A wydatki konsultantów w procesach przeciwko już odciętej energii odnawialnej Rajoya sumują się do 40 milionów dolarów

Świadczą o tym dane ponad 300 nagród Instytutu Dywersyfikacji Oszczędności i Energii (IDAE) zebrane z rządowej platformy kontraktów. Ministerstwo Transformacji Środowiska (na którym opiera się IDAE) nie podaje tej liczby. Szacunek obejmuje około 40,5 mln EUR (plus VAT) w umowach zawartych od 2015 r. przez ten organ i uwzględnia cztery umowy, które wciąż znajdują się w fazie oceny.

Jak dotąd tylko w 2023 r. wydatki przekroczyły już 3 miliony, zwiększając kwotę już zadeklarowaną. Jest to bezprecedensowa liczba jak na tę porę roku, która wskazuje, że fundusze nasiliły atak w ostatnich miesiącach.

Na konto tego milionera dochodzą protokoły międzynarodowych sądów arbitrażowych, w których rozstrzygane są roszczenia; Albo tysiące roboczogodzin, które prokuratura poświęciła w ostatnich latach na te spory, z „niezwykłym wysiłkiem” w obliczu „niezwykle skomplikowanych” procesów rozstrzyganych przed międzynarodowymi sądami arbitrażowymi w Paryżu, Genewie, Sztokholmie czy Londynie , jak przypominają, swoje ostatnie roczne sprawozdania. W obliczu potoku pozwów Ministerstwo Sprawiedliwości powołało przed laty specyficzną jednostkę, Departament Arbitrażu Międzynarodowego, obecnie afiliowany przy Poddyrekcji Generalnej ds. Zawodów Prawniczych Unii Europejskiej i Spraw Międzynarodowych.

Zatwierdzonej przez rząd Rajoya w 2013 roku redukcji towarzyszyło wstrzymanie instalacji elektrowni OZE, co na lata sparaliżowało ten sektor. Cios topora z mocą wsteczną, o wiele bardziej agresywny niż nieśmiałe cięcia już zainicjowane przez rząd Jose Luisa Rodrígueza Zapatero, miał na celu ograniczenie wielomilionowego deficytu taryfowego (różnica między dochodami a regulowanymi kosztami systemu elektrycznego), z których niewiele było bardziej niż 10 000 milionów.

Z tego cięcia wynikają reklamacje, które stały się bardzo lukratywnym biznesem dla firm prawniczych broniących obu stron. Wśród nich hiszpański zespół Cuatrecasas, który w 2019 roku podpisał kontrakt z byłą wiceprezydentem Sorayą Saenz de Santamaría i doradzał w co najmniej ośmiu z tych spraw: skarg przeciwko Hiszpanii przez Baywa (energia wiatrowa), Infrared (solar termiczny), Operafund (fotowoltaika) , Abengoa (słoneczna energia cieplna), Renergy (różne technologie), JGC Corporation (słoneczna energia cieplna) Itochu (słoneczna energia cieplna) i Hydro (wodna energia cieplna).

Umowy bez reklam

Zdecydowana większość kwoty przyznanej od IDAE została przetworzona w trybie negocjacji bez ogłoszenia, co odpowiada specjalistycznym umowom konsultingowym z kancelariami prawnymi, konsultantami i ekspertami z Hiszpanii, Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Niemiec, Brazylii, Australii, Szwecji , Izrael i Argentyna. W sumie rachunek za doradztwo wynosi 39,18 mln. Pozostała część rachunku to tłumaczenie dokumentów, ponowne kserowanie i inne usługi.

Jedno z ostatnio udzielonych i jedno z największych zamówień w ostatnich latach, o wartości 1,41 mln euro, dotyczy reprezentacji i obrony Królestwa Hiszpanii w postępowaniu o uznanie i wykonanie dotacji Funduszu InfraRed przed sądami Królestwa, oddelegowany do Mallet-Prevost i Colt & Mosle LLP 14 kwietnia.

Trzy dni później IDAE przyznało delegacji amerykańskiej firmy prawniczej Pearl Cohen Zedek Latzer Baratz w Izraelu 242 000 euro na obronę przed Sądem Okręgowym w Jerozolimie w postępowaniu o uznanie i wykonanie orzeczenia arbitrażowego Sun-Flower Olmeda, na mocy którego Hiszpania zapłaci 47 milionów dolarów w 2021 roku.

W Australii Sąd Najwyższy orzekł na rzecz wykonania nakazu sądowego w wysokości 101 mln USD na rzecz Antin, który dotyczy aktywów publicznych Navantii w tym kraju. Tylko w tym kraju, na Antypodach, IDAE wydała w ostatnich latach prawie 1,7 miliona funtów, korzystając z usług trzech firm prawniczych, Squire Patton Boggs, Johnson Winter & Slattery oraz Schilling, Zutt & Anschütz, w celu powstrzymania egzekucji orzeczenia wydane przeciwko Hiszpanii w związku ze skargami złożonymi przez Eiser Funds (jeden z nielicznych, który w końcu zrezygnował z roszczenia) i Antin.

Ten ostatni, którego ostatecznym właścicielem jest firma z Kajmanów, próbuje nakłonić brytyjskie sądy do konfiskaty części odszkodowania Prestige i jest broniony przez agresywną amerykańską firmę prawniczą Kobre & Kim, znaną w Hiszpanii z obecności Corinny Zu Sayn wśród jej klientów – Wittgensteina, byłego kochanka Juana Carlosa I, w sprawie Domniemane molestowanie Emeritus King w Londynie.

Jeśli chodzi o firmy, firmą, która nazwała Królestwo Hiszpanii największą liczbą takich pozwów, jest amerykańska firma Econ One Research, z prawie 6 milionami kontraktów przyznanych przez rząd Rajoya w latach 2015-2018, a następnie hiszpańsko-belgijski gigant. BDO Consulting (5,5 mln) i hiszpański Res (4,7 mln).

Liderzy skarg z Wenezuelą i Rosją po „Rajoy hack”

Rząd uważa, że ​​te pieniądze zostały dobrze zainwestowane, gdyż do tej pory udało mu się powstrzymać wykonanie dwudziestu wyroków potępiających Hiszpanię. 51 złożonych skarg umieściło ten kraj jako jeden z wiodących krajów pod względem skarg, obok Wenezueli i Rosji.

Do tej pory przyznano 28 odznaczeń, z czego 21 skazano na Hiszpanię. Dodają one rekompensatę w wysokości około 1000 milionów dolarów, chociaż liczba ta nie obejmuje odsetek ani kosztów zaległych. Wciąż czeka na rozstrzygnięcie około dwóch tuzinów spraw sądowych, a ich łączna wartość wynosi około 2 000 milionów. W sumie inwestorzy dotknięci tymi cięciami zażądali odszkodowania w wysokości 10 000 mln.

Ponieważ rząd odmówił wypłaty już dostarczonego niekorzystnego odszkodowania, atak funduszy dotarł już do zagranicznych aktywów Hiszpanii i długu publicznego. Kilka tygodni temu brytyjski sędzia nakazał zajęcie rachunków Instytutu Cervantesa w Wielkiej Brytanii na wniosek funduszu Blasket Renewable Investments, który zażądał skracanie Dla papierów dłużnych naszego kraju po uruchomieniu klauzuli ogłaszającej Hiszpanię w stanie „technicznej niewypłacalności” w czterech emisjach długu publicznego na łączną kwotę 910 mln.

Manewr, zaprezentowany przez agencję Bloomberg, nie miał jeszcze żadnego wpływu na kwestie skarbowe, na co zwrócił uwagę dyrektor generalny ds. ekonomii i statystyki Banku Hiszpanii, Angel Gavilan, w ubiegły wtorek na spotkaniu z dziennikarzami: „Na rynkach długu publicznego , nie wydaje się, że miało to bardzo istotny wpływ.

„Ani euro”

Państwo hiszpańskie nie zapłaciło jeszcze „ani jednego euro” powodom, co potwierdza zmiana środowiskowa w jego odpowiedzi, z którą zajmuje się od tygodni. W 2019 r. Ministerstwo zatwierdziło dekret królewski, zgodnie z którym rośliny dotknięte odcięciem w 2013 r. będą oferowane z gwarantowanym odcięciem w wysokości 7,39% do 31 grudnia 2031 r. w zamian za zrzeczenie się arbitrażu. Tylko trzech powodów złożyło rezygnację.

Administracja Teresy Ribera broni, że przyznane dotychczas odszkodowania „znacząco zmniejszyły żądane odszkodowanie, do wysokości około 12% żądanej kwoty, co jest bardzo niską wartością w zwykłej praktyce arbitrażowej, a ponadto nadal spada”. : Nowe nagrody dają coraz mniejsze odszkodowanie. W przypadkach, w których roszczenia powodów zostały częściowo uwzględnione, Hiszpania złożyła apelację o uchylenie i „żadne z orzeczeń arbitrażowych nie zostało wykonane”.

Zdaniem rządu „płatności mogą być sprzeczne z prawem UE i stanowić nielegalną pomoc rządową”. Tym samym, gdy Hiszpania otrzyma nagrodę uznającą rekompensatę, zawiadamia o tym Brukselę, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej o zatwierdzeniu programu pomocy na wsparcie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i kogeneracji.

Transición Ecológica podsumowuje: „Hiszpania nie może zapłacić przed ogłoszeniem przez Komisję, więc działa wiernie zgodnie ze swoimi zobowiązaniami prawnymi”.

Orzeczenia te są wydawane na mocy Karty Energetycznej, traktatu o ochronie inwestycji podpisanego przez Hiszpanię w 1994 r., który utrwala wyroki przyznawane sądom przez trzech specjalnych arbitrów, zazwyczaj specjalizujących się w prawie handlowym. Hiszpania zdecydowała się w zeszłym roku zrezygnować z paktu z innymi krajami, takimi jak Niemcy, Francja czy Polska.

Sama Unia Europejska również rozważa wyjście z tego traktatu, uznając go za niezgodny z celami Porozumienia Paryskiego w sprawie zmian klimatu i Celami Zrównoważonego Rozwoju. Przykładem jest Holandia, do której między lutym a kwietniem 2021 r. wpłynęły dwa pozwy o ustawę eliminującą produkcję energii elektrycznej z węgla do 2030 r. od niemieckiego koncernu RWE i koncernu Uniper, domagając się odszkodowania w wysokości 2,4 mld euro.