Wyjście Niemiec ze strefy euro?

Po sfinalizowaniu Brexitu hipotetyczne wyjście Niemiec ze strefy euro spowoduje uregulowanie strefy euro i rozpoczęcie nowych europejskich map gospodarczych, które zakładają powrót do ciasnych stref ekonomicznych.

Wyjście Niemiec ze strefy euro?

Jak zauważył Joel Kotkin w Forbes: „Kraje skandynawskie (Niemcy, Norwegia, Szwecja, Dania, Holandia, Finlandia i Wielka Brytania) przez dziesięciolecia kompensowały bardzo niski wskaźnik dzietności i niski popyt wewnętrzny napływem imigrantów i tworzenie wysoce produktywnych gospodarek zorientowanych na eksport, a zatem zgodnie z zasadą Schuldenbremse (hamulca zadłużenia), którą Niemcy wprowadziły do ​​konstytucji w 2009 roku z nieodzownym celem „każde pokolenie płaci własne wydatki i nie amortyzuje podatków, które będą płacić jego dzieci w formie długów”, Niemcy miałyby w ciągu ostatnich pięciu lat kolejne nadwyżki gospodarcze dzięki cenom Ujemnej stopy procentowej stosowanej przez Europejski Bank Centralny.

Jednak Charles Dumas z Lombard Street Research London mówi: „Członkostwo w strefie euro zachęciło Niemcy do realizacji kosztownej strategii handlowej kosztem krajowej konsumpcji i produktywności gospodarki, ale konieczne teraz lekarstwo na bolączki strefy euro wymusi wyższe inflacja w Niemczech i przedłużająca się deflacyjna stagnacja na rynkach misji regionu oraz ciągły transfer oficjalnych środków do partnerów.

W 2010 roku Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) zaapelował do władz niemieckich o wdrożenie polityki „stymulującej wzrost popytu wewnętrznego, ponieważ miałoby to znaczące, korzystne efekty zarażenia w strefie euro i na świecie”, ponieważ wzrost konsumpcji krajowej w Niemczech mógłby być kołem ratunkowym w Niemczech przed stagnacją. Jednak zgodnie z doktryną Schuldenbrems (hamulca zadłużenia), którą Niemcy wprowadziły do ​​konstytucji w 2009 r. z nieuniknionym celem, aby każde pokolenie płaciło za i robi. Nie amortyzują podatków, które ich dzieci zapłacą w formie długu.

W ten sposób Niemcy miałyby kolejne nadwyżki gospodarcze w ciągu ostatnich pięciu lat ze spadkiem w roku podatkowym 2021 o 4% (nadwyżka około 173 000 mln euro) ze względu na fakt, że zerowe lub ujemne stopy procentowe wprowadzone przez Europejski Bank Centralny wymagały mniej na spłatę długu publicznego i pozwoliło na to Gromadząc rezerwy, aby stawić czoła kryzysowi społecznemu i gospodarczemu wywołanemu przez pojawiający się wirus Corona, z ogromnym impulsem inwestycyjnym szacowanym na 20 000 mln euro w celu ożywienia gospodarki. Jednak w tej chwili niedobór rezerw gazu dotknie Niemcy, więc całkowite ograniczenie dostaw rosyjskiego gazu może oznaczać dla Niemiec skurczenie się, które analitycy szacują na blisko 200 000 mln euro do 2023 roku z powodu przymusowego paraliżu. z przemysłu, co będzie miało skutki uboczne wchodzenia gospodarki w recesję i rosnące bezrobocie w połączeniu z hiperinflacją i rozliczaniem nadwyżek handlowych.

Mapowanie nowych europejskich map gospodarczych

Z drugiej strony, wyższe stopy procentowe Europejskiego Banku Centralnego w połączeniu z szalejącą inflacją doprowadzą do stagnacji płac realnych w Niemczech, korekt fiskalnych i poważnej deflacji konsumpcji krajowej, jak powiedział Charles Dumas z Lombard Street Research Londyn „powracający do doceniając markę niemiecką To zmniejszy zyski, zwiększy produktywność i zwiększy realne dochody konsumentów, ponieważ zamiast pożyczać nadwyżki oszczędności krajom peryferyjnym, Niemcy będą mogli cieszyć się lepszymi standardami życia w domu”.

Hipotetyczne wyjście Niemiec ze strefy euro oznaczałoby początek uregulowania strefy euro i początek nowego europejskiego mapowania gospodarczego, które oznaczałoby powrót do wąskich segmentów gospodarczych i zwycięstwo Stanów Zjednoczonych poprzez osiągnięcie bałkanizacji Europy. Tym samym zobaczymy przekształcenie obecnej strefy euro w sześć krajów Europy (Niemcy, Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg i Austria), pozostawiając resztę peryferyjnych krajów europejskich (Portugalia, Hiszpania, Włochy, Irlandia, Grecja, Słowenia). , Malty i Cypru), wciągniętych w swoje pierścienie orbitalne, wciśnięte z powrotem w swoje waluty narodowe, a następnie cierpieć z powodu deprecjacji.

Peryferyjne kraje europejskie nie rozwinęły jeszcze silnych gospodarek, które mogłyby zrekompensować spadek demograficzny poprzez oparcie swojej gospodarki na tak zwanej „diecie śródziemnomorskiej”, której głównymi składnikami były dobrobyt w miastach, turystyka i lokalna konsumpcja, które tworzyły doskonałe proste dania, z dużym udziałem sugestywnych i wygórowane ceny, ale pozbawione treści kulinarnych i z wydrukowaną datą ważności, ponieważ są obciążone wygórowanymi długami publicznymi. Tak więc masowy wzrost stóp EBC w celu ograniczenia inflacji doprowadzi do gwałtownej eskalacji spłaty zadłużenia w tych krajach, a także ich głodu finansowego, co doprowadzi do podwyżek podatków, brutalnych cięć liczby urzędników państwowych, demontażu służby zdrowia, obniżki wynagrodzeń i maksymalna elastyczność na rynku pracy.

Tak więc Peter Moreschi, ekonomista i profesor na University of Maryland, powiedział Fox Network, że „potrzeba unii fiskalnej w strefie euro i przyjęcia przez Europejski Bank Centralny roli podobnej do roli Rezerwy Federalnej USA nie nadejdzie. na czas, aby ratować kraje peryferyjne, i rozważył możliwość, że „te kraje opuszczą euro, aby móc drukować swoje pieniądze i rozwiązywać swoje problemy, tak jak zrobiły to Stany Zjednoczone w następstwie kryzysu finansowego”.

Ponadto spadek eksportu w wyniku kurczenia się konsumpcji wewnętrznej Unii Europejskiej w wyniku stagnacji gospodarczej (handel między krajami UE sięga 60% ich całkowitego wolumenu wymiany) oraz spadek ich konkurencyjności może prowadzić do ich konkurencyjności wobec krajów reszty świata (ze szczególnym występowaniem w krajach Tradycyjni eksporterzy jak Finlandia) do powstania Konfederacji Skandynawskiej (składającej się ze Szwecji, Norwegii, Danii, Finlandii, Łotwy, Estonii i Litwy) może oznaczać powrót do kabin odpornych na warunki atmosferyczne. Reszta Europy Środkowo-Wschodniej (członkowie tzw. Emerging Europe) z wyjątkiem Węgier zintegruje tzw. „europejski łuk szczelinowania”, który rozciąga się od krajów bałtyckich po europejską Ukrainę, przechodząc przez Polskę, Czechy, Słowacja, Rumunia i Bułgaria pozostaną w orbicie Stanów Zjednoczonych i utworzą nowy Mur Berliński. I nie wyklucza to nowego konfliktu na Bałkanach w scenariuszu Zimnej Wojny 2.0 między Stanami Zjednoczonymi a Rosją.