Za świat bez głodu

Każdego 16 października od 1979 r. światowy dzień jedzeniaktóry jest promowaną historią Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO)w celu zmniejszenia głodu na świecie.

Historia jest włączona do celów organizacji dzięki Agendzie 2030, której celem jest Zero Hunger.

Każdego roku FAO skupia się na haśle, aby rozpowszechniać kampanię Światowego Dnia Żywności. Na 2022 motto brzmi: „Nie zostawiaj nikogo w tyle”.

Według Organizacji Narodów Zjednoczonych „Poczyniono ogromne postępy w budowaniu lepszego świata, ale pozostało zbyt wielu ludzi. Wiele rodzin nie może sobie pozwolić na zdrową dietę, a to ma bezpośredni wpływ na ich zdrowie”.

„Problemem nie jest zaopatrzenie, bo dziś szacuje się, że żywność jest dla wszystkich, ale raczej dostępność i dostęp” – dodaje.

Oto wielki paradoks: gdyby świat mógł wyprodukować całą żywność, jakiej potrzebują jego mieszkańcy, jak setki milionów ludzi mogą głodować?

Co więcej, każdego roku więcej ludzi umiera z powodu niedoborów żywności niż z powodu nagłych wypadków zdrowotnych czy klęsk żywiołowych. Głód to „naturalna” pandemia.

W wielu krajach ogłoszono prawdziwe klęski głodu, w tym śmierć dzieci i dorosłych, aw innych wciąż marnuje się tony żywności.

Poważny głód zagraża życiu 345 milionów ludzi na świecie, podczas gdy globalne wydatki wojskowe po raz pierwszy przekraczają 2 biliony dolarów amerykańskich, środki, które należy skierować na zapewnienie celu Zero Hunger i osiągnięcie celów Agendy 2030.

Zrównoważona produkcja i dystrybucja to wciąż utopia. Szkoda, że ​​polityki funkcjonalne nie zostały wdrożone w celu rozwiązania problemu.

Dlatego Światowy Dzień Żywności, bardziej niż święto, powinien być postrzegany jako alarm, dzwonek na pobudkę. Rządy, organizacje i ogół społeczeństwa mogą zrobić więcej, aby spełnić często powtarzane aspiracje świata bez głodu.

Czas pokaże, czy w obecnym kontekście można opracować skuteczne strategie, począwszy od poziomów makroekonomicznych, a skończywszy na samej gospodarce krajowej.