Pierwsza poprawka:
Jak co roku noc z soboty na niedzielę w ostatnim tygodniu października oznacza zmianę z lata na zimę. Rok 2021 powinien być końcem obowiązkowego środka, ale ani Rada Europejska, ani państwa członkowskie UE nie chcą odwrócić czasu.
Przewijać lub przewijać godzinę? Miliony ludzi zadają to pytanie dwa razy w roku, kiedy nadszedł czas, aby ustawić zegar na „czas zimowy” lub „czas letni”. W pierwszym przypadku: opóźnienie zegara o godzinę. W drugim Skorpiony posuwają się naprzód o godzinę (dlatego podobno tracą godzinę snu). Kołysanie rąk miało zakończyć się w tym roku zgodnie z zaleceniami Komisji Europejskiej, a także Parlamentu Europejskiego, który zgodził się w 2019 roku zrezygnować ze zmiany czasu w Unii Europejskiej. Ale jak wiele innych „rekomendacji”, zmiana końca czasu spadła do szuflady europejskiej biurokracji.
W Brukseli narodziła się propozycja zakończenia zmiany czasu. W 2018 r. Parlament Europejski zalecił Komisji skonsultowanie się z odpowiednimi mieszkańcami UE w celu podjęcia decyzji, czy kontynuować, czy zakończyć zmianę czasu. Około 5 milionów osób zgodziło się odpowiedzieć online (najniższa liczba w porównaniu z całkowitą populacją Starego Kontynentu wynoszącą ponad 500 milionów). Czterech na pięciu uczestników zgłosiło tłumienie zmiany czasu. Postępowanie w sprawie zmiany zasady pozostaje w toku. Komisja zaproponowała natychmiastowe wdrożenie decyzji, a Parlament Europejski zaproponował to w 2021 r.
W obu przypadkach sposób realizacji działania pozostawia się każdemu państwu członkowskiemu UE, które musi decydować o spędzonych godzinach, nie zmieniając relacji z sąsiadami. Ćwiczenie, które samo w sobie było skomplikowane, zostało zawieszone w stanie zawieszenia. Pojawienie się pandemii koronawirusa w 2020 roku zmieniło priorytety i teraz nikt nie chce rozpocząć procesu, który niewątpliwie mógłby wywołać więcej urazy.
W rzeczywistości kraje UE obejmują więcej niż trzy różne godziny, więc kiedy w Londynie jest zero, to dwie godziny w Finlandii i trzy godziny w Polsce. Kraje południowego wybrzeża Morza Śródziemnego preferują lato, podczas gdy kraje „północne” wolą zimę. W tym kontekście z godzin letnich najbardziej korzystają restauracje, bary lub firmy związane z turystyką. Wręcz przeciwnie, ci, którzy pracują w budownictwie lub transporcie, nie są tego samego zdania.
Jak dotąd żaden kraj UE nie powiadomił Komisji Europejskiej o swojej decyzji dotyczącej tego, jak długo chce pozostać. Tę lukę tłumaczy się między innymi tym, że to do ministrów transportu UE należy dostosowanie proponowanego harmonogramu, zanim zostanie on ostatecznie zatwierdzony.
Istnieje wiele badań, które pokazują fizyczne i psychiczne zaburzenia, jakie każdorazowa zmiana przynosi ludziom. Zaburzenia snu, poważne wypadki, utrata uwagi wśród nieletnich uczniów itp. Nawet rolnicy w różnych krajach pokazali, jak zmiana czasu zaburza trawienie zwierząt gospodarskich. Ale to wszystko ma niewielkie znaczenie w oczach władz europejskich w obliczu wyzwania, jakim jest rozwiązanie wieloaspektowej zagadki;
W latach 70., po szokach naftowych w latach 1974 i 1979, kraje europejskie stopniowo wprowadzały „czas letni” obok „naturalnej” zimy. Celem było zaoszczędzenie energii poprzez wykorzystanie faktu, że w tym czasie jest więcej światła. Wiele z tych kryteriów jest obecnie kwestionowanych. „Oszczędność energii” straciła na znaczeniu w wyniku nowych technologii, takich jak rozpowszechnienie energooszczędnych systemów oświetleniowych.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
