W najbliższą niedzielę przypada druga tura francuskich wyborów prezydenckich. Dwóch kandydatów rywalizujących o to stanowisko to Emmanuel Macron, obecny prezydent i lider partii La Repubblica in Marcha, oraz Marine Le Pen, deputowana do Zgromadzenia Narodowego i liderka skrajnie prawicowej partii Agropassione Nacional.
W ostatnich wyborach prezydenckich, które odbyły się w 2017 roku, ci sami kandydaci przeszli do drugiej tury i Macron zdobył 66% głosów (o ponad 30 punktów przewagi nad Le Pen). Najnowsze sondaże wskazują na ponowną wygraną Macrona, ale z mniejszą przewagą.
Pierwsza tura wyborów odbyła się 10 kwietnia. Macron zajął pierwsze miejsce z 27,8% głosów (prawie 10 milionów), a Le Pen zajął drugie miejsce z 23,1% (nieco ponad osiem milionów głosów). Kandydat lewicy Jean-Luc Mélenchon został przy drzwiach z 22% głosów.
W kampanii wyborczej uczestniczył skrajnie prawicowy Eric Zemmour, lider partii Reconquista, który opowiadał się za rasistowską i wykluczającą retoryką przeciwko imigracji we Francji. Jego partia zdobyła dwa i pół miliona głosów.
Macron i Le Pen uczestniczyli w debacie wyborczej na trzy dni przed wyborami, chociaż tożsamość zwycięzcy nie jest jasna. Macron skrytykował Le Pen zaciągnięcie pożyczki w rosyjskim banku na kampanię polityczną w 2014 roku, co wiązałoby ją z reżimem Władimira Putina.
Ze swojej strony Le Pen przedstawiła się jako obrończyni francuskiej klasy średniej, oskarżając Macrona o naruszenie jej interesów za pomocą środków takich jak podnoszenie podatków na paliwo, które rozpaliły ruch żółtych kamizelek, którego protesty paraliżowały Francję od miesięcy. .
Macron i Centrum Populistyczne
Z dyplomem nauk politycznych i filozofii Emmanuel Macron ma 44 lata i jest jednym z najmłodszych prezydentów w Europie. Zanim wszedł do świata polityki, pracował w świecie bankowości: był doradcą prezydenta Francois Hollande’a, a w 2014 roku został ministrem gospodarki.
W 2016 roku założył swoją partię startującą w wyborach. Chociaż swoją karierę polityczną rozpoczął w rządzie socjalistycznym, Macron zawsze unikał identyfikowania się jako członek prawicowy lub lewicowy polityk: Zawsze wspierał sektor biznesu, ale przyjmował także bardziej liberalne lub postępowe polityki w kwestiach takich jak kultura czy imigracja.
Przeczytaj także
Macron stał się głównym przywódcą polityki europejskiej od czasu, gdy Angela Merkel ustąpiła ze stanowiska prezydenta Niemiec. Francuski prezydent wyróżnia się dyplomacją: jako przedstawiciel Unii Europejskiej odegrał wiodącą rolę w próbach odstraszenia Putina od inwazji na Ukrainę.
W ramach swojej platformy zwrócił uwagę na propozycję zakończenia wykorzystywania paliw kopalnych do 2050 r., a w tym celu proponuje budowę nowych reaktorów jądrowych oraz promowanie energii wiatrowej i słonecznej. Chce też pobudzić rolnictwo poprzez szkolenie drobnych rolników (Francja jest głównym producentem rolnym w Europie).
Macron chce też podnieść wiek emerytalny z 62 do 65 lat i zaproponował cudzoziemcom, którzy popełniają przestępstwo lub popełniają przestępstwo wniosek o status uchodźcy Odmówił.
Le Pen w swoim drugim ataku
Marine Le Pen ma 53 lata i posiada wykształcenie prawnicze. Jest córką Jean-Marie Le Pena, założyciela Frontu Narodowego, historycznej skrajnie prawicowej partii w Europie, która zyskała szerokie poparcie klasy robotniczej dzięki populistycznym antyimigracyjnym przesłaniom. Jean-Marie Le Pen został wyrzucony ze swojej partii za obronę, że Holokaust był tylko „historycznym szczegółem”.
Le Pen utrzymywał strategię populizmu, wykorzystując niezadowolenie społeczne do zdobycia poparcia. Wśród jego najbardziej kontrowersyjnych propozycji jest zakazanie noszenia islamskich chust na ulicy lub przywrócenie kary śmierci, chociaż w ostatnich tygodniach złagodził swoje przemówienie, aby zaapelować do wyborców centrowych.
Podobnie jak inne skrajnie prawicowe partie w Europie, Le Pen chce zdystansować się od Unii Europejskiej i nadać priorytet gospodarce francuskiej przed gospodarką europejską. Zaproponował także zniesienie podatków dochodowych dla osób poniżej 30 roku życia, co jest powszechnie krytykowane za niezgodność z ideą równości.
W ostatnich wyborach Le Pen miał poparcie Władimira Putina. Przy tej okazji kandydatka nie chciała odwoływać się w kampanii wyborczej do prezydenta Rosji, ale raz broniła zbliżenia NATO i Unii Europejskiej z Rosją. Wojna na Ukrainie.
Skrajna prawica w Europie
Francja była jednym z pierwszych krajów europejskich, w których skrajna prawica zaatakowała z siłą scenę polityczną. Jean-Marie Le Pen startował w drugiej turze wyborów 2002 przeciwko Jacquesowi Chiracowi. Chociaż nigdy nie doszedł do władzy, jego przesłania już od jakiegoś czasu przenikały do francuskich klas ludowych.
Skrajna prawica jest obecna w wielu krajach Unii Europejskiej. Partie skrajnie prawicowe przejmują prezydencję w Polsce i Węgry, gdzie Viktor Orban jest u władzy od 12 lat. We Włoszech prezydent Mario Draghi ma poparcie Ruchu Pięciu Gwiazd i Ligi Północnej, dwóch skrajnie prawicowych partii.
Nawet w Niemczech, gdzie naziści napisali jeden z najciemniejszych rozdziałów w historii, skrajna prawica odniosła sukces Reprezentacja parlamentarna Poprzez alternatywę dla Niemiec.
Przeczytaj także
W Hiszpanii skrajnie prawicowa partia VOX stała się trzecią siłą polityczną w ostatnich wyborach powszechnych. Rasistowskie, antyimigranckie, mizoginistyczne i ultranacjonalistyczne przesłania są rozpowszechniane przez skrajnie prawicowe partie w całej Europie.
Skrajnie prawicowi przywódcy często używają prostych, bezpośrednich komunikatów, które odwołują się do uczuć i oferują nierealistyczne rozwiązania złożonych problemów. Przedstawiają się zatem jako zbawiciele i mieszkańcy miast. Ruchy te wykorzystują kryzysy gospodarcze i utratę siły nabywczej, aby pozyskać klasy ludowe, które obawiają się utraty swoich przywilejów.
Przeczytaj także
Uczestniczyć!
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
