Wszystko, co dokument o latach 20. XX wieku może pokazać w Niemczech w XXI wieku

Wiadomo, że rząd nazistowski, który doszedł do władzy w Niemczech w 1933 r., stworzył system terroru państwowego, który doprowadził do polityki eksterminacji narodu żydowskiego, który w czasie II wojny światowej stracił 6 mln ludzi. Shawa (hebrajska nazwa takiego ludobójstwa). Adolfa Hitlera Zdefiniowali czystki etniczne na granicach swojego imperium (podczas II wojny światowej III Rzesza Hitlera okupowała znaczną część Europy), a wojenny konflikt obejmował Azję, Afrykę Północną i ostatecznie zaangażował Stany Zjednoczone po bombardowaniu Europy przez Japonię. Baza Pearl Harbor na północnym Pacyfiku. Sześć milionów Żydów zostało zamordowanych w masowych egzekucjach, głodzeniu, eksperymentach klinicznych na ciele lub uleczalnych chorobach, które miały miejsce przede wszystkim w obozach koncentracyjnych i obozach zagłady, takich jak wielka machina śmierci stworzona w Auschwitz w Polsce.

Nie wiadomo, czy do obozów koncentracyjnych trafiali także komuniści i socjaliści, podobnie jak Cyganie, Świadkowie Jehowy, geje i lesbijki. Opracowana przez nazistów inżynieria niszczenia ludzi doprowadziła do większego rozpoznania „przestępczego” pochodzenia więźniów: Żydzi nosili (nawet w miastach, przed masowymi deportacjami do obozów) żółtą gwiazdę Dawida. Socjaliści i komuniści, odwrócony czerwony trójkąt; Świadkowie Jehowy, odwrócony fioletowy trójkąt; Roma, odwrócony brązowy trójkąt; Geje to odwrócony różowy trójkąt.

Eldorado: Naziści nienawidzą wszystkiegowyprodukowany przez Netflix i obecnie dostępny na platformie, to dokument opowiadający historię kabaretu złoty, wyzwolony bastion, który stał się miejscem nocnych spotkań społeczności LGBT, przestrzenią wolności seksualnej i bohemy. Dokument ma dobre intencje i to jest niezaprzeczalne. A pierwsza scena, noc w klubie, jest przerażająca. Następnie próbujesz wcielić się w historię światowej sławy tenisisty, którego kariera zostanie zrujnowana z powodu bycia gejem, a także uwięzienia za swój stan, pomimo szlacheckiego pochodzenia.

Najciekawsza w dokumencie jest historia dwóch transpłciowych kobiet. Nawiązują romans i przechodzą pierwszą transmisję seksualną w ramach Doctor’s Institute for Sexual Research Magnusa Hirschfelda. Wreszcie film opowiada o okrojonej miłości młodego Żyda, który spotyka parę, która trafi do obozów zagłady, podczas gdy on, pianista, może wyjechać na wygnanie do Stanów Zjednoczonych.

Następnie film jest zbiorem narracyjnych porażek ze scenicznymi rekonstrukcjami przeszłości (z wyjątkiem czcigodnego El Dorado, o którym już wspomniano), mieszając melodramaty ze słabymi występami i kinową przedawkowaniem, które powinny mieć ośmiokąt wskazujący na to i ostrzegający widza.

Możesz być zainteresowany: „Agitatorzy”, homoseksualizm młodzieży z wyższych sfer podczas dzikich wakacji

złoty Wydaje się, że pojawił się znikąd, kiedy upadek kajzera pod koniec I wojny światowej i powstanie Republiki Weimarskiej – w której dużą rolę odegrali socjaldemokraci – przyczyniło się do wyzwolenia obyczajów poprzez legalizację wiele praw, dostęp do wolności prasy oraz pojawienie się kobiet w życiu politycznym. W 1918 r. kobiety uzyskały m.in. prawo wyborcze. Ale o „Republice Weimarskiej” nie wspomina się w żadnym momencie, chociaż poprawne jest dwukrotne wymienienie „socjalistów i komunistów”, bez rozróżnienia między nimi ani pełnionymi przez nich rolami.

Kontekst dojścia Hitlera do władzy jest tylko chaotycznym tłem. Głosy dzisiejszych ekspertów dostarczają niemal zerowego kontekstu i używają na przykład słów „queer i trans” na określenie zgodności z złoty. Dzieje się tak w ten sposób, że słowo „queer” albo definiuje tożsamość, która wykluczałaby mniejszości „trans” (a więc byłoby błędne), albo po prostu próbuje ekstrapolować bardzo aktualny termin, którego popularność wzrosła w latach 90. Gest intelektualnej arogancji ekspertów i dokumentalistów, którzy uważają, że Weimaru i powstania hitleryzmu oraz wszystkiego, co wiąże się z narracją filmu, nie należy w najmniejszym stopniu tłumaczyć.

W każdym przypadku.

W poprzednim akapicie wspomniano, że dokument miał dobre intencje. To pasuje do pochwały i dodaje, że film wspomina, że ​​artykuł 175 niemieckiego kodeksu karnego – karzący za stosunki homoseksualne – został uchylony w Niemczech federalnych dopiero w 1994 roku i że byli ludzie więzieni za „miłość, która nie śmie wymówić swojego imienia” do lat 70. Jest to, jeśli można tak powiedzieć, największa zaleta filmu, ponieważ większość niemieckich produkcji filmowych nigdy nie zatrzymała się na ciągłości prawnej między nazistowskimi Niemcami a okresem po wyzwoleniu (zwłaszcza w regionie kontrolowanym przez mocarstwa zachodnie). Nie kładziono nacisku na przetrwanie politycznych funkcjonariuszy burżuazji, którzy służyli Rzeszy i którzy pozostawali na czele powojennej odbudowy Niemiec.

Jest to temat, który nie powinien zawieść w kółko. Załóżmy, że w demokratycznej Anglii homoseksualizm był przestępstwem do 1967 roku. Do tego roku aktywność homoseksualna była klasyfikowana jako „rażąca nieprzyzwoitość wśród mężczyzn” i podlegała karze na mocy Ustawy o przestępstwach seksualnych z 1885 r., Znanej również jako „Ustawa Labouchere”. Prawo penalizuje praktyki seksualne osób tej samej płci i przewiduje kary więzienia dla skazanych. To samo działo się w krajach zachodnich, podczas gdy rewolucyjna Rosja w 1917 roku zdekryminalizowała homoseksualizm i osiągnęła zaskakujący w oczach dzisiejszych (gdy w USA zniesiono wolność aborcji) poziom demokratyzacji praw kobiet i mniejszości.

książka Homoseksualizm i rewolucjal Dean HaleyWydana kilka lat temu przez wydawnictwo Final Abierto, skrupulatnie bada, w jaki sposób demokratyzacja pierwszych lat po Rewolucji Październikowej również przybrała nawyk seksualny wraz z napaścią, by poprowadzić ich drogą wolności. Na przykład w 1922 r. uznano pierwsze równe małżeństwo między dwiema kobietami; Dokumenty żeńskie wydawane były osobom urodzonym biologicznie jako mężczyzna, ale zakładano, że są kobietami; Wszystkie ustawy potępiające homoseksualizm zostały uchylone. To wszystko skończyło się na Stalina.

Stalin, który objął pełnię władzy w Rosji po śmierci Lenina w 1924 roku, ponownie ukarał homoseksualizm. Zwrócił uwagę, że rolą kobiety jest bycie matką i że aborcja jest zabroniona. Panująca wówczas atmosfera nasyciła całe społeczeństwo stalinowskim terrorem i skłoniła wybitnych intelektualistów do uklęknięcia przed „młodym ojcem wszystkich narodów”. Na przykład pisarz Maksymalny Gorkiautor matka, opublikowanym 23 maja 1934 r. na prośbę Stalina, wyrzut zatytułowany: „Proletariacki humanizm”, w którym powiedział: „… wśród setek faktów demaskujących demoralizujący wpływ faszyzmu, homoseksualizm nabiera jednej ze swoich najbardziej odrażających cech Gorky powiedział w tym artykule: „Wykorzenijmy homoseksualistów, a faszyzm zniknie”. Tymczasem pisarze byli więzieni i miały miejsce pierwsze masowe rozstrzeliwania przeciwników Stalina, które zakończyły się Wielką Czystką.

Dzisiejsza Rosja prześladuje gejów, lesbijki i wszelkie formy aktywności seksualnej, które nie powtarzają płci przeciwnej. W 2013 roku pod rządami prezydent Rosji Władimir Putinuchwalono tzw. „ustawę o propagandzie homoseksualnej”, zwaną też „nietradycyjną ustawą o propagandzie seksualnej”, która zakazuje propagowania homoseksualizmu i związków homoseksualnych wśród nieletnich. Ustawodawstwo to było aprobatą ulicznych prześladowań wszelkich przejawów homoseksualizmu, bicia i bicia osób LGBTQ oraz prześladowania aktywizmu LGTBQ. Dziś, w środku wojny, Rosja rozpoczęła swój pierwszy lot, najeżdżając Ukrainę i jest teraz zaangażowana za kulisami NATO w celu wsparcia ZełenskiBycie gejem jest niebezpieczne.

To samo dzieje się w większości krajów arabskich, które opierając się na islamskim zakazie związków osób tej samej płci, zmieniły tę opinię religijną w doktrynę prawną, która pozwala nawet na egzekucję. Artykuł 6 saudyjskiego kodeksu karnego stanowi, że „odbycie stosunku płciowego z osobą tej samej płci podlega karze śmierci”. Podobne przepisy obowiązują w Katarze, miejscu ostatniego mundialu, w którym Argentyna wygrała. Niestety, na ulicznych festynach po finale nie było widać kochającej się pary osób tej samej płci trzymającej się za ręce, za co mogli trafić do więzienia, osądzeni, a nawet straceni.

No najwyraźniej Mauricio Macri To nie do końca tak. „W Katarze występuje bardzo wysoki poziom homoseksualizmu” – powiedział były prezes i założyciel PRO. I oni tam mieszkają, byłem z wieloma i mówią mi – Nie mamy tutaj żadnego problemu.. Nie ma przechwałek, nie ma sprawy, ale żyją absolutnie cicho. Nikt nie ma żadnych problemów ani konfliktów”.

Nic dziwnego, że czołowym kandydatem ustawodawcy z Buenos Aires jest PRO (a przynajmniej na końcu tego tekstu nadal nim jest) Franco Rinaldiegoznany nie tylko z deklarowanego przez siebie trumpizmu, ale także z demonstracji przeciwko „czarnym punkom”, przeciwko społecznemu protestowi i oczywiście homofobicznym wypowiedziom, takim jak wyśmiewanie się z reportera, że ​​„bo mu się ogon gotuje” (sic!).

Absolutna cnota Eldorado: Naziści nienawidzą wszystkiegoDokumentuje, jak przestrzenie wolności osiągnięte w Republice Weimarskiej rozpadały się jak zamki z piasku, gdy polityka reakcji posuwała się naprzód. Rinaldi, Millie, Esbert, na przykład reprezentują tę reakcję. Jednak czas na jego wzrost jeszcze nie nadszedł, ponieważ dziś instytucja finansowa burżuazji krajowej i Międzynarodowy Fundusz Walutowy potrzebują innych przedstawicieli uporządkowanego dostosowania. Jujuy nie może wkrótce zostać ujawniony w kraju, aby wskazać alternatywną odpowiedź na ten mod. Ale ci Rinaldi, Millie, Esper są w cieniu, czekając na swoją kolej. Bertolchta Brechta Powiedział, że faszysta to nic innego jak przestraszony drobnomieszczanin. A jest ich coraz więcej.

Czytaj