Uczeń starej szkoły poszukujący infrastruktury Asterion | Opinia

Hiszpańska firma inwestycyjna Asterion Industrial Partners nabyła w lipcu 78,4% udziałów we włoskiej firmie Erdis zajmującej się infrastrukturą cyfrową za 400 mln euro. Kilka miesięcy temu dyrektor zebrał 1,8 miliarda euro od 44 międzynarodowych instytucji na swój drugi pojazd, Asterion Industrial Partners Fund II. Tym samym przekroczył początkową wielkość docelową 1350 mln o 450 mln i stał się największym funduszem venture capital w historii Hiszpanii.

Jesus Olmos jest kapitanem, który kieruje firmą. Urodzony w Madrycie w 1960 roku, studiował w Colegio de Nuestra Señora del Recuerdo, centrum Towarzystwa Jezusowego. Jego najbliżsi przyjaciele, których lubi i lubi najbardziej, wyjaśnia, trzyma ich od tego czasu. W rzeczywistości jego żona, z którą ma dwie córki, również pochodzi ze świata jezuitów. Po ukończeniu szkoły, choć początkowo niechętnie studiował chemię, ukończył inżynierię przemysłową w Szkole Przemysłowej Politechniki w Madrycie, stając się tym samym pierwszym inżynierem w rodzinie.

Uwielbia gastronomię i opisuje siebie jako dobrego niejadka, „więcej smażonych taquitas i plastrów niż gwiazdki Michelin”. W wolnym czasie uwielbia czytać, zwłaszcza thrillery i powieści kryminalne, aby się zrelaksować i odciągnąć od spraw związanych z pracą. Uwielbia wieś, a podróżowanie z rodziną to jedno z jej ulubionych hobby. Jego ostatnim celem był Stambuł, stolica, która, jak przyznaje, trochę go frustrowała, bo była ogromna i niezgłębiona. Wręcz przeciwnie, przed epidemią pojechali do Argentyny, podczas której mieli okazję odwiedzić lodowiec Perito Moreno; Gdyby miał wybierać między wszystkimi znanymi sobie krajami, zostałby z tym krajem.

Jego pierwszym doświadczeniem była praca w Instytucie Fuzji Jądrowej w Madrycie; Trzy lata później skoczył do Iberdroli, aby zająć się symulacją reaktorów jądrowych. Przez kilka lat poświęcił się szczegółowo inżynierii jądrowej, ale przyznaje, że chociaż jest to coś, co zawsze będzie kochał, wyobrażanie sobie, że poświęca temu całe życie, przyprawiło go o zawrót głowy, dlatego postanowił studiować na stopień magistra, aby się przekwalifikować. Tak więc w 1991 roku, po uzyskaniu dyplomu MBA w Instytucie Empresa, dołączył do Endesy i choć przez pierwszy rok kontynuował pracę w energetyce jądrowej, w 1992 roku został mianowany dyrektorem ds. projektów międzynarodowych.

Jego kolejny skok do firmy nastąpił w 2007 roku, jako dyrektor gabinetu prezydenckiego. Wchodząc w rok 2000, powierzyli mu europejską ekspansję. Jako dyrektor na Europę odpowiadał za inwestycje we Francji, Grecji, Irlandii, Włoszech, Polsce i Portugalii, a także w Turcji i Maroku. Miał też okazję stanąć na czele Endesa Italia. „Moje lata w Rzymie były najlepszymi w moim życiu. Samo miasto robi wrażenie, uwielbialiśmy spacerować i odkrywać zakamarki, piękne miejsca i autentyczne restauracje” – wspomina Olmos.

Podkreśla również relacje z resztą emigranta, zakładając rodzinę od podstaw w nowym mieście. Przyznaje, że na poziomie zawodowym po raz pierwszy poczuł prawdziwą odpowiedzialność, odpowiedzialność, która wzrosła w 2004 r. wraz z mianowaniem go na członka komitetu wykonawczego firmy, na stanowisko, na które musiał opuścić Włochy i wrócić do Hiszpanii.

„To był ekscytujący etap, ponieważ mogłem osobiście doświadczyć różnych ofert przejęcia, od pierwszego z Gas Natural do etapu Eon, z którym Acciona wkroczyła do stolicy”, wspomina. Ale dzięki temu jego firma została sprzedana firmie Eon i chociaż zajmował inne stanowisko jako dyrektor ds. rozwoju w firmie Endesa, jego drogę przeciął KKR, jeden z największych funduszy venture capital na świecie. „Na początku nie obchodziło mnie to za bardzo, wydawało mi się, że to naciągana sprawa, ale po rozmowie o tym z kilkoma przyjaciółmi postanowiłem spotkać się z nimi w Nowym Jorku” – wspomina Olmos. Latem 2008 roku rozpoczął pracę w firmie, najpierw jako prezes na Europę, a następnie jako globalny współprzewodniczący i członek komitetu inwestycyjnego w KKR Infrastructure, gdzie rozwijał biznes infrastrukturalny przez ponad 10 lat, zaczynając od zera.

„To było wyzwanie i bardzo intensywne doświadczenie, jeśli chodzi o samozapotrzebowanie. Młody Hiszpan przeprowadzający się do Londynu w świecie wielkich nie mógł źle wyglądać”, wspomina, wspominając, jak musiał nauczyć się nowej formy zarządzania. obok bardzo różnych ludzi różnych narodowości, tak wielu różnych kultur. Przyznaje: „Na spotkaniach musiałem umieścić 27 zmysłów, 26, żeby wiedzieć, o czym się mówi, a drugi, żeby zrozumieć zwroty i niuanse języka”. W ciągu 10 lat pracy w KKR poznał dyrektorów Guido Mitrani i Winnie Wutte, którzy marzyli o samodzielnym założeniu: w 2019 roku postanowili się zanurzyć i „naprawdę dobrze spędzić czas” w Asterion, z okazji obchodów Olmosa.

Reżyser uważa się, wspierany przez otoczenie, za człowieka lojalnego, przywiązującego szczególną wagę do danego słowa. Etyka i uczciwość to dwie z jej najbardziej cenionych wartości. Ponadto mieszkanie w kilku krajach i zarządzanie tak różnymi zespołami dało mu dużą zdolność adaptacji.

Określają to jako dobry public relations. W zabawny sposób jest zawsze dostępny, co nie umniejsza jego poziomu uczciwości i dużego zapotrzebowania, najpierw wobec siebie, ale także z innymi. Daleki od stereotypu finansowego rekina, to człowiek o sztywnych przyzwyczajeniach, doceniający szczegóły normalnego życia i podkreślający oldschoolowe wartości, mówią ci, którzy go znają.

Wyróżnia się również jego sprytem, ​​talentem do słów i wytrwałością: wiele się nauczył w KKR, a potem dostrzegł możliwość samodzielnego założenia funduszu. Choć nie zna wielu tematów dogłębnie, udaje mu się zdobyć informacje i otoczyć się dobrym zespołem, mówią. W szczególności zespoły, które udało mu się stworzyć w ramach swoich różnych doświadczeń zawodowych, są tym, z czego jest najbardziej dumny: „Wszyscy byli odpowiedzialni za różne sukcesy, które udało mi się zebrać”.