Złożony obraz meteorów Lirydowych i nielirydowych nad Nowym Meksykiem z kwietnia 2012 r. Źródło: NASA/MSFC/Daniel Moser
Szczyt roju meteorytów Lyrid przypada na 23 kwietnia z prędkością do 15 meteorów na godzinę.
Łaźnia turecka jest uważana za jedną z najstarszych w historii, której historia sięga 2700 lat. Musowanie lirydów pozostaje trudne do przewidzenia, co sprawia, że regularne obserwacje mają kluczowe znaczenie dla ulepszania modeli. Aby obserwować Lirydy, znajdź ciemne miejsce z dala od świateł miejskich, pozwól oczom przyzwyczaić się przez 30 minut i unikaj jasnych ekranów. Meteory osiągną szczyt od 10 do 15 na godzinę we wczesnych godzinach porannych 23-go, ale niższe tempo można zaobserwować w sąsiednie noce.
Tegoroczny rój meteorów Lyrid osiągnie szczyt w godzinach przedświtu 23 kwietnia. Średnio deszcz może wytworzyć do 15 meteorów na godzinę w idealnych warunkach oglądania. Lirydy pojawiają się każdego roku w połowie kwietnia, kiedy Ziemia przecina ślad szczątków pozostawionych przez kometę C/1861 G1 Thatcher. Te fragmenty komety spalają się, gdy uderzają w ziemską atmosferę i wytwarzają deszcz spadających gwiazd. Gołąb ma swoją nazwę od konstelacji Liry, która jest punktem na niebie, w którym pojawiają się meteory. W przeciwieństwie do Perseidów czy Geminidów, Lirydy nie są znane ze swoich jasnych ognistych kul. To, co czyni go wyjątkowym, to jego nieprzewidywalność.
Lyrid Meteory z konstelacji Lyra. Źródło i prawa autorskie: Petr Horálek
Pierwsza wzmianka o deszczu meteorytów Lirydów pochodzi sprzed 2700 lat, co czyni ją jedną z najstarszych w historii. Naukowcy poszukujący starożytnych zapisów znaleźli opisy głównych erupcji Lirydów. Na przykład notatka napisana przez francuskiego biskupa Grzegorza z Tours w kwietniu 582 r. stwierdza: „W Soissons widzimy płonące niebo”. W 1803 roku nad Stanami Zjednoczonymi był również widoczny wybuch Lairda. Artykuł w Virginia Gazette i General Advertiser opisuje deszcz: „Od pierwszej do trzeciej te gwiaździste meteory zdawały się spadać z każdego punktu na niebie, w takiej liczbie, że przypominają deszcz niebiańskich pocisków”. Ostatnia erupcja Lyrid miała miejsce w 1982 roku, kiedy obserwatorzy zarejestrowali 75 meteorów na godzinę na Florydzie.
Wspólnym tematem jest to, że wybuchy Lyrid są niespodziankami. W przeciwieństwie do innych rojów, badacze meteorytów również nie są w stanie przewidzieć wybuchów Lirydów. Dlatego ważne jest, aby co roku prowadzić obserwacje, aby można było doskonalić ich modele działania.
21 kwietnia rój meteorów Liryd osiągnął szczyt na ziemskim niebie. chwila[{” attribute=””>NASA allsky cameras were looking up, astronaut Don Pettit aboard the International Space Station trained his video camera on Earth below. Video footage has revealed breathtaking images of meteors ablating — or burning up — over Earth at night. This video is a composite of 310 still frames from that evening. Credit: NASA/JSC/Don Pettit
How can you best observe the Lyrids? After 10:30 p.m. local time on the night of April 22, find a dark place away from city lights with open sky free of clouds and look straight up. It will take about 30 minutes for your eyes to get acclimated to the dark. Don’t look at your cell phone – the bright light from its screen will interrupt your night vision. You will begin to see Lyrids, and as the night progresses the meteors will appear more often, reaching 10 to 15 per hour in the pre-dawn hours of the 23rd. You can see Lyrids on the night before and after the peak, but the rates will be lower, maybe five per hour or so.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
