmetowa.
W kompleksie Zaporizhstal znajduje się 16 bunkrów. Witryna odwiedzona przez AFP znajduje się 10 metrów pod ziemią i jest chroniona drzwiami przeciwwybuchowymi o grubości 10 centymetrów.
W długiej sali, oświetlonej białym światłem, znajdują się rzędy drewnianych ławek i miejsca siedzące do 600 osób.
Posiada zbiorniki na wodę do spłukiwania toalet, zapasową żywność i wodę butelkowaną oraz stosy drewna opałowego na wysokości klatki piersiowej do zasilania dużej metalowej kuchenki.
– Gospodarczy hit –
Schroniska pod Azovstalem mieściły setki cywilów, którzy zostali ewakuowani podczas międzynarodowych operacji ratowniczych prowadzonych przez ONZ i Czerwony Krzyż. Teraz wciąż są żołnierze ukraińscy, którzy stawiają opór rosyjskiemu atakowi na Mariupol.
„Nie daj Boże, abyśmy znaleźli się w takiej sytuacji, jak nasi koledzy z Azovstalu, ślusarze tacy jak my, którzy zostali tak długo… Nikomu tego nie życzę”, mówi Alexander Lotenkov, Head of Communications Insider. piwnica.
Na powierzchni kompleks ma powierzchnię 5,5 km2. Choć jest to pół Azovstalu, odległości z jednego miejsca do drugiego można pokonywać tylko samochodem.
Ponadto ogrodzenie zawiera niezliczone miejsca do ukrycia się między rzędami budynków, długimi tunelami i wieloma wieżowcami, które służą jako punkty widokowe.
Wojna nie sprzyjała jednak interesom.
Operacja została wznowiona w ograniczonym stopniu na początku kwietnia, w tym samym czasie, gdy siły rosyjskie wycofały się z przedmieść Kijowa w obliczu silnego oporu ze strony Ukrainy.
Dobre wieści nadeszły w tym tygodniu wraz z zawieszeniem ceł na ukraińską stal w USA. Ale sytuacja jest nadal skomplikowana.
Na Ukrainę przypada zaledwie 1% importu stali ze Stanów Zjednoczonych, według władz tego kraju północnoamerykańskiego, a transport towarów jest ogromnym wyzwaniem, zwłaszcza w czasie wojny.
„Nie będziemy w stanie konkurować z innymi producentami, bo ich koszty logistyczne są niższe, a żeby móc eksportować do Stanów Zjednoczonych, musimy przenieść naszą produkcję z Zaporoża do Polski” – dyrektor generalny zakładu , Aleksander Mironenko, powiedział AFP.
Eksport stali spadł z poziomu sprzed wojny. Ich rewitalizacja i powrót na rynek będą kluczowe dla ukraińskiej gospodarki.
„Była to jedna z branż głównie zorientowanych na eksport, a około 50% zysków z wymiany walut zostało wygenerowanych przez sektory wydobywcze i wydobywcze na Ukrainie” – powiedział Mironenko.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
