Tytuł artykułu: CIA a wojna kulturowa

Raul Antonio Capote – pierwotnie opublikowany w Granma

Music in the Twenties był jednym z pierwszych seriali telewizyjnych powstałych w latach siedemdziesiątych z bezpośrednim celem wojny kulturowej w Europie, która zdaniem CIA powinna być promotorem i przykładem amerykańskiego snu na Starym Kontynencie.

Innym przykładem jest seria Dallas, opublikowana w 1980 roku. W artykule How Dallas Won the Cold War, opublikowanym przez Nicka Gillespiego i Matta Welcha w czasopiśmie Razon, autorzy stwierdzają: „Ta karykatura wolnej przedsiębiorczości i amerykańskich prezesów okazała się nie do odparcia. .nie tylko kolejny serial telewizyjny, ale zmieniająca klimat siła kulturowa, która pomogła zdefiniować lata 80., w których kapitalizm, mimo wszystkich swoich moralnych wad, wydawał się systemem w opałach”.

Początkowa popularność Dallas w krajach takich jak Polska, NRD czy Czechosłowacja była w dużej mierze związana ze zwiększonym budżetem filmowców. CIA przekazała miliony dolarów na swoje finansowanie i wykorzystała znaczne środki, aby serial był pokazywany w socjalistycznych krajach Europy Wschodniej.

Wojna kulturowa nigdy nie pozostawia pęknięć. Podczas otwarcia Amerykańskiej Wystawy Narodowej w Moskwie 24 lipca 1959 r. pod przewodnictwem Nikity Chruszczowa i Richarda Nixona odbyła się dyskusja na temat rzekomych korzyści kapitalizmu i jego rzekomej wyższości.

Nazwana „Debatą kuchenną”, parada odbyła się pośrodku kuchni prefabrykowanego domu, zbudowanego specjalnie na tę okazję przez All State Properties, aby pokazać Sowietom „dom, jaki może mieć każdy Amerykanin”.

Projekt nawiązuje do uznanych architektów House of Future, Alison i Petera Smithsonów; Meble i inne przedmioty dostarczyła firma Macy’s, a urządzenia elektryczne firma General Electric. W idealnej kuchni szczupła, uśmiechnięta blond supermodelka pilnie krzątała się przed gapiami, umiejętnie bawiąc się najnowocześniejszymi urządzeniami elektronicznymi. Efekt tej inscenizacji był druzgocący.

Wyidealizowana wizja życia kulturalnego w kapitalizmie zawładnęła wyobraźnią wielu, zwłaszcza młodych ludzi.

Dziś CIA nadal ingeruje w niektóre z najpopularniejszych programów telewizyjnych i finansuje je.

Nie oznacza to, że wszystko, co jest produkowane dla telewizji w Stanach Zjednoczonych, jest nastawione na ten jeden cel, ale większość dzisiejszych programów telewizyjnych jest tworzona przez największe firmy medialne zainteresowane kontraktami z CIA.

Głównym celem jest przekonanie, że Agencja jest organizacją moralną, która zabija i torturuje z ciężkim sercem, nie robiąc nic poza ochroną Stanów Zjednoczonych przed wieloma złymi wrogami.

Interakcja między mediami, przemysłem rozrywkowym i służbami specjalnymi jest w rzeczywistości wielkim sojuszem produkcji informacji, nie pozostawiającym pustej przestrzeni; Narracja apokryficzna zawsze pojawia się na kilka lub wszystkie sposoby.

Tysiące seriali zobowiązuje widzów do zachowania dobrej opinii o amerykańskim stylu życia, służbach specjalnych i Pentagonie.

Wrogowie zmieniają się zgodnie z interesami Waszyngtonu: od irackich i afgańskich terrorystów po Wenezuelczyków, Kubańczyków, Chińczyków i Rosjan. CIA chroni „stabilność kraju”.

Nic dziwnego, że wkrótce będziemy mieli serie o atakach z użyciem broni dźwiękowej, tajemniczych chińskich balonach szpiegowskich i tajnych bazach szpiegowskich na Kubie.

La Columna to wolna przestrzeń dla osobistej opinii autorów zaprzyjaźnionych z Kubą, która niekoniecznie reprezentuje linię redakcyjną Cubainformación.