„Zobaczenie człowieka na Marsie do 2040 roku jest bardzo, bardzo możliwe”.

Jak tam telefon od twojego szefa? Czy wiedziałeś, że misja będzie miała reprezentację kanadyjską, czy byłeś zaskoczony?

Tak, wiemy to od dawna. Nie pamiętam, kiedy NASA i Kanadyjska Agencja Kosmiczna ogłosiły, że na Artemis 2 będzie Kanadyjczyk, ale to było dawno temu. [en diciembre de 2020]. Po tym, jak zobowiązaliśmy się do budowy i zaprojektowania Canadarm 3 (trzecie kanadyjskie ramię robota kosmicznego) dla przyszłej stacji księżycowej Gateway, odbyły się negocjacje i moment, w którym podpisaliśmy tę umowę, Gateway Agreement. Ale to jest coś, co zależy od chwili. Na przykład nie wiesz, co stanie się z Artemis 1, i chociaż był to bardzo udany test, nie wiadomo, którzy astronauci będą latać na jednej lub drugiej misji, dopóki nie będzie to oficjalne.

Artemis 2 jest bardzo podobny do tego, co Apollo 8 osiągnął w swoim czasie, jako pierwsza misja tego programu na orbicie Księżyca. Czym dokładnie się różnią?

– Artemis 2 to suma Apollo 7 i 8. Apollo 7 był pierwszą załogową kapsułą, która pozostała na orbicie okołoziemskiej. Apollo 8 miał zrobić to samo z lądownikiem księżycowym, który ostatecznie nie był gotowy do startu, więc postanowili wykorzystać misję, aby udać się na Księżyc. Jedną z głównych różnic między Apollo 8 i Artemis 2 jest to, że Apollo 8 przebywał na Księżycu, aby kilkakrotnie okrążyć go, ale my spędzimy cały dzień na orbicie okołoziemskiej, aby przetestować łazik, zanim zmienimy tam kurs. Gdy masz dość energii, aby polecieć na Księżyc, trudno jest wrócić na Ziemię. Ze względów bezpieczeństwa zrobimy to, co zrobił Apollo 7: pozostaniemy na orbicie okołoziemskiej przez cały dzień, a potem polecimy na Księżyc.

– Czas trwania misji szacowany jest na około dziesięć dni, ale nie został jeszcze potwierdzony, prawda?

– To będzie blisko tej długości, około dziewięciu, dziesięciu dni. To naprawdę zależy od tego, gdzie jest księżyc, kiedy startujemy.

„Czy istnieje szansa, że ​​ktoś z załogi zostanie przeniesiony do innej misji?”

-Tak to mozliwe. Nie dla Artemidy 3, której załoga zostanie ogłoszona przed naszym wyjazdem i do tego czasu będzie się szkolić. Każdy astronauta się kwalifikuje, więc to zależy. Musisz poczekać na swoją kolej.

– Jako astronauta pracowałeś jako wodniak, a także przygotowywałeś się mieszkając w jaskiniach. Jak myślisz, w jaki sposób to doświadczenie pomoże ci w zadaniu?

-Są bardzo pomocni. Powodem, dla którego wykonujemy Misję Nemo jako odkrywca oceanicznych sportów wodnych lub eksplorator jaskiń, jest wywieranie presji na astronautach w dynamice grupy i pomaganie im w rozwijaniu umiejętności komunikacji, relaksacji i zarządzania ryzykiem. Nie chcemy, aby był to pierwszy raz, kiedy robią to jako część zespołu, kiedy lecą w kosmos, ale chcemy najpierw zastosować je na Ziemi. Te doświadczenia są bardzo korzystne, ponieważ istnieje wiele zagrożeń, z którymi należy sobie radzić, żyjąc pod oceanem lub w jaskini.

Mars jest ostatecznym celem programu Artemis. Jak myślisz, kiedy zobaczymy tam człowieka i dlaczego tak ważne jest, aby go mieć?

Jeśli chodzi o udanie się tam, chciałbym podkreślić dwa kierunki myślenia. Po pierwsze, Mars jest niesamowity. Obecnie dużo mówi się o zmianach klimatu i adaptacji do nich. Co stało się z Marsem, który miał znacznie lepiej chronioną wodę i atmosferę? Czy to samo może przydarzyć się Ziemi? Mogą tam być ważne wskazówki, to wielka nierozwiązana tajemnica Układu Słonecznego. Kolejną korzyścią, o której należy pamiętać, jest to, że jeśli udamy się na Księżyc i Marsa, aby tam pozostać, niektóre wyzwania, przed którymi stoimy, są takie same, jak podczas tych wspaniałych podróży: bezpieczeństwo żywnościowe, tj. uzyskanie niezawodnej żywności, którą można uprawiać w kosmosie lub opieka zdrowotna to sprawy, z którymi borykają się izolowane społeczności na Ziemi. Rozwiązania, które tworzymy w kosmosie, mogą pomóc nam lepiej żyć na naszej planecie. Lecąc na Księżyc i Marsa, przetestujemy technologię i zbliżymy ludzi, a znalezione przez nas rozwiązania przyczynią się do tego.

Rozwiązania, które tworzymy w kosmosie, mogą pomóc nam lepiej żyć na naszej planecie

Druga strona, o której rozmawiałem z moimi dziećmi, dotyczy szkód, jakie wyrządzamy naszej planecie, i to jest bardzo przerażające. W tym sensie programy kosmiczne są przykładem tego, co może się wydarzyć, gdy wyznaczy się niezwykle ambitne cele i zaprosi ludzi do kreatywnego sposobu myślenia oraz wspólnej pracy i robienia większej ilości rzeczy. Mogą z tego wyjść niesamowite efekty, a jednocześnie jest to bardzo wartościowy pokaz dla najmniejszych jak daleko może zajść wspólna praca.

– Jesteśmy świadkami momentu, w którym rzeczy, które wydawały się już pokonane, takie jak płaskoziemstwo czy teorie spiskowe dotyczące dostępu człowieka do Księżyca, powróciły, a nawet rozszerzyły się. martwisz się?

-To interesujące. Mnie to nie martwi, ale trochę dziwi, a wolałbym, żeby ludzie nie mieli wątpliwości. Brak pewności siebie niepokoi mnie i martwi, bo to taka ważna rzecz. Jako ludzie potrzebujemy umiejętności rozróżniania, co jest prawdziwe. Każdy ma swój punkt widzenia, ale są rzeczy, które są słuszne i takie, które nie. Musimy sobie ufać i jakoś mieć system, który określa, co jest zamierzone, a co nie. To jest istota nauki: nie mieć odpowiedzi na wszystkie pytania, ale być systemem, w którym można formułować hipotezy, pracować nad nimi, skłonić kolegów do ich oceny, a tym samym do ustalenia, co jest prawdą.

Naprawdę mam nadzieję, że ludzie zdadzą sobie sprawę, że odpowiedzi, których szukają, są gdzieś tam i że mogą być częścią społeczności, która rozwija się i dzieli się prawdą. Faktem jest, że polecieliśmy na Księżyc w 1969 i na początku lat 70., a rzeczywistość jest taka, że ​​Ziemia jest okrągła. Wiem, że ci ludzie są mądrzy i wiem, że robią to z tego, co uważają za dobry powód. Ale mam nadzieję, że dojdą do wniosku, że chcemy podzielić się z nimi tymi faktami, i może znajdą kogoś, komu ufają, by pojechał z nami odkrywać. Jak powiedziałem wcześniej, mam nadzieję, że możemy wykorzystać przestrzeń nie po to, by dzielić ludzi, ale by ich zbliżać.

Czy znałeś resztę załogi, zanim to zostało ogłoszone?