NASA podniosła medale astronautów Apollo 7 do Certyfikatu za Wybitną Służbę podczas ceremonii w październiku 2008 roku, odnotowując sukces misji, pomimo sporów z kontrolerami lotu. Ale pan Cunningham był wtedy jedynym żyjącym członkiem załogi. Majora Eisell, który zmarł w 1987 roku, reprezentowała wdowa po nim, Susan Eisell Black. Kapitan Schirra, który zmarł w 2007 roku, został zabity przez astronautę Billa Andersa.
Pan Kraft zajął ugodowe stanowisko. „Kiedyś wprawiliśmy cię w ciężkie chwile, ale z pewnością przez to przeszedłeś i od tego czasu radziłeś sobie bardzo dobrze” – powiedział pan Cunningham w nagranej wiadomości. „Wykonałeś dobrą robotę samodzielnie, wykonałeś dobrą robotę z NASA i jestem szczerze bardzo dumny, że mogę nazywać cię przyjacielem”.
Ronnie Walter Cunningham urodził się 16 marca 1932 roku w Creston w stanie Iowa jako najstarsze z pięciorga dzieci. Jego ojciec, Walter, był właścicielem małej firmy budowlanej. Kiedy był młody, jego rodzina przeniosła się do Venice w Kalifornii.
Wstąpił do marynarki wojennej w 1951 roku i latał w piechocie morskiej podczas wojny koreańskiej. Po opuszczeniu czynnej służby w 1956 roku uzyskał tytuł licencjata i magistra fizyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. W październiku 1963 roku, pracując w Korporacji RAND i kontynuując studia doktoranckie, został przydzielony do trzeciej grupy astronautów NASA.
Wkrótce po Apollo 7 Cunningham został mianowany dyrektorem tak zwanego programu Skylab, w ramach którego zbudowano pierwszą amerykańską stację kosmiczną. Jego następcą został astronauta Pete Conrad w 1970 roku. Pan Cunningham zrezygnował z NASA w następnym roku po tym, jak nie udało mu się uzyskać misji latania w kolejnych misjach Skylab.
Pan Cunningham został później dyrektorem wyższego szczebla w firmach finansowych i zajmujących się nieruchomościami. W 2012 roku dołączył do grupy byłych astronautów i pracowników NASA, którzy wysłali list do agencji, w którym skrytykowali to, co uważali za niesprawdzone twierdzenia, że dwutlenek węgla wytwarzany przez człowieka był głównym czynnikiem globalnego ocieplenia.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”