Argentyna vs. Finał Pucharu Świata we Francji i Katarze: analiza Jorge Barezy

Łaskocze ciało i elektryzuje je iluzją i strachem. Dziś historia się pisze, jest koniec świata. Clash of the Greats: Sześć definicji Argentyny i cztery Francji. Pojedynek potworów: superbohater Mbappé i genialny Messi. Jako wskazówka, Liu pożegnał się z mundialem. Ponownie Europa i Ameryka Południowa starają się zdobyć to 6142-kilogramowe dzieło sztuki, z których pięć jest wykonanych ze złota. A nasz kontynent ma nadzieję, że podniesie go tak, by znów mógł nadać futbolowi status zbombardowanej piłki. Nie da się zaprojektować bardziej odpowiedniej tapety. Dziś mecz na trybunach Lusail obejrzy 89 tysięcy osób, a telewizję obejrzy 1,5 miliarda. To szczytowe wydarzenie sportowe. I z innych regionów. Żadne zdarzenie go nie zastępuje. Piłka nożna zrzesza 211 federacji, a 193 kraje są stowarzyszone z Organizacją Narodów Zjednoczonych.

Jeden to Messi, a drugi to Mbappe

Messi vs. Mbappe: Piłkarze Paris Saint-Germain spotykają się w finale mistrzostw świata w Katarze.

Finalista w Argentynie w 2014, mistrz Francji w 2018. Dwóch z trzech pomocników, którzy produkują najlepszych zawodników. Bo w tym nie ma tajemnic: ci, którzy mają dobrych tłumaczy, są zawsze bliscy sukcesu. A kiedy mówimy dobrze, mówimy też o mentalności. lub przede wszystkim. Nie wystarczy umiejętnie poprowadzić piłkę. Musi towarzyszyć wewnętrzna siła.

Jeden ma Messiego, a drugi Mbappe. Po jednej stronie jest Faran, naprzeciwko Otamendi. Griezmann nawet z De Paulem, Giroudem-Juliánem Álvarezem, Tchouamenim-Enzo Fernándezem i Llorisem-Dibu Martínezem, wszyscy dobrzy po jednej stronie, są równie dobrzy po drugiej stronie.

Konfrontacja z drugim jest absolutną równorzędnością, więc ryzykowanie przewidywania z tej strony jest bez sensu. Nawet w średnim wieku są mniej więcej takie same, 26,9 Argentyna, 27,3 Francja. Nawet w kwestiach technicznych panuje równość: Deschamps jest mistrzem świata, sprytnym mistrzem, ale Scaloni to taktycznie inteligentny młody człowiek, który domaga się dowodów. Oba mają silne pochodzenie od sił.

Jeśli istnieje różnica między tymi dwoma zespołami, będą kibicami. Stadion przejmie reprezentacja Argentyny. Z Francji, która zbojkotowała turniej – turniej, na który mimo wszystko wysyłana jest reprezentacja narodowa i chce go wygrać – mam nadzieję, że dotrze do ośmiu lub dziesięciu tysięcy.

Reszta będzie na głowie zapaśników. Francja jest potęgą piłkarską numer jeden na świecie i chcą zrobić podwójne podejście do swojego potwierdzenia. Argentyna z zapałem dąży do zdobycia trzykrotnego mistrzostwa i dąży do tego zarówno jako piłkarz, jak i jako naród. To będzie niezwykły deszcz poczucia własnej wartości dla kraju. Wszyscy wiemy, że republiką mistrzostw świata się nie zdobywa, potrzeba wielu wartości, zwłaszcza designu. Dużo wiary. Zawsze mówimy, że piłkarz z River Plate, gdy bramka jest blisko, zamienia się w wilka, nie chce już przegrać. Są w wilkach.

Ta drużyna Scalonich pokazuje wielką osobowość, reprezentuje argentyńskiego kibica, który kocha dobrą piłkę nożną, ale zawsze popartą charakterem, siłą psychiczną i fizyczną. Nie chcemy być Giro i musimy pracować z Otamendi lub Cuti Romero. Argentyna wie, że jedenastu czy piętnastu, którzy wejdą do gry, będzie walczyć o życie, i to jest absolutnie gwarantowane. To jedyna pewność, jaką może dać historyk. „Nigdy nie mamy strachu ani pieniędzy”, mówi gaucho.

Republika Argentyńska vs. reprezentacja Francji

Ostatni sztandar dla Argentyńczyków przed finałem

O reszcie w grze, z największymi sukcesami, zadecyduje, kto wstał lepiej. Jest wychowywany z większą inteligencją. Deschamps nie zaoferuje niczego rewolucyjnego, a Francja wydaje się czuć swobodnie grając w kontrataku, ponieważ oba skrzydła potrzebują przestrzeni, zwłaszcza Mbappe, który, jeśli znajdzie pięć metrów wolnego, jest bombą atomową. Nie przypominamy sobie, żeby w latach, które spędziliśmy na tej linie, widzieliśmy takiego atletę w zielonym prostokącie. Siłacze tak, silni też, nawet z szybkością, ale nie z kombinacją siły, szybkości, zwinności, kontroli nad piłką i agresywności. Ma ambicje w dziedzinie wszechczasów wielkich. I nie kurczy się ściśle.

Jeśli Argentynie uda się go w klatce, wygrają ponad połowę meczu, ponieważ razem grają bardziej harmonijnie.

Docierają do flagi w szachownicę identycznej niemal pod każdym względem. Francja ma jednego gola i dwa punkty więcej niż Argentyna w tabeli ogólnej, ale nie rozegrała żadnego dobrego meczu, a gol pełen emocji. Został pokonany w meczu z Anglią, miał problemy z Polską (Mbappe rozwiązał to indywidualnie dwoma pociskami), był szeroko zdominowany przez Maroko, przegrał z Tunezją, przez zmiany tak, ale potem weszły nagłówki i nastąpiła ewolucja. Brak zmiany.

Nikt nie może poważnie powiedzieć „Kochałem pierwszą połowę we Francji przed taką…” czystą rzeczywistością. Nie ma występu w systemie kołowym, prawie tak wspaniałego, jak Argentyna kontra Chorwacja. Drużyna Albiceleste była zabójcza w swoim debiucie przeciwko Arabii Saudyjskiej, która pokonała ich bez potencjalnej debaty. Kontynuował tę passę przeciwko Meksykowi aż do 64. minuty, kiedy Messi strzelił swojego niesamowitego gola z zewnątrz, otwierając mecz i otwierając umysły wszystkich. Eliminuje szok. Stamtąd pokazał wzrosty: solidny przeciwko Polsce (która, podobnie jak Meksyk, nie przekroczył połowy boiska), dobry z Australią pomimo horroru w końcówce, doskonały przez 70 minut przeciwko Holandii i to, co zostało powiedziane w półfinał z Chorwacją.

Scaloni z pewnością zacznie od linii pięciu z tyłu (Molina, Romero, Otamendi, Lisandro, Acuña), aby wzmocnić flanki, ponieważ Francja zadaje więcej obrażeń i staje się silniejsza z tyłu. Ale wtedy pozostawi pięciu mężczyzn na prawej nodze (De Paul, Enzo Fernandez, McAllister, Messi i Julian Alvarez), aby zbudować grę i dojść do celu. Widzimy starcie, w którym Argentyna będzie dominować przez większość czasu. Przyjechał z pełnym zaufaniem do swojej techniki, swojego scenariusza, nie ma kontuzji, a cały zespół jest bardzo dobrze ustawiony.

Dzisiejsza różnica polega na tym, że Argentyna ma 14 seniorów, jedenastu początkujących oraz Tagliafico, Paredesa i Lautaro Martineza. Francja ma 40 żołnierzy. Tak się złożyło, że można było sprowadzić tylko 26 żołnierzy, a wielu z nich poległo, ponieważ Deschamps został ranny.

Mistrzostwa Francji w Hiszpanii nazywane są pogardliwie „Ligą Farmerów”, ale to niewiele więcej. Wielu wielkich wywodzi się z tej farmy. Reprezentacja Francji właśnie dotarła do finału mistrzostw świata po raz trzeci w ciągu ostatnich pięciu edycji. Byli wicemistrzami Europy w 2016 roku i zwycięzcami Ligi Narodów w 2021 roku. Ale przede wszystkim to kraj, który produkuje najbardziej elitarnych piłkarzy na świecie, wyprzedzając nawet Brazylię i Argentynę, historycznie dwóch najbardziej obfite brzuchy pod względem pęknięć.

Fenomen coachingu narodził się w latach 80. XX wieku, kiedy w całym kraju powstało wiele akademii piłkarskich. Tak więc, po tym złotym pokoleniu 82. Mistrzostw Świata z Platinim, Gerseyem, Tresorem, Lacombe, Genghinim, Bossisem, Amorosem, Seixem, Tijaną i Rochetto, zrodziła się ogromna liczba talentów, takich jak Zinedine Zidane, Franck Ribéry, Eric Cantona, Laurent Blanc, Lilian Thuram, Thierry Henry, Jean-Pierre Papin, Patrick Vieira, Robert Pires, Marcel Desailly, Karim Benzema, N’Golo Kante, Kylian Mbappe… i setki innych znanych rolników. Dość powiedzieć, że urodził cztery Złote Piłki: Platini (3 wygrane), Zidane, Papen i Benzema.

Clash będzie miał różne potrzeby: Republika Argentyny zmierzy się z reprezentacją FrancjiChociaż na boisku będzie jedenastu z jednej strony i jedenastu z drugiej. Dzień taki jak dzisiejszy zdarzył się w historii dwadzieścia jeden razy. Mistrzostwa Świata FIFA to Himalaje branży rozrywkowej, a ten, kto podniesie to trofeum, otrzyma spory kawał wiecznej chwały.

Georgie Braza
specyficzna pogoda

@ćwierkać